Το πρώτο μου καλοκαίρι ως χωρισμένη μαμά

Το πρώτο μου καλοκαίρι ως χωρισμένη μαμά

Φέτος ζήσαμε το πρώτο καλοκαίρι μας σαν χωρισμένη οικογένεια πλέον! Στην αρχή το μυαλό μου έπαιζε περίεργα παιχνίδια, φοβόμουν ότι η απουσία σας θα είναι ανυπόφορη και αβάσταχτη, ότι θα μου λείπετε τόσο πολύ που δε θα καταφέρω να ξεκουραστώ πραγματικά, γιατί η απουσία σας θα είναι έντονη. Τίποτα δεν είναι τόσο φοβερό, εμείς οι άνθρωποι τα μεγαλοποιούμε όλα και τα κάνουμε δύσκολα…. Τι άτιμα παιχνίδια παίζει το μυαλό και στην πράξη όλα είναι τόσο μα τόσο απλά….

Ας τα πάρουμε λοιπόν από την αρχή. Στις 19 Ιουλίου ξεκινήσαμε τις πρώτες διακοπές μας, τα τρία μας, στην όμορφη Κεφαλονιά, στην Αγία Ευφημία, το χωριό της μαμάς μου.

Ο πρώτος απολογισμός των διακοπών μιας μόνης μαμάς πρώτη φορά διακοπές με 2 μικρά παιδιά 4 και 9 ετών αρκετά ζωηρά  (χωρίς μαζί της μαμά, μπαμπά, νταντά…)

  1. Μόλις πατήσαμε το πόδι μας στην Κεφαλονιά, αρρώστησε ο μικρός με εξανθήματα, πολλή φαγούρα που έβγαζε καντήλες, δέκατα και κόκκινο λαιμό. Κανείς δεν ήξερε να μας πει ακριβώς τι έχει. Είχα τρελαθεί από την αγωνία μήπως έχει κάποια παιδική αρρώστια, σταφυλόκοκκο, οστρακιά και ό,τι φαντάζει ο νους. Τελικά ήταν μια ιογενής ίωση με εξανθήματα, από την οποία συνήλθε τρεις μέρες πριν φύγουμε!
  2. Προσπαθώντας να διαχειριστώ δύο σχετικά ζωηρά παιδιά και φορτωμένη με τα πράγματα για τη θάλασσα, τον Δημητράκη πήγε να τον πατήσει αμάξι γιατί πετάχτηκε στον δρόμο. Ούρλιαξα και ευτυχώς το αμάξι σταμάτησε!
  3. Στην προσπάθειά μου να μην καούν από τον ήλιο – γιατί ήμασταν αρκετές ώρες στη θάλασσα – και να μην είναι νηστικά, εγώ από την κούραση κόντεψα να μείνω 40 κιλά και έγινα μαύρη σαν το κάρβουνο
  4. Πήγαμε βόλτα στο Φισκάρδο, όπου ο Δημητράκης πέταξε στο λιμάνι το τσαντάκι μου, που είχε μέσα κάρτες και αρκετά λεφτά, γιατί είχα βγάλει να πληρώσω το δωμάτιο, τα γυαλιά ηλίου μου και το κλειδί του αυτοκινήτου! Το αποτέλεσμα ήταν να βουτήξω στο λιμάνι εκεί που είναι όλα τα κότερα και βρωμάει πετρέλαιο για να πιάσω τα πράγματα. Μετά συνειδητοποίησα ότι είχε βραχυκυκλώσει το immobilizer του αυτοκινήτου και δεν μπορούσαμε να φύγουμε….. Ύστερα από μεγάλη ταλαιπωρία, τα καταφέραμε και επιστρέψαμε “ζωντανοί” … στο δωμάτιο μας!
  5. Ο ύπνος ήταν ελάχιστος έως ανύπαρκτος. Κάθε μέρα ξυπνούσαν στην καλύτερη περίπτωση στις 7 το πρωί . Έφτανε το βράδυ και έπεφτα μισολιπόθυμη για ύπνο…

Το καλό είναι ότι τα παιδιά περάσανε τέλεια, χάρηκαν πολύ και, όπως χαρακτηριστικά είπαν, ήταν πολύ τυχερά που πήγαν διακοπές στο πιο όμορφο νησί του πλανήτη ?

Ήδη με ρωτάτε αν το ξαναέκανα……;;;;;;

Ναι, θα το ξαναέκανα, αρκεί να μεγαλώσουν και να έχουν όμορφες αναμνήσεις μαζί μου!

Ο τελικός απολογισμός των πρώτων διακοπών τα τρία μας ως χωρισμένη μαμά – παρ’ όλες τις αναποδιές – έκλεισε με συναισθήματα ανάμεικτα και πρωτόγνωρα!

  1. Δύο ευτυχισμένα παιδάκια, γεμάτα όμορφες εικόνες και αναμνήσεις. Δεν σταματούν να λένε πόσο τους άρεσε το νησί της γιαγιάς της Ελένης και ότι ήταν οι πιο ωραίες διακοπές της ζωής τους! Δεν ήθελαν να φύγουμε….
  2. Εμένα σε κωματώδη κατάσταση, αλλά περήφανη για τον εαυτό μου, που κατάφερα με απόλυτη επιτυχία να φορτώσω και να ξεφορτώσω ολόκληρο αμάξι δύο φορές, να τα απασχολήσω στο καράβι, να τα πάω βόλτες και για μπάνιο όλη μέρα, φορτωμένη πράγματα σαν τον γάιδαρο και προσπαθώντας να ελέγξω παράλληλα δύο μικρά ζωηρά ζουζούνια!
  3. Κατάφερα και γνώρισα στα παιδιά μου ένα μεγάλο μέρος αυτού του πανέμορφου νησιού που θέλω να μείνει χαραγμένο στο μυαλό και στην καρδιά τους, όπως έχει μείνει και σε μένα από τα παιδικά μου χρόνια.
  4. Μείον 4 κιλά – αυτό το κρατάμε, μου άρεσε – από την κούραση και την αγωνία να είναι αυτά καλά και ταϊσμένα. Μου κόπηκε η όρεξη, γύρισα γυμνασμένη από τα δρομολόγια και το κολύμπι, και αυτό το κρατάμε, και Αφρικανή από τον ήλιο.
  5. Ξυπνούσαν κάθε μέρα από τις 6.30 – 7 πάρα, μάλλον λόγω αλλαγής περιβάλλοντος, και πηγαίναμε σερί όλη μέρα μέχρι το βράδυ. Κοιμόμουν την ημέρα το πολύ 5 ώρες, γιατί ναι μεν κάποια στιγμή ξεραίνονταν από τη θάλασσα και τις βόλτες, αλλά εγώ από την κούραση και την υπερένταση δεν μπορούσα να κοιμηθώ!

Μου στέλνατε μηνύματα και με ρωτούσατε συνέχεια αν ήταν δύσκολο και πώς τα κατάφερα.

Ναι, ήταν πάρα πολύ δύσκολο και η ευθύνη ήταν τεράστια. Αλλά βάζοντας στη ζυγαριά την κούρασή μου και τα χαρούμενα προσωπάκια τους, εννοείται υπερισχύει η ευτυχία τους και οι όμορφες αναμνήσεις που τους δημιούργησα!

Σας προτρέπω να το τολμήσετε!!!

Σας ευχαριστώ για τα εκατοντάδες σχόλια και μηνύματα, για τα γλυκά σας λόγια αλλά και για τη θετική σας ενέργεια!
Να ξέρετε εσείς οι αναγνώστριες μου είστε η δύναμή μου και σας ευχαριστώ από τα βάθη της ψυχής μου!

Κλείνοντας την αφήγηση των διακοπών μας στην Κεφαλονιά, μη ξεχάσω να σας πω τους λόγους για τους οποίους αγαπώ την Αγία Ευφημία. Για να μην σας κουράσω, θα μοιραστώ μαζί σας μόνο τους πέντε, αν και θα μπορούσα να γράψω πολλά άρθρα γι’ αυτό το υπέροχο νησί.

  1. Έχω ζήσει τα πιο ξέγνοιαστα παιδικά καλοκαίρια της ζωής μου, όλη μέρα με ένα μαγιό, ενώ κάποιες μέρες δεν κάναμε καν μπάνιο, κοιμόμασταν με την αλμύρα της θάλασσας και συνεχίζαμε ακάθεκτοι την επόμενη μέρα.
  2. Έχει τις πιο ονειρικές παραλίες και τα πιο καταγάλανα νερά του κόσμου.
  3. Βίωσα τον μεγαλύτερο και αξέχαστο έρωτα της ζωής μου σ’ αυτό το νησί.
  4. Πάντα όταν πήγαινα, έφευγα με κλάματα, γιατί δεν ήθελα να γυρίσω πίσω στην Αθήνα, και αυτό μου συνέβαινε μόνο όταν πήγαινα διακοπές στην Κεφαλονιά.
  5. Οι εικόνες που μου αποτυπώνονταν στο μυαλό από τα πανέμορφα τοπία και τα καταγάλανα νερά, πάντα γέμιζαν τις μπαταρίες μου και με βοηθούσαν για πολύ καιρό μετά να ανταπεξέλθω στον απαιτητικό χειμώνα στην Αθήνα.

Ελάτε και εσείς να ζήσετε τις πιο αξέχαστες διακοπές της ζωής σας….. για τους δικούς σας λόγους.

Επιστρέφοντας λοιπόν από τις δικές μας διακοπές, μετά από λίγες μέρες ήρθε η σειρά του μπαμπά τους να τα πάρει από την 1η έως τις 16 Αυγούστου, για τις δικές τους διακοπές. Πρώτη φορά, από τότε που γεννήθηκαν τα παιδιά μου, τα αποχωρίστηκα 16 ολόκληρες μέρες τον Αύγουστο. Όλα αυτά σας τα λέω με ειλικρίνεια, γι’ αυτό άλλωστε έχουμε αυτή την όμορφη σχέση και μου εμπιστεύεστε και εσείς τα προσωπικά σας θέματα. Από τη μία το περίμενα πώς και πώς για να ξεκουραστώ και να δουλέψω, γιατί έχοντας εγώ την επιμέλεια των παιδιών και όλο τον χρόνο τα μεγαλώνω σχεδόν μόνη μου, εκτός από κάποιες ώρες βάσει νόμου που τα βλέπει ο μπαμπάς τους, από την άλλη ένιωθα περίεργα που δεν θα τα βλέπω τόσες πολλές μέρες, που θα είναι άδεια τα κρεβάτια τους , που δεν θα τα ταΐζω, δεν θα τα φροντίζω, που δεν θα τα φιλάω και δεν θα τα αγκαλιάζω!

Ειδικά τον Δημητράκη δεν τον έχω αποχωριστεί καθόλου από τότε που γεννήθηκε. Μόνο το ένα βράδυ που τα έχει ο μπαμπάς τους από τότε που χωρίσαμε κάθε δεύτερο σαββατοκύριακο!

Ευχή μου ήταν να περάσουν τέλεια με τον μπαμπά τους, όπως ευτυχώς έγινε, και να δημιουργήσουν όμορφες αναμνήσεις και με αυτόν. Άλλωστε να θυμάστε ότι τα παιδιά δεν τα κάναμε μόνες μας, δεν είναι κτήμα μας, δεν είναι μόνο δικά μας!!!

Ένα τεράστιο μπράβο στον μπαμπά τους που τα πήγε μόνος του διακοπές, όπως κι εγώ, χωρίς καμία βοήθεια και που ξέρει να τα φροντίζει όπως κι εγώ και είμαι ήσυχη αν μου συμβεί κάτι ότι είναι σε καλά χέρια!

Τελικά το διαζύγιο δεν είναι το τέλος του κόσμου όπως νόμιζαν οι παλιές γενιές, απεναντίας είναι το ξεκίνημα μιας νέας, πιο χαρούμενης ζωής για τους γονείς, αλλά και για τα παιδιά….

Παράλληλα, τις ημέρες που τα παιδιά μου έκαναν διακοπές στην Πάρο, εγώ έκανα ολιγοήμερες διακοπές στο Πήλιο, σ’ ένα πανέμορφο τόπο που συνδυάζει μαγικά βουνό και θάλασσα. Και ήρθαν αυτές οι ανέμελες και ξέγνοιαστες μέρες για μένα, που τις είχα πραγματικά πολλή ανάγκη. Και ήρθε αυτή η εποχή του χρόνου που δε με ένοιαζε τίποτα, που ήμουν χαλαρή απ’ όλα, που δε φόρεσα ίχνος μακιγιάζ, που ξεκουράστηκα, κοιμήθηκα, έκανα κοιλιακούς από τα γέλια, που αγάπησα κάθε ρυτίδα έκφρασης που σχηματίστηκε στο πρόσωπό μου από τη χαρά και την ευτυχία που βίωσα και το μόνο που επιδίωξα ήταν να ξεκουραστώ και να γεμίσω τις μπαταρίες μου για τον απαιτητικό χειμώνα που θα έρθει!

Αυτές λοιπόν τις 16 ημέρες άδειασε το μυαλό μου από οποιοδήποτε άγχος και υποχρέωση, χαλάρωσα πραγματικά και φρόντισα τον εαυτό μου, γιατί αν δεν το κάνω εγώ, ποιος θα το κάνει για μένα;;

Όπως σας έχω ξαναπεί, αξία έχει η προσωπική ηρεμία. Η σωματική κούραση περνάει, η ψυχική ποτέ…

Ήμουν όμως παράλληλα και πολύ ήσυχη, γιατί άκουγα και έβλεπα τα παιδιά μου από φωτογραφίες ότι περνούσαν τέλεια.

Όταν το μυαλό αδειάσει από άγχος και υποχρεώσεις, όταν νιώθεις ξεκούραστος σωματικά και ψυχικά, όταν γεμίζεις φουλ μπαταρίες, όταν ένα μόνιμο χαμόγελο είναι ζωγραφισμένο στο πρόσωπό σου και έχεις την πιο φυσική ομορφιά του κόσμου, τότε σημαίνει ότι έχεις περάσει ένα αξέχαστο καλοκαίρι!

της Έφης Αργυροπούλου
Δημοσιογράφος, αρθρογράφος, συγγραφέας και blogger του Working Moms.

Διαβάστε εδώ όλα μου τα άρθρα

Efi's Diary