Είμαι ένας άνθρωπος ιδιαίτερα ευαισθητοποιημένος σε θέματα διαφορετικότητας. Σκοπός της ζωής μου είναι να μεγαλώσω τα παιδιά μου μαθαίνοντάς τους να αγαπούν, να σέβονται, να εκτιμούν τους ανθρώπους με ιδιαίτερες ικανότητες που παλαιότερα ήταν στο περιθώριο, αλλά και να ενημερώνω τον κόσμο ώστε να ξεφύγουμε από τα ταμπού των παλαιότερων γενεών.
Έχω υποχρέωση σαν γονιός να μάθω στα παιδιά μου να αποδέχονται και να σέβονται τη διαφορετικότητα σε κάθε μορφή της!
Η γλυκύτατη διερμηνέας Νεφέλη Ράντου, η οποία παρουσιάζει τα τελευταία δώδεκα χρόνια το δελτίο του Σκάι στη νοηματική γλώσσα από Δευτέρα ως Παρασκευή στις 17.00, μου παραχώρησε μια “ιδιαίτερα τρυφερή” συνέντευξη για τους ανθρώπους με κάθε μορφή αναπηρίας, για το πώς αποφάσισε να ασχοληθεί με τη νοηματική γλώσσα και για τον πιο ιερό ρόλο της ζωής της, αυτόν της μαμάς. Η Νεφέλη εκτός από το δελτίο νοηματικής, οργανώνει την παραγωγή αλλά και τη διερμηνεία στη νοηματική στην εκπομπή “Τα νέα της ΕΣΑΜΕΑ” που προβάλλεται κάθε Σάββατο στις 15.30 στο κανάλι της Βουλής, αλλά και σε πολλούς περιφερειακούς σταθμούς. Αξίζει να σημειωθεί ότι έχει κάνει μεταπτυχιακές – διδακτορικές σπουδές και διδάσκει σε υποψήφιους διερμηνείς.
Πώς ξεκίνησες να ασχολείσαι με την νοηματική γλώσσα; Τί σε τράβηξε στον υπέροχο κόσμο της νοηματικής; Υπήρχε κάποιο συγγενικό πρόσωπο το οποίο ήταν κωφό;
Δε σου κρύβω ότι το χρωστώ σε μία φίλη μου – της το λέω ακόμα! Φίλες από το σχολείο, αφού περάσαμε στο Πανεπιστήμιο -Πάντειο εγώ, Νομική αυτή, είχε την ιδέα να μάθουμε νοηματική ως χόμπι! Έγινε λοιπόν η αρχή… και όπως λένε η αρχή είναι του ήμισυ του παντός. Γεγονός, ωστόσο, είναι ότι από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου ήθελα να ασχοληθώ με την αναπηρία, χωρίς να έχω κάποιο μέλος με αναπηρία στην οικογένεια. Είχα αυτή την τάση η οποία μου καλλιεργήθηκε έντονα και στο σχολείο. Πήγαινα στη Λεόντειο, ένα σχολείο εξαιρετικό, το οποίο καλλιεργεί μία κουλτούρα συμπερίληψης. Θυμάμαι να συμμετέχω ενεργά σε ανθρωπιστικές δράσεις του σχολείου. Νομίζω εκεί δέχτηκα τα πρώτα ερεθίσματα και ακολούθησα το πεδίο των κοινωνικών επιστημών.
Η οικογένεια σου και τα παιδιά σου θαυμάζουν τη δουλειά σου; Πώς την αντιλαμβάνονται;
Χμμ… η κόρη μου μου έχει δηλώσει ότι μισεί τη νοηματική! Είναι μια φράση την οποία μου απηύθυνε αυθόρμητα κάποιο βράδυ, που ξαπλωμένες στο κρεβάτι της, λέγαμε τα νέα της ημέρας. Αντιλαμβάνομαι ότι το εκδηλώνει έτσι καθώς όταν λείπω από το σπίτι είμαι κάπου που νοηματίζω. Ο σύζυγος μου είναι απόλυτα υποστηρικτικός ενώ ο γιος μου δεν έχει εκδηλώσει ακόμα τάση -μου λένε ότι από το σπίτι συχνά με χαζεύει στην τηλεόραση. Ενδιαφέρουσα είναι και η συμπεριφορά της ΚΚ -είναι ένα κορίτσι από τα αγαπημένα πλάσματα που έχω βαφτίσει η οποία κάθεται δίπλα στην τηλεόραση και κουνάει τα χέρια της!
Photo Credit: Giannis Lagiotis
Θεωρείς ότι η ελληνική νοηματική γλώσσα θα έπρεπε να διδάσκεται στα σχολεία;
Θεωρώ ότι η νοηματική γλώσσα είναι μία γλώσσα πλούσια και εξαιρετικά ενδιαφέρουσα! Όταν τη χρησιμοποιώ νιώθω τυχερή που μπορώ να μετατρέψω τον ήχο σε εικόνα ενώ όταν παρακολουθώ φυσικούς νοηματιστές μαγεύομαι ακόμα από τη δύναμη των χεριών, του σώματος και της έκφρασής τους. Τα σχολεία όπως και οι οικογένειες θεωρώ ότι πρέπει να εμφυσήσουν στα παιδιά μια κουλτούρα αποδοχής και σεβασμού της διαφορετικότητας, είτε αυτό σημαίνει να διδάσκονται τη νοηματική γλώσσα, είτε να εξοικειώνονται με εικόνες και όρους, είτε να βλέπουν ανθρώπους με αναπηρία στο περιβάλλον τους. Οι ιδέες υπάρχουν, άνθρωποι με μεράκι για να τις υλοποιήσουν χρειάζονται.
Πόσο σημαντικό θεωρείς ότι είναι για εμάς τους νέους γονείς να μάθουμε τη διαφορετικότητα στα παιδιά μας, να τα μάθουμε να σέβονται τους ανθρώπους με ιδιαιτερότητες και να τους αντιμετωπίζουν ισάξια;
Εμείς ως γονείς είναι σημαντικό να διδάξουμε στα παιδιά μαςαφενός να γνωρίζουν ώστε να μη νιώθουν αμήχανα και αφετέρου να αποδέχονται και να σέβονται τη διαφορετικότητα. Αν ο κάθε γονιός το εφαρμόσει στο δικό του μικρόκοσμο δημιουργείται μία κουλτούρα όπου η διαφορετικότητα είναι μέρος της ανθρώπινης ποικιλομορφίας. Ενημερώνουμε τα παιδιά μας για την αναπηρία, τους εξηγούμε ότι υπάρχουν άνθρωποι σε αναπηρικά αμαξίδια ή κάποιοι που χρησιμοποιούν λευκό μπαστούνι και οδηγούς όδευσης τυφλών για να κινηθούν αυτόνομα και με ασφάλεια, πως οι κωφοί/βαρήκοοι επικοινωνούν με τα χέρια και διαβάζουν τα χείλη καθώς και ότι υπάρχουν παθήσεις ιδιαιτέρως σοβαρές οι οποίες δε φαίνονται. Και πηγαίνοντας τη σκέψη τους ένα βήμα πιο μπροστά, τους δίνουμε τη δυνατότητα να σκεφτούν πως κάποιοι άνθρωποι χρειάζεται να προσπαθούν περισσότερο και για αυτό αξίζουν το θαυμασμό μας.
Photo Credit: Giannis Lagiotis
Θεωρείς ότι οι άνθρωποι με αναπηρία όπως κωφοί, στο φάσμα του αυτισμού, τυφλοί, με κινητικά προβλήματα, έχουν ίσες ευκαιρίες στην κοινωνία μας και στην Ελλάδα;
Υπάρχει κάποιος που να το θεωρεί άραγε; Απέχει πολύ από την πραγματικότητα αυτή η δήλωση δυστυχώς – οι άνθρωποι με αναπηρία δεν έχουν ίσες ευκαιρίες και δεν υποστηρίζονται όπως θα έπρεπε. Αυτό αφορά το στάδιο της πρώιμης ανίχνευσης και παρέμβασηςκαι την προσχολική αγωγή όπου δεν υπάρχει ένα οργανωμένο πλαίσιο καθοδήγησης, τη σχολική ηλικία καθώς μέσω της εκπαίδευσής τους συχνά δεν αξιοποιείται το δυναμικό τους αλλά και την ενήλική τους ζωή. Η επαγγελματική αποκατάσταση των ατόμων με αναπηρία/χρόνια πάθηση είναι αρκετά δύσκολη, είτε λόγω του γεγονότος ότι δεν είναι ανταγωνιστικοί ως προς τα τυπικά τους προσόντα -απότοκο σε μεγάλο βαθμό και της εκπαίδευσης που λαμβάνουν, είτε γιατί δε δίνονται κίνητρα σε εργοδότες ώστε να προσλάβουν άτομα με αναπηρία.
Παρ’ όλο που διανύουμε το 2020, με τόση πληροφόρηση και ενημέρωση για τα άτομα με αναπηρία πιστεύεις ότι ο κόσμος τους αντιμετωπίζει όπως τους αξίζει, τους σέβεται, τους κατανοεί;
Αν και υπάρχουν πολλά που πρέπει να γίνουν, νομίζω ότι βρισκόμαστε σε καλό δρόμο -αν συγκρίνω με περίπου δέκα χρόνια πριν οπότε και ξεκινούσα να εργάζομαι. Σε επίπεδο πολιτικών γίνονται κάποια βήματα προς τη σωστή κατεύθυνση όπως η αναγνώριση της νοηματικής γλώσσας ως ισότιμης με την ελληνική γλώσσα ή η ενσωμάτωση στην ελληνική νομοθεσία της οδηγίας της ΕΕ για την προσβασιμότητα των ιστότοπων και ψηφιακών εφαρμογών των οργανισμών του δημοσίου τομέα. Σε επίπεδο κοινωνίας, από την εμπειρία μου ως επαγγελματίας αλλά και ως πολίτης αυτή της χώρας, είμαι βέβαιη ότι στη συντριπτική τους πλειονότητα οι άνθρωποι αν γνωρίζουν, σέβονται. Η άγνοια οδηγεί σε αδέξιους χειρισμούς…
Έχεις επιλέξει ένα επάγγελμα ιδιαίτερο και βαθιά ανθρωπιστικό, σε επηρεάζει καθόλου στην προσωπική σου ζωή ή είσαι επαγγελματίας και προσπαθείς να είσαι όσο πιο άμεμπτη γίνεται;
Έχω αποφασίσει από αρκετά νωρίς ότι μεταξύ δουλειάς και οικογένειας πρέπει να υπάρχει σαφής οριοθέτηση. Όπως δε μεταφέρω την αϋπνία και την κούραση που ενδέχεται να έχω στο εργασιακό περιβάλλονέτσι και η δυσκολία ή η φόρτιση της δουλειάς μένει εκτός σπιτιού. Πρέπει να διαχειριζόμαστε τον εαυτό μας θεωρώ και να προγραμματίζουμε τη ζωή και τη δουλειά μας, ώστε να γίνεται η καλύτερη δυνατή κατανομή πόρων και ενέργειας.
Πως είναι για σένα να είσαι Working Mom; Εύκολο; Δύσκολο; Νιώθεις ενοχές ότι παραμελείς τα παιδιά σου όπως οι περισσότερες Working Moms ή νιώθεις ότι συνδυάζεις αρμονικά δουλειά και παιδιά;
Το status “Working Mom” είναι ότι καλύτερο μου έχει συμβεί. Απολαμβάνω την εναλλαγή των ρόλων και ταιριάζει απόλυτα στην ιδιοσυγκρασία μου. Αντλώ δύναμη από την οικογένειά μου για να έχω συμπαγή παρουσία στη δουλειά, την ίδια στιγμή που ολοκληρώνοντας με επιτυχία ένα δύσκολο επαγγελματικό εγχείρημα επιστρέφω σπίτι πλήρης. Φυσικά -για να μην ωραιοποιώ καταστάσεις- η κούραση είναι μεγάλη και οι ισορροπίες δύσκολες, ειδικά στην αρχή! Στη δική μου προσέγγιση ωστόσο η εξίσωση έχει απόλυτα θετικό πρόσημο.
Πότε έγινες μαμά και πόσο έχει αλλάξει η ζωή σου από τότε;
Πριν από 6,5 χρόνια για πρώτη φορά και πριν από 3,5 για δεύτερη φορά. Η μητρότητα είναι ο πρώτος στόχος για μία γυναίκα πιστεύω -οι μανούλες με καταλαβαίνουν. Την πρώτη φορά που ολοκλήρωσα τη φυσιολογική διαδικασία τοκετού ένιωσα τι σημαίνει απόλυτη ευτυχία και πληρότητα. Η δεύτερη φορά ήταν περισσότερο γήινη αλλά εξίσου μοναδική!
Ποια είναι τα σχέδια σου για το μέλλον;
Ένα γενικό πλάνο για το μέλλον είναι να συντηρώ και να βελτιώνομαι σε όσα κάνω, με συνέπεια και μεθοδικότητα. Με ενδιαφέρει να εξελίσσομαι, να δημιουργώ και να μαθαίνω καινούρια πράγματα.
Σε επίπεδο προσωπικών σχέσεων η ποιότητα στην επικοινωνία είναι για εμένα κινητήριος δύναμη ενώ ο χρόνος μου επιδιώκω να αξιοποιείται ποιοτικά. Φροντίζω να απολαμβάνω την κάθε στιγμή -το βιβλίο που διαβάζω στα παιδιά, τονπρωινό καφέ τις Κυριακές, το 3-2-1 πριν τον αέρα, το ποδήλατο που κάνουμε δίπλα στη θάλασσα.. Είναι μικρή η ζωή μας!
Η συνέντευξη παραχωρήθηκε στην Έφη Αργυροπούλου.
Δημοσιογράφος, αρθρογράφος, συγγραφέας και blogger του Working Moms.
