Το νηπιαγωγείο δεν διδάσκει γλώσσα και αρίθμηση αλλά αναπλάθει προσωπικότητες

Το νηπιαγωγείο δεν διδάσκει γλώσσα και αρίθμηση αλλά αναπλάθει προσωπικότητες

Η αξία του νηπιαγωγείου σήμερα!

Το νηπιαγωγείο του σήμερα, η αξία του και η δυναμική του δεν προσμετρούνται. Οι στόχοι είτε μακροπρόθεσμοι είτε βραχυπρόθεσμοι δεν γίνονται άμεσα ορατοί και θέλουν σταθερή καλλιέργεια και συνέχεια.

Το νηπιαγωγείο:

  •  έχει στόχο την ισόρροπη και ολόπλευρη ανάπτυξη του παιδιού και αυτό είναι το μειονέκτημα και πλεονέκτημά του από τις άλλες βαθμίδες.
  • Έχει παιδιά με νου, βιώματα και δυναμική προσωπικότητα και όχι παιδάκια, που δεν καταλαβαίνουν
  • Έχει εκπαιδευτικά – επιστημονικά προγράμματα και όχι τραγουδάκια και ποιηματάκια. Τα τραγούδια και τα ποίημα έχουν στόχου τόσο στην προφορική καλλιέργεια όσο και στην νοητική εξέλιξη του ανθρώπου.
  • Έχει εκπαιδευτικούς- νηπιαγωγούς και όχι μανάδες β’ . Οι γονείς είναι γονείς και όχι εκπαιδευτικοί β’. Η γονεϊκή συμμετοχή και συνεργασία είναι απαραίτητη και σημαντική ως” γονείς “και όχι ως επικριτές ή συμβούλους.
  • Έχει στόχο την ανεξαρτησία του παιδιού και την προώθηση της ελεύθερης σκέψης, δίχως καλούπια. Στόχος του νηπιαγωγείου δεν είναι τυποποιημένη κατασκευή από τα “χρυσά χεράκια” της νηπιαγωγού κάθε Παρασκευή, γιορτή και σχόλη. Οι εργασίες που παρουσιάζονται ή δίδονται στο σπίτι πρέπει να είναι των ίδιων των παιδιών και μόνο. Βαθμολογία και “κριτική” στα καλλιτεχνικά έργα των παιδιών δεν υφίστανται. Η τέχνη εξάλλου δεν έχει βαθμολογία.
  • Έχει τις εορτές ως διαδικασία θεατρικού παιχνιδιού και παιδεία θεάτρου, ως καλλιέργεια του νου και του προφορικού λόγου και ευκαιρία χαράς. Οι παραστάσεις δεν γίνεται ούτε στόχο έχουν να είναι επαγγελματικές, όπου τα νήπια θα είναι στρατιώτες και πιόνια προς εκφοβισμό.

Το θέατρο, η θεατρική αγωγή, βοηθά στη συνολική ανάπτυξη της προσωπικότητας, αφού ενισχύει την ανάπτυξη πνευματικού, συναισθηματικού, σωματικού, οπτικού, ακουστικού και αισθητικού επιπέδου, οδηγώντας έτσι στην ανάπτυξη ενός πιο εναρμονισμένου και ισορροπημένου ατόμου (Τσεφαλά, 2003)

  • Έχει σκληρή εργασία από την/τον νηπιαγωγό όλες τις ώρες του σχολικού προγράμματος δίχως διάλειμμα ούτε δυνατότητα για τουαλέτα. Στο δε διάλειμμα και την εκδρομή η δουλειά της/του νηπιαγωγού είναι τεράστια και σε συνεχή κίνηση.
  • Έχει πενιχρά μέσα και σχεδόν ανύπαρκτους οικονομικούς πόρους,τα νηπιαγωγεία δεν ζητάνε από τους γονείς ούτε χρήματα, κάποια ούτε υλικά και όμως τα παιδιά δουλεύουν όλη τη χρονιά, εξασκούνται, κατασκευάζουν και μαθαίνουν βιωματικά. (Σε όλες τις βαθμίδες δίνουν χρήματα οι γονείς για τετράδια, γραφικά, χαρτόνια, φακέλους, γεωμετρικά όργανα κ.α )
  • Έχει για την/ τον νηπιαγωγό σκύψιμο κάτω από τα τραπέζια, χορό, κουτσό, τρέξιμο και ξάπλωμα στο πάτωμα – ανάλογα με τις δραστηριότητες.
  • Έχει για την /τον νηπιαγωγό λερωμένα χέρια με μαρκαδόρους, πλαστελίνες, μύξες και ακαθαρσίες.

Το νηπιαγωγείο σήμερα είναι η καλύτερη δυνατότητα να αλλάξουμε την κοινωνία μας.

Το νηπιαγωγείο δεν διδάσκει αλλά διαπαιδαγωγεί.

Η βαθμίδα του νηπιαγωγείου δεν διδάσκει αρίθμηση και γλώσσα, ούτε ξένες γλώσσες και βιολογία.

Το νηπιαγωγείο αναπλάθει προσωπικότητες. Γεννάει τους πολίτες του μέλλοντος.

της Βάιας Λαμπροπούλου

Σκέψεις