Είμαι ένας άνθρωπος που χωρίς ΡΙΣΚΟ δε ζω. Δεν μπορώ να φανταστώ πώς θα ήταν η ζωή μου αν δεν ρίσκαρα, μη σου πω ότι θα είχα πάντα το απωθημένο τι θα γινόταν αν δεν είχα ρισκάρει. Πόσο πραγματικά θαυμάζω τους ανθρώπους που έχουν το θάρρος και την τόλμη να παίρνουν ρίσκα και δεν επαναπαύονται σε μία μίζερη ζωή!
Σαν δυναμική σκορπίνα και ανυπόμονη, από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου αλλά περισσότερο από την ενήλικη ζωή μου και μετά που είχα πάρει πια τον έλεγχο στα χέρια μου, πάντα μα πάντα ρίσκαρα. Ο κόσμος να γυρνούσε ανάποδα, έπρεπε να πραγματοποιήσω αυτό που είχα στο μυαλό μου. Δεν μου έβγαινε πάντα σε καλό, αλλά τουλάχιστον δεν είχα το απωθημένο ότι δεν προσπάθησα, γι’ αυτόν άλλωστε τον λόγο θεωρώ ότι είμαι ένας άνθρωπος χωρίς απωθημένα στη ζωή του.
Όλη μου η ζωή είναι μέσα στο ρίσκο και δεν μπορείς να φανταστείς πόσο λυτρωτικό και ανακουφιστικό είναι να ζεις τη ζωή που σου αξίζει πραγματικά και όχι να συμβιβάζεσαι με μέτριες καταστάσεις, επειδή διστάζεις να ξεκινήσεις κάτι καινούργιο, έχοντας τον φόβο της αποτυχίας… Αν δεν αποτύχεις, σημαίνει ότι δεν έχεις προσπαθήσει καν!
Πόσο, μα πόσο θλιβερό είναι να μένεις για παράδειγμα σε μια τελειωμένη και δυστυχισμένη σχέση, επειδή δεν έχεις την τόλμη να πας παρακάτω, επειδή και καλά η σχέση σου σού έχει σταθεί κάποτε… στα δύσκολα… επειδή σε φοβίζει το καινούργιο, το άγνωστο, επειδή στην ουσία δεν ξέρεις και εσύ ο ίδιος τι πραγματικά αξίζεις!
Μειώνεις τον εαυτό σου, ενώ θα έπρεπε να τον έχεις πολύ ψηλά!
Όμως μπορείς να αντέξεις να ζεις μια μίζερη ζωή, υπομένοντας καταστάσεις που δεν σου αξίζουν, με τον φόβο μην ξεβολευτείς; Να μην έχεις την ευκαιρία να ξανά-αγαπηθείς όπως πραγματικά σου αξίζει;
Πώς θα ζήσεις με την αμφιβολία πως αν είχες ρισκάρει, πόσο πιο όμορφη θα ήταν η νέα σου ζωή, ο νέος σου σύντροφος, οι νέοι σου φίλοι;
Πόσο καταπιεστικό είναι να μένεις σε μια δουλειά που απεχθάνεσαι, που σε κάνει δυστυχισμένο και σου τραβάει ενέργεια από την υπόλοιπη ζωή σου, με τον φόβο μήπως δεν βρεις άλλη δουλειά; Να ανέχεσαι στο εργασιακό σου περιβάλλον τοξικούς ανθρώπους και θέλοντας και μη, να μεταφέρεις όλη την αρνητική ενέργεια στο σπίτι και να μιζεριάζει και όλη σου η υπόλοιπη μέρα. Δυστυχώς η δουλειά καταλαμβάνει το μεγαλύτερο μέρος της ζωής σου και αν την κάνεις με το ζόρι, όλη αυτή η κατάσταση υποσυνείδητα σε αρρωσταίνει. Κατά συνέπεια γυρνάς στο σπίτι μεταφέροντας τις σκοτούρες σου, με αποτέλεσμα να μην είσαι καλή/ος σύζυγος, καλή/ος μητέρα/ πατέρας και όλη αυτή η άσχημη συνθήκη να σου μαυρίζει τη ζωή. Αν ρίσκαρες όμως και κυνηγούσες τα όνειρα σου;
Αν δεν επαναπαυόσουν σε έναν καναπέ να περιμένεις τη δουλειά των ονείρων σου ουρανοκατέβατη; Αν ενώ έκανες διεκπεραιωτικά την “άθλια” δουλειά σου, παράλληλα αναζητούσες κάτι καλύτερο, ή έχτιζες τη δική σου επιχείρηση, όπως έκανα εγώ; Τι νομίζεις, ότι εμένα μου ήρθαν όλα εύκολα; Απεναντίας, καθόλου εύκολα. Ατελείωτες εργατοώρες, που τον πρώτο καιρό δεν είχαν κανένα οικονομικό αντίκρισμα. Άπειρα ξενύχτια, μεγάλη στέρηση από την προσωπική μου ξεκούραση, και όλα αυτά χωρίς καμία υποστήριξη, ούτε από τον τότε σύζυγο, ούτε από την οικογένειά μου. Κανείς δεν πίστευε ότι θα τα καταφέρω, αλλά εγώ το πίστεψα τόσο πολύ, που αρκούσε!
Στα 35 μου ρίσκαρα, άλλαξα την επαγγελματική μου σταδιοδρομία και στα 38 την προσωπική μου ζωή.
Και ξέρεις κάτι; Δεν έχω μετανιώσει ούτε δευτερόλεπτο, όσες αναποδιές και αν έρχονται στον δρόμο μου. Μη σου πω ότι με πεισμώνουν και με κάνουν ακόμα πιο δυνατή. Εννοείται θα υπάρχουν κακοτοπιές, τι πιο φυσιολογικό, κανενός η ζωή δεν είναι στρωμένη με ροδοπέταλα. Αλλά όταν ξυπνάς το πρωί και δεν χρειάζεται να πας στη δουλειά που δεν αγαπάς, όταν δεν είσαι υποχρεωμένος να ανέχεσαι τον/την σύζυγο που δεν θέλεις, ξέρεις πόσο πιο όμορφα θα τα αντιμετώπιζες όλα; Ξέρεις ότι δεν θα στέρευε ποτέ ξανά το χαμόγελό σου;
Τι πιο σημαντικό να ορίζεις εσύ τη ζωή σου και όχι οι άλλοι!
Όπως έχω πει χιλιάδες φορές και δεν θα σταματήσω να το λέω, ΔΕΥΤΕΡΗ ΖΩΗ ΔΕΝ ΕΧΕΙ, ρίσκαρε και ζήσε τη ζωή που σου ΑΞΙΖΕΙ πραγματικά και όχι μια ζωή επιφανειακή, μίζερη και δυστυχισμένη… Αν είσαι γονιός, γίνε για τα παιδιά σου το παράδειγμα προς μίμηση και όχι προς αποφυγή!
Μην το κάνεις αυτό στον εαυτό σου, μη ξυπνήσεις μια μέρα βαθιά δυστυχισμένος και πεις γιατί δεν ρίσκαρα, γιατί πέρασα μια ολόκληρη ζωή χωρίς να τη ζω όπως πραγματικά την ονειρευόμουν, γιατί τότε θα είναι πια αργά! Ποτέ δεν είναι αργά να ζήσεις την ζωή που λαχταράς, όποιας ηλικίας και να είσαι…
Ξέρω, το ΡΙΣΚΟ δεν είναι εύκολο, θέλει κόπο, πόνο, προσπάθεια, αγωνία. Αλλά πίστεψέ με, το αποτέλεσμα θα σε δικαιώσει!
της Έφης Αργυροπούλου
Δημοσιογράφος, αρθρογράφος, συγγραφέας και blogger του Working Moms.
