workingmoms.gr

Έχουμε την χαρά να φιλοξενούμε στο www.workingmoms.gr συνέντευξη της παιδιάτρου-ομοιοπαθητικού Dr Susanna kemper η οποία μας λύνει όλες τις απορίες για την ομοιοπαθητική, κατά πόσο είναι ασφαλή στα παιδιά και αν μπορεί να συνδυαστεί με την συμβατική ιατρική. Δυστυχώς στην Ελλάδα είμαστε ακόμα αρκετά οπισθοδρομικοί στο άκουσμα της ομοιοπαθητικής, θεωρώντας ότι είναι μαντζούνια και επικίνδυνη. Εδώ μπορείτε να διαβάσετε την 3χρονη δική μας εμπειρία με την ομοιοπαθητική που την συνδυάζουμε με την συμβατική ιατρική, έχοντας κάνει όλα τα εμβόλια και η οποία άλλαξε ολοκληρωτικά τη ζωή μας, τον τρόπο που αρρωσταίνουν, που συνέρχονται από τις αρρώστιες και πόσο έχει ενισχυθεί το ανοσοποιητικό τους και είναι πιο υγιή!

Τι ακριβώς είναι η Ομοιοπαθητική και κατά πόσο είναι ασφαλής στα παιδιά;

Η Ομοιοπαθητική είναι μια εναλλακτική μορφή ιατρικής θεραπείας που χρησιμοποιείται από πάνω από 200 εκατομμύρια ανθρώπους παγκοσμίως για τη θεραπεία τόσο οξέων, όσο και χρόνιων ασθενειών. Ιδρύθηκε επισήμως στα τέλη του 18ου αιώνα από τον Samuel Hahnemann, έναν πραγματικά ιδιοφυή γιατρό στη Γερμανία.

Η βασική αρχή της Ομοιοπαθητικής είναι ο Νόμος των Ομοίων, που αποδίδεται στον Ιπποκράτη και λέει «Δια τα όμοια νούσος γίγνεται και δια τα όμοια προσφερόμενα εκ νοσευόντων υγιαίνονται» δηλαδή «Οι ουσίες που προκαλούν σε υγιείς ανθρώπους ένα σύμπτωμα (νόσο), μπορούν να θεραπεύσουν το ίδιο σύμπτωμα (νόσο) στον άρρωστο που το έχει».

Χρησιμοποιούνται τα λεγόμενα ομοιοπαθητικά σκευάσματα, τα οποία παρασκευάζονται με τη μέθοδο της «δυναμοποίησης», δηλαδή αραίωσης και κρούσης με συγκεκριμένες τεχνικές. Οι πρώτες ύλες που χρησιμοποιούνται είναι κυρίως φυτά, αλλά και ορυκτά και, σπανιότερα, ζωικής προέλευσης κ.α.

Τα ομοιοπαθητικά σκευάσματα θεωρούνται ιδιαίτερα ασφαλή και χρησιμοποιούνται και σε νεογέννητα, εγκύους και υπερήλικες. Προσοχή όμως: δεν υπάρχει δράση χωρίς αντίδραση στο σύμπαν – αν χρησιμοποιείται ένα λανθασμένο σκεύασμα πολλές πολλές φορές και ιδιαίτερα σε μεγάλη δυναμοποίηση, υπάρχουν συχνά παρενέργειες. Το φαινόμενο αυτό λέγεται proving.

Μπορεί η Ομοιοπαθητική να συνδυαστεί με την συμβατική ιατρική;

Σε αυτήν την ερώτηση πιθανόν να λάβετε διαφορετικές απαντήσεις, ανάλογα με το ποιόν ρωτήσετε. Βέβαιο είναι, πως από την πλευρά της αυστηρά «συμβατικής» ιατρικής σκέψης, τα ομοιοπαθητικά σκευάσματα είναι αναποτελεσματικά και δεν επηρεάζουν την δράση των συμβατικών φαρμάκων – δηλαδή η λήψη ενός ομοιοπαθητικού παράλληλα με π.χ. ένα αντιβιοτικό ΔΕΝ θα επηρεάσει την δράση του ομοιοπαθητικού.

Το αντίθετο όμως συμβαίνει πράγματι: επειδή η Ομοιοπαθητική είναι μια ρυθμιστική θεραπεία όπως ο βελονισμός (δηλαδή: δίνει στον οργανισμό έρεισμα για ενεργοποίηση της αυτοϊασης του οργανισμού στηρίζοντας τις υγιείς λειτουργίες του), επηρεάζεται αρνητικά η δράση της σε περίπτωση που λαμβάνονται ισχυρά συμβατικά φάρμακα όπως π.χ. η κορτιζόνη.

Συχνά έρχονται σε μένα παιδιά που καταναλώνουν υπερβολικά πολλά φάρμακα. Συστήνω στους γονείς την αργή και σταδιακή μείωση των συμβατικών φαρμάκων, παράλληλα με τη βελτίωση της γενικής υγείας του παιδιού με την χρήση φυσικών θεραπειών. Το απότομο «κόψιμο» μιας μακροχρόνιας φαρμακοθεραπείας π.χ. με εισπνεόμενα φάρμακα στην περίπτωση ενός παιδιού με βρογχικό άσθμα, ΔΕΝ είναι καλή ιδέα και συχνά οδηγεί σε απότομη επιδείνωση της υγείας του παιδιού με νοσηλεία και …άλλα πολύ δυσάρεστα.

Οι γονείς είναι ακόμα επιφυλακτικοί με την Ομοιοπαθητική και πολλοί την χαρακτηρίζουν “γιατροσόφια”. Ποιά είναι η γνώμη σας;

Νομίζω πως καμία θεραπεία δεν είναι για όλους. Κατανοώ την στάση αυτή των γονέων, στο κάτω-κάτω και εγώ κάποτε σκεπτόμουν ακριβώς έτσι. Νομίζω δύσκολα θα βρίσκατε πιο άπιστο Θωμά από εμένα πριν είκοσι χρόνια περίπου – ήμουν η κλασική υπέρ-σπασίκλα με τους άριστους βαθμούς, το διδακτορικό, όλα τα συναφή! Όμως η ζωή και οι εμπειρίες μου με τη δική μου υγεία, καθώς και με το πρώτο μου παιδί και με τους ασθενείς του ιατρείου, με έπεισαν έμπρακτα για το αντίθετο και άλλαξα ριζικά στάση.

Ένα ωραίο παράδειγμα είναι οι χρόνιες επαναλαμβανόμενες βρογχίτιδες, που συμβατικά θεραπεύονται με εισπνεόμενα βρογχοδιασταλτικά και εισπνεόμενη κορτιζόνη, καθώς και ενίοτε σταγόνες κορτιζόνης ή/και αντιβιοτικά. Συμβατικά, απλά συστήνουμε ξανά και ξανά την ίδια θεραπεία και βλέπουμε το παιδί άπειρες φορές στο ιατρείο. Ο σκοπός μας με αυτά τα φάρμακα είναι η διατήρηση της ποιότητας ζωής του παιδιού και η αποφυγή νοσηλείας αν γίνεται. Η εναλλακτική Ιατρική το βλέπει διαφορετικά: δίνει έμφαση σε κατάλληλη διατροφή, βότανα, γιατροσόφια και ομοιοπαθητικά σκευάσματα, που επιλέγονται με βάση το παιδί σαν ολότητα. Ο σκοπός δεν είναι η «διατήρηση της ποιότητας ζωής του παιδιού», αλλά η απόλυτη ίασή του από τη δυσλειτουργία του αναπνευστικού. Όπως βλέπετε, υπάρχει ριζική διαφορά ήδη στην αντιμετώπιση του προβλήματος – παρόμοια διαφορά βλέπω και στα αποτελέσματα.

Όταν τα καταφέρνω ιδιαίτερα καλά και είμαι πολύ εύστοχη νωρίς στη θεραπεία, δεν με χρειάζονται πια τα παιδιά μέσα σε λίγους μήνες και δεν τα βλέπω πια.

Γιατί θα προτείνατε σε ένα γονιό να ξεκινήσει στο παιδί του ομοιοπαθητική και να αντιμετωπίζει τις αρρώστιες με ομοιοπαθητικά σκευάσματα και όχι με αντιβιώσεις;

Ξέρετε, αν το παιδί με συνεχή χρήση αντιβιοτικών ήταν μια χαρά, υγιές και δυνατό, και αρρώσταινε πολύ σπάνια, πιθανόν θα ακολουθούσα και εγώ ακόμη και σήμερα την ίδια τακτική! Είναι σίγουρα απείρως πιο εύκολο και γρήγορο για μένα να γράψω ένα αντιβιοτικό, παρά να ασχοληθώ για ώρες με το ιστορικό και τα ειδικά χαρακτηριστικά του κάθε παιδιού.

Αλλά η πραγματικότητα είναι πως τα παιδιά που καταναλώνουν πολλά φάρμακα δεν αναπτύσσουν δυνατό ανοσοποιητικό. Οι ασθένειές τους αντιμετωπίζονται «κατασταλτικά», με αποτέλεσμα να χρειάζονται τα φάρμακα ξανά, και ξανά και ξανά. Διαταράσσεται το μικροβίωμά τους, δηλαδή το σύνολο των βακτηρίων που στηρίζουν την πέψη και τον μεταβολισμό μας και επηρεάζουν σε τεράστιο βαθμό το ανοσοποιητικό μας σύστημα. Δεν «προπονείται» έτσι ο οργανισμός ώστε να διατηρεί την υγεία του, αντίθετα φτιάχνουμε έναν… τακτικό ασθενή για το ιατρείο μας. Φυσικά η συχνότητα των ασθενειών υποχωρεί μετά τα 6-7 έτη, αλλά η εμπειρία μου δείχνει σε «πολυφαρμακωμένα» παιδιά πως οι καλές εποχές μεταξύ περίπου 7-13 ετών είναι μόνο ένα προσωρινό διάλειμμα – με την έναρξη της εφηβείας ξαναέρχονται δριμύτερα διάφορα (και νέα) προβλήματα υγείας.

Κάνει καλό να αρρωσταίνουν τα παιδιά; Γιατί για εμάς τους γονείς είναι ο μόνιμος εφιάλτης μας.

Χωρίς να θέλω να ακούγομαι σκληρή, μόνο οι πέτρες και τα άλλα άψυχα όντα δεν αρρωσταίνουν, δεν στενοχωριούνται, δεν κοπιάζουν και δεν περνούν άσχημα. Η ασθένεια είναι ένα αναπόσπαστο μέρος της ζωής όλων μας, και των (ζωντανών) παιδιών μας. Φυσικά και δεν είναι συνήθως κάτι ευχάριστο και κανείς δεν χοροπηδάει από τη χαρά του μόλις αρχίζει τους εμετούς το παιδί του. Θυμίζω όμως πως περνώντας διάφορες ασθένειες, το παιδί μας χτίζει αντιστάσεις για αργότερα και κάνει σημαντικές εμπειρίες ζωής: βλέπει πως με την φροντίδα των γονιών του, η χάλια κατάσταση γίνεται υποφερτή και μετά περνάει, μαθαίνει πως τα προβλήματα και οι δυσκολίες επιλύονται, αποκτά μεγάλη εμπιστοσύνη στο σώμα του και σε εμάς τους γονείς του!

Επίσης θεωρώ σημαντικότατο το δέσιμο που χτίζεται μεταξύ παιδιού και γονέα μέσα από την φροντίδα του άρρωστου παιδιού. Πώς να το κάνουμε; Άλλο να αγοράσουμε στο παιδί ένα παιχνίδι και άλλο να το φροντίζουμε μέρα και νύχτα μέχρι που θα γίνει καλά από μια γαστρεντερίτιδα ή μια βαριά γρίπη. Δεν θέλει καθόλου φαντασία για να σκεφτεί κανείς ποια εμπειρία θα ενισχύσει περισσότερο τον δεσμό εμπιστοσύνης και αγάπης που έχουμε με το παιδί μας. Και οι εμπειρίες ασθένειας και ίασης δεν ξεχνιούνται, αποτυπώνονται στη μνήμη μας για πάντα – ακόμα θυμάμαι πεντακάθαρα τα μπεζ μάλλινα πανιά που έτριβε γύρω-γύρω η μητέρα μου στο μάτι της κουζίνας και μου τα έβαζε στην κοιλιά όταν πονούσα.

Έχετε γράψει και βιβλίο για την ομοιοπαθητική. Θέλετε να μας πείτε λίγα λόγια γι’ αυτό και για ποιό λόγο το γράψατε;

Ειλικρινά, το βιβλιαράκι αυτό (για το οποίο είμαι πολύ περήφανη) γεννήθηκε από τον εκνευρισμό που ένιωθα όταν συμβούλευα ελληνόφωνους γονείς. Ξέρετε, δεν υπάρχουν πρακτικά βιβλία που απευθύνονται σε μη επαγγελματίες στα Ελληνικά. Σύστηνα λοιπόν αντίστοιχα βιβλία στα Αγγλικά ή στα Γερμανικά ή Γαλλικά για χρήση στο σπίτι, μέχρι που μια μέρα αποφάσισα απλά να γράψω ένα τέτοιο βιβλίο-οδηγό μόνη μου και τέρμα. Το βιβλίο «Πρακτική Ομοιοπαθητική για Παιδιά» εκδόθηκε σχεδόν ακριβώς ένα χρόνο αργότερα και είναι ακριβώς αυτό: μικρό, απλό και πρακτικό. Απευθύνεται σε αρχαρίους και γονείς χωρίς προ­ϋπάρχουσες γνώσεις Ομοιοπαθητικής. Μάλιστα, για συγκεκριμένες ενδείξεις (πονοκέφαλος, τραύματα, πυρετός, βήχας) μου γράφουν οι γονείς οι ίδιοι πως το χρησιμοποιούν και για ενήλικες στην οικογένεια, για φίλους και γνωστούς στη δουλειά!

Είστε και εσείς εργαζόμενη μαμά. Πόσο εύκολο είναι για σας να είστε Working Mom; Νιώθετε ενοχές ότι παραμελείτε τα παιδιά σας όπως οι περισσότερες Working Moms ή νιώθετε ότι συνδυάζετε αρμονικά δουλειά και παιδιά;

Νομίζω κάθε εργαζόμενη μαμά νιώθει σε κάποιο βαθμό ενοχές όταν λείπει πολύ από το σπίτι – ιδιαίτερα όταν έρχεται αντιμέτωπη με τις …υπέρ-μαμάδες που συμπεριφέρονται με μια πολύ ιδιαίτερη μορφή αλαζονείας και μειώνουν τη μαμά που εργάζεται εκτός σπιτιού.

Έτσι και εγώ, ιδιαίτερα όταν απέκτησα το πρώτο παιδί μου μέσα στη μέση της παιδιατρικής ειδικότητας (λίγο πριν εργαστώ στη Μονάδα Εντατικής Θεραπείας), ένιωθα για πολύ καιρό συνεχώς ενοχές και μεγάλη στενοχώρια. Θυμάμαι πως επέστρεφα πεθαμένη στην κούραση μετά από 16 ώρες εξαντλητικές βάρδιες στο νοσοκομείο με ασταμάτητη εργασία και στρες στο κόκκινο, και ειλικρινά δεν ένιωθα καμία διάθεση για απολύτως τίποτα εκτός από ύπνο. Ούτε το γιο μου ήθελα αληθινά να δω, λαχταρούσα μόνο ησυχία και την απουσία απαιτήσεων, έστω για μισή ή μία ώρα. Φανταστείτε με τι απαίσιες ενοχές άκουγα στο ρεπό μου άλλες μαμάδες, που πήγαιναν τα παιδιά τους στη γιαγιά, έκαναν τις δουλειές του σπιτιού και το μαγείρεμα, και επέστρεφαν να τα πάρουν χαρούμενες που είχαν χρόνο για παιχνίδι! Εγώ σίγουρα δεν αισθανόμουν έτσι τότε. Αργότερα, μετά την ειδικότητα και με δύο παιδιά και πιο σταθερά ωράρια, περάσαμε πιο όμορφα και πολύ πιο εύκολα – και εγώ, και τα παιδιά μου!

Αν μας διαβάζει μια μαμά που ζει παρόμοιες καταστάσεις, έχω να πω τα εξής: η μητρότητα δεν είναι στατική: μεγαλώνει και αναπτύσσεται σαν δέντρο, το ίδιο και ο δεσμός μας με τα παιδιά μας. ΔΕΝ είναι το τέλος του κόσμου αν δεν γεννήσετε φυσιολογικά (εγώ είχα φυσιολογικό τοκετό μετά την πρώτη καισαρική) ή αν δεν θηλάσετε για δύο χρόνια (εκεί είχα λιγότερα προβλήματα μετά το φυσιολογικό τοκετό), ή αν δεν περνάτε τέλεια κάθε στιγμή με το μωρό σας από την πρώτη μέρα.

Δεν είμαστε όλες οι γυναίκες ίδιες, και οι εποχές αλλάζουν επίσης – οι ώρες εργασίας αλλάζουν, τα παιδιά μεγαλώνουν, και εμείς μαζί. Πιστεύω μετά από 14 σχεδόν χρόνια μητρότητας πως η αγάπη, η αφοσίωση και το παράδειγμα που έδωσα και δίνω στα παιδιά μου μας έχουν δέσει και διαμορφώσει τη σχέση μας με αληθινά μοναδικό τρόπο. Και λέω με πολλή υπερηφάνεια πως αν δεχθούμε τις ιδιαίτερες δυσκολίες που φέρνει η εξισορρόπηση εργασίας και οικογένειας και τις δούμε σαν ευκαιρίες εξέλιξης, θα ανακαλύψουμε πως μπορούμε να μεγαλώσουμε ιδιαίτερα φιλότιμα, αξιαγάπητα, δυνατά και ικανά παιδιά!

Κατοικείτε μόνιμα στο εξωτερικό. Οι Έλληνες γονείς που θέλουν να σας συμβουλευτούν με ποιόν τρόπο μπορούν;

Οι Έλληνες γονείς που μένουν εδώ στη Ζυρίχη, έρχονται και με βλέπουν (έχουμε μια μικρή ελληνική αποικία στο ιατρείο που εργάζομαι, και ενίοτε έρχονται και από άλλα μέρη της Ελβετίας!). Εκτός του ιατρείου απαγορεύεται για νομικούς και ασφαλιστικούς λόγους να δίνω προσωπικές συμβουλές για παιδιά που δεν έχουν συνάψει σχέση ιατρού-ασθενή μαζί μας.

Οι γονείς που αγαπούν τον τρόπο εργασίας μου και θέλουν να μάθουν πώς να χρησιμοποιούν φυσικές θεραπείες για να αξιολογούν και να βοηθούν οι ίδιοι τα παιδιά τους, με ακολουθούν στο www.kemper.gr και στα social media, μαθαίνουν και εφαρμόζουν. Δύο ή τρεις φορές το χρόνο κάνω online μαθήματα γονέων, στα οποία μαθαίνουν να αξιολογούν σωστά και να χειρίζονται αποτελεσματικά τις ασθένειες των παιδιών τους χωρίς άγχος και περιττά φάρμακα (φέτος τα γκρουπ θα είναι μέσα στον Φεβρουάριο και ξανά μάλλον τον Οκτώβριο). Από τα δύο πρώτα γκρουπ γονέων έλαβα αμέτρητα συγκινητικά emails με εμπειρίες, ενθουσιασμό και ευγνωμοσύνη – και πλέον σκέφτομαι τα επόμενα μαθήματα για τους προχωρημένους!

Μπορείτε να βρείτε την Dr Susanna kemper:
Facebook
Instagram
Pinterest

και εννοείται στο site της!