Πριν αρκετό καιρό υπήρξα μάρτυρας μιας «βασανιστικής» αγοράς παιδικών βιβλίων για τις διακοπές, όπου το συγκεκριμένο συμβάν με προβλημάτισε και με θύμωσε. Ήταν μία από εκείνες τις φορές όπου έχω έντονα την επιθυμία να επέμβω στη μητέρα και να τη ρωτήσω κάποια πράγματα, όπως:
Γιατί πρέπει οπωσδήποτε στις διακοπές του το παιδί να πάρει μαζί του βιβλία, από τη στιγμή που δε το θέλει; Είναι δικαίωμά του να περάσει αυτό το χρονικό διάστημα όπως επιθυμεί και μην ακούσω ότι το κάνεις για να μη βαρεθεί. Γιατί καλή μου γυναίκα καλοκαιριάτικα το καταπιέζεις τόσο πολύ; Επειδή είδες στο ιντερνέτ τη κυρία Κίτσα όπου με μεγάλο της καμάρι ανέβασε φωτογραφίες του γιου της να κρατάει 5 βιβλία στο χέρι, με το σχόλιο «ο βιβλιοφάγος μου»; Σκέφτηκες ότι μπορεί το δικό της παιδί να θέλει πράγματι να περάσει έτσι τις διακοπές του ενώ το δικό σου όχι; Σκέφτηκες ότι μπορεί να έβγαλε τη φωτογραφία μόνο και μόνο για τα like; Άφησέ το να στο ζητήσει μόνο του όποτε κι εάν το θελήσει. Σε τρόμαξε λίγο το «εάν» ε; Το ξέρω γιατί πρέπει να λογοδοτήσεις από Σεπτέμβρη στις υπόλοιπες μαμάδες κατά της διάρκεια του μαμαδοκαφέ! Μη σκας γιατί ούτε κι εκείνων τα παιδιά διάβασαν τα 15 βιβλία που φορτώθηκαν. Στο λέω με σιγουριά.
Το παιδί σου είναι 10 ετών αλλά λατρεύει τα βιβλία που σύμφωνα με τους ειδικούς (;;;) απευθύνονται σε μικρότερες ηλικίες. Γιατί του το απαγορεύεις λέγοντας «αυτά είναι για μωρά. Εσύ τώρα μεγάλωσες»; Θα με τρελάνεις; Δηλαδή με τι θα ικανοποιηθείς (γιατί για τη δική σου ικανοποίηση μιλάμε τώρα κι όχι για του παιδιού); Με Ντοστογιέφσκι; Μήπως με τα άπαντα του Καβάφη; Είναι μόλις 10 ετών και το σημαντικό είναι να αγαπήσει το βιβλίο κι όχι να το βλέπει σαν «πρέπει». Να το απολαύσει και να είσαι σίγουρη πως μόνο τότε θα βγει κερδισμένο. Εάν το μάθεις να αγαπήσει το βιβλίο, τότε θα αγαπήσει και τις γνώσεις και μετά άστο να πετάξει εκεί που ούτε κι εσύ φανταζόσουν όταν του έλεγες πως τα βιβλία έχουν ηλικία. Εγώ προσωπικά αγαπώ τα παραμύθια και ψάχνω με μανία σε βιβλιοπωλεία και ιντερνέτ για να βρω τα πιο σπάνια και τα πιο ωραία. Εάν με δεις να ψάχνω στα «μωρουδίστικα» να ξέρεις πως δεν είναι για δώρο, αλλά για μένα.
Πριν αγοράσεις ένα βιβλίο συζήτησε με το παιδί σου τι του αρέσει αλλά να είσαι έτοιμη να ακούσεις και το «δε μου αρέσουν τα βιβλία». Πριν λιποθυμήσεις κι αναρωτηθείς «μα τι έχω κάνει λάθος;» θυμήσου με ειλικρίνεια, ότι κι εσύ στην ηλικία του μάλλον προτιμούσες να κάνεις καμιά βόλτα παραπάνω με το ποδήλατο ή να μείνεις λίγο περισσότερο στη θάλασσα, απ’ το να διαβάσεις. Δεν είναι κακό! Δεν είναι ντροπή και φυσικά δε θα του στερήσει κάτι από την επόμενη σχολική χρονιά. Αντιθέτως, εάν δεν του αφήσεις χρόνο να ξεφύγει από το βιβλίο, ίσως να μην είναι τόσο συνεργάσιμο στο σχολείο.
Σκέψου λοιπόν πριν αποφασίσεις και κατάλαβε ότι σε κάποια πράγματα πρέπει το παιδί σου να αποφασίζει, όσο κι αν εσύ νομίζεις πως «είμαι μάνα, άρα τα ξέρω όλα». Δεν τα ξέρεις και μη κλάψεις γι αυτό. Καμιά μας δε τα ξέρει. Τα παιδιά μας είναι ένα ατελείωτο Πανεπιστήμιο. Επιβάλλεται λοιπόν να διαβάζουμε μέσα από αυτά κι όχι γι αυτά, εάν θέλουμε να περνάμε τα εξάμηνα με επιτυχία.
της συγγραφέως Δήμητρας Μουλαρά
