Ναι, ζορίζομαι, γιατί τα παιδιά μου με τρελαίνουν, οι γονείς μου λένε τα δικά τους, γιατί μου λείπει το έξω, οι βόλτες, οι φίλοι μου. Είμαι όλη μέρα στο σπίτι κλεισμένη. Πόσες δουλειές να κάνω; Πόση τηλεόραση να δω; Όποιο κανάλι και αν ανοίξω, τα ίδια θα δω: στα πόσα κρούσματα έχουμε φτάσει, τι λένε οι ειδικοί, τι επιπλέον μέτρα θα παρθούν, τι καιρό θα έχει αύριο.
Όμως, είμαστε κλεισμένοι για το δικό μας καλό. Για το καλό των παιδιών μας. Για τους γονείς μας που αν κολλήσουν, πιθανόν να έχουμε και θάνατο. Για το καλό των συνανθρώπων μας…
Και έχουμε και ένα άλλο μέτωπο, αυτό του προσφυγικού – μεταναστευτικού. Δε με ενδιαφέρει ποιο πολιτικό κόμμα είναι στην εξουσία. Σκέφτομαι τους ανθρώπους εκεί πάνω στα σύνορα που παλεύουν – πολεμούν – για εμάς. Για την ελευθερία μας, για την ακεραιότητα των συνόρων μας. Γιατί αν η Ελλάδα ανοίξει τα σύνορά της και περάσουν όλοι αυτοί οι κατατρεγμένοι, ποιος μας λέει ότι η γειτονική χώρα από την οποία θέλουν να περάσουν για να πάνε στη Γερμανία, θα ανοίξει τα σύνορά της; Πιθανότατα τελικά η πλειοψηφία αυτών των ανθρώπων θα μείνει στην Ελλάδα. Και δεν είμαι εναντίον των μεταναστών, κάθε άλλο. Κι αυτοί άνθρωποι είναι και θέλουν να ζήσουν αξιοπρεπώς. Οι Έλληνες ακρίτες μας λοιπόν παλεύουν για εμάς. Ποιος τους σκέφτηκε όλους αυτούς; Με τι καιρικές συνθήκες παλεύουν; Πότε κοιμούνται; Πότε τρώνε; Πότε ξεκουράζονται;
Μία ενασχόληση λοιπόν γι’ αυτές τις ημέρες που είμαστε στο σπίτι είναι να σκεφτούμε εμείς τι μπορούμε να κάνουμε γι’ αυτούς. Πώς μπορούμε να τους βοηθήσουμε.
Ναι, είμαι κλεισμένη στο σπίτι μου, πειθαρχώντας στα μέτρα που έχουν εξαγγείλει οι ειδικοί. Και θα παραμείνω κλεισμένη για όσο χρειαστεί μαζί με τα αφηνιασμένα παιδιά μου και τους ξεροκέφαλους γονείς μου.
Είμαι όμως ασφαλής. Το σπίτι μου δεν είναι ναρκοπέδιο. Δεν είμαι άυπνη. Δεν πεινάω. Δεν είμαι τόσο κουρασμένη.
Ας δούμε και την άλλη πλευρά και μετά ας ξανασκεφτούμε τον “εγκλεισμό”… Γιατί εμείς μπορούμε να διασφαλίσουμε την υγεία μας και των δικών μας εκ του ασφαλούς…
Ε. Λ.
Δημιουργός του www.efiveia.gr
