“Το μικρό αγόρι και τα 4 αβγά” ένα υπέροχο παραμύθι για την διαφορετικότητα και τον ρατσισμό

“Το μικρό αγόρι και τα 4 αβγά” ένα υπέροχο παραμύθι για την διαφορετικότητα και τον ρατσισμό

Με αφορμή το δεύτερο παραμύθι της “Το μικρό αγόρι και τα 4 αβγά”, η Κατρίνα Τσάνταλη παραχώρησε στο Working Mοms μια αποκλειστική συνέντευξη. Αναφέρεται εκτός των άλλων στους λόγους που την οδήγησαν στη συγγραφή του νέου της βιβλίου και τα σπουδαία μηνύματα που ένα παιδί που το διαβάζει αποκομίζει.

Η Κατρίνα Δημητριάδη-Τσάνταλη γεννήθηκε και μεγάλωσε στη Θεσσαλονίκη ανάμεσα σε μια μεγάλη οικογένεια, ένα ανοικτό σε φίλους σπίτι, πολλά ζώα να τη συντροφεύουν κάθε στιγμή και σε συνεχή επαφή με τη φύση, λόγω της οικογενειακής επιχείρησης – την ομώνυμη οινοποιία, στην οποία μέχρι και σήμερα εργάζεται. Τα φοιτητικά χρόνια τα πέρασε στο Λονδίνο, όπου σπούδασε Διοίκηση Επιχειρήσεων και Μάρκετινγκ. Επέστρεψε στην Ελλάδα το 2010 και άρχισε να ασχολείται ενεργά με τα πράγματα που αγαπά. Ανάμεσά τους, σημαντικό κομμάτι, η φιλοζωία και η ενεργή υποστήριξή της. Από μικρή της άρεσε να εκφράζει τα συναισθήματά της, γράφονταs. Το Σοφάκι και ο Ντο είναι το πρώτο της βιβλίο που επίσης κυκλοφορεί από τις Εκδόσεις Διόπτρα.

1) Τι πραγματεύεται το νέο σας παραμύθι “Το μικρό αγόρι και τα 4 αβγά” που μόλις κυκλοφόρησε από τις Εκδόσεις Διόπτρα;

Το μικρό μου αγόρι συναντά μια μαγική χελώνα, η οποία του αναθέτει μια αποστολή. Να της φέρει τέσσερα διαφορετικά αυγά, και τότε εκείνη θα μοιραστεί μαζί του ένα σπουδαίο μάθημα. Το μικρό αγόρι λοιπόν ταξιδεύει, ψάχνει και βρίσκει τα τέσσερα διαφορετικά αυγά, ωστόσο λίγο πριν το τέλος, παραπατάει και τα αβγά πέφτουν και του σπάνε. Ενώ λοιπόν στενοχωριέται που τα αβγά έσπασαν, η χελώνα του αποκαλύπτει το μεγάλο μυστικό, και του δίνει ένα μεγάλο μάθημα!
Μέσα από αυτή την ιστορία,  μαθαίνει το παιδί πως όλοι οι άνθρωποι, από  όποια μεριά του κόσμου κι αν είμαστε, όπως και να είμαστε εξωτερικά, (όποιες και να είναι οι επιλογές μας σε αυτή τη ζωή – αν ο γονιός θέλει να το συζητήσει παραπάνω!), στην ουσία μας είμαστε όλοι το ίδιο.

2) Ορμώμενη από τι γράψατε αυτό το σπουδαίο παραμύθι;

Την αφορμή για το πως προέκυψε η ιδέα του 2ου βιβλίου μου την γράφω στο εισαγωγικό μου σημείωμα! Είναι μια πραγματική αντίδραση ενός παιδιού κατά την διάρκεια μιας επίσκεψης σε ένα νηπιαγωγείο, για την παρουσίαση του πρώτου μου βιβλίου «το Σοφάκι και ο Ντο». Ένα κοριτσάκι μου είπε ότι δεν της αρέσει καθόλου ο Ντο, ως κατάμαυρο νεραϊδόσκυλο, γιατί «ό,τι είναι μαύρο, βρωμάει και είναι σιχαμένο.» Με προβλημάτισε πάρα πολύ η αντίδραση της μικρούλας και ήταν άμεση ανάγκη μου να δημιουργηθεί Το μικρό αγόρι & τα 4 αβγά.

3) Θεωρείτε ότι οι σύγχρονοι γονείς είναι εκπαιδευμένοι ώστε να μην μεταφέρουν στα παιδιά τους τον ρατσισμό;

Θεωρώ ότι είναι αδιανόητο να μεταφέρουν γονείς στα παιδιά τους έννοιες που συνδέονται με μίσος και περιθωριοποίηση ανθρώπων. Είμαι απόλυτη στην άποψη μου πως είναι κακοποιητικό για το ίδιο το παιδί και εγκληματικό για την κοινωνία. Είναι τεράστια απόφαση και ευθύνη να είσαι γονιός, όποτε νομίζω πως ειδικά σε ο,τι αφορά τέτοια θέματα, πρέπει να είμαστε ξεκάθαροι και κάθετοι με τα παιδιά μας. Και φυσικά δεν είναι κακό να ζητάμε την συμβουλή παιδοψυχολόγων. (Φτάσαμε 2019 – δεν θα’ πρεπε να υπάρχουν αυτά τα ταμπού).

4) Πόσο σημαντικό πιστεύετε ότι είναι για ένα παιδί να μάθει να εκτιμάει την διαφορετικότητα του κάθε ανθρώπου; Πόσο θα το βοηθήσει στην ενήλικη ζωή του;

Πιστεύω ότι δεν θα έπρεπε να αντιμετωπίζει την διαφορετικότητα σαν κάτι αρνητικό. Άλλωστε, τι σημαίνει διαφορετικότητα; Κάτι που δεν μοιάζει με εμένα και με όσα έχω συνηθίσει να βλέπω. Είναι πολύ εγωιστικό αυτό. Ένα παιδί μαθαίνει να εκτιμάει και να σέβεται, να φέρεται με ευγένεια, και βέβαια όχι μόνο στους ανθρώπους του περιβάλλοντός του. Συνεπώς, ίσως θα έπρεπε να καταλάβει ότι το «περιβάλλον» του δεν έχει σύνορα. Είναι πραγματικά στενάχωρο το ότι δυσκολεύονται τόσο πολύ ακόμα και οι ενήλικες με αυτό!

5) Τα παιδιά σε κάποιες περιπτώσεις είναι σκληρά με οτιδήποτε ξένο γι’ αυτά και διαφορετικό. Θέλετε να δώσετε μερικές συμβουλές σε εμάς τους γονείς, τι θα μπορούσαμε να κάνουμε για να μάθουμε στα παιδιά μας πως όσο διαφορετικοί κι αν είμαστε εξωτερικά, στην πραγματικότητα είμαστε όλοι ίδιοι και ίσοι;

Τα παιδιά δεν είναι σκληρά από μόνα τους. Έχουν πολύ μιμητικές συμπεριφορές. Φυσικά και μπορεί να φερθεί ένα παιδί ακατάλληλα σε κάποιο άλλο παιδί ή σε κάποιο ζωάκι ή σε κάποιον άνθρωπο που δεν έχει συνηθίσει να βλέπει και του κάνει εντύπωση. Φυσικά και μπορεί να επηρεαστεί από άλλα παιδιά. Και βεβαίως, είναι λογικό να ρωτά και να αισθάνεται περιέργεια για ο,τι διαφορετικό από όσα έχει συνηθίσει. Ο γονιός με αγάπη και χωρίς κριτική θα είναι δίπλα του, για του εξηγήσει τι συμβαίνει, να του εξηγήσει ότι στην πραγματικότητα δεν υπάρχει καμιά «διαφορά» και να του επιστήσει την προσοχή σε ο,τι αφορά το πως μπορεί με τη συμπεριφορά του να κάνει τον άλλο να αισθανθεί. Όσο σημαντικό ρόλο παίζει η παιδεία άλλο τόσο, και ίσως λίγο πιο σημαντικό ρόλο παίζει και η ανατροφή. Με αγάπη και κατανόηση πάντα. Και χωρίς κριτική.

Λίγα λόγια για το βιβλίο:

Ένα όμορφο πρωινό, ένα μικρό αγόρι που θέλει να μάθει όλα τα μυστικά του κόσμου, εξερευνά τον κήπο του σπιτιού του.
Ανάμεσα στα λουλούδια ανακαλύπτει μια χελώνα με πολύχρωμο καβούκι.
Η χελώνα του αναθέτει μια αποστολή… να της φέρει 4 αβγά και του υπόσχεται να του αποκαλύψει ένα μεγάλο μυστικό!

Μέσα από τα ταξίδια του, το μικρό αγόρι θα μάθει για τη διαφορετικότητα και πώς μπορεί να αγαπά και να αποδέχεται όλους τους ανθρώπους με σεβασμό.

«Η Κατρίνα Τσάνταλη, σ’ αυτή την ιστορία, προσεγγίζοντας πολύ ευρηματικά την παιδική περιέργεια και φαντασία, μεταφέρει ένα πολύ σημαντικό μήνυμα: πως όσο διαφορετικοί κι αν είμαστε εξωτερικά οι άνθρωποι, στην πραγματικότητα είμαστε όλοι ίδιοι και άρα όλοι ίσοι».
Σάντυ Κουτσοσταμάτη Ψυχοθεραπεύτρια & Οικογενειακή Σύμβουλος

της Έφης Αργυροπούλου
Δημοσιογράφος, αρθρογράφος, συγγραφέας και blogger του Working Moms.

Συνεντεύξεις