Ζωγραφιά Κωνσταντίνος Λουκίδης
Μια ερώτηση που έχει μόνο μια απάντηση, αγαπητές μαμάδες: Μέσα από το δικό μας παράδειγμα και τη δική μας σχέση με την τέχνη!
Η γνωριμία με την τέχνη, αντίθετα με την ευρύτερη αντίληψη που επικρατεί και καθιστά το σχολείο αρμόδιο γι’ αυτή, συμβαίνει (ή όχι) μέσω των γονιών και του περιβάλλοντος στο οποίο το παιδί μεγαλώνει. Οι γονείς, οι φροντιστές ενός παιδιού είναι οι πρώτοι του δάσκαλοι, πολύ πριν πάει στο σχολείο. Όπως με όλα, εμείς πρέπει πρώτα να βιώσουμε ό,τι επιθυμούμε να αντανακλάσει στο παιδί, γιατί αλλιώς εμπίπτουμε στην κατηγορία «δάσκαλε που δίδασκες…».
Πως λοιπόν;
Ο γονιός που διαβάζει, ακούει μουσική, ενδιαφέρεται για την τέχνη και αυτή αποτελεί κομμάτι της καθημερινότητας και της πραγματικότητάς του, μπορεί μέσω της βιωματικής του σχέσης να εμπνεύσει το παιδί να την ανακαλύψει.
Σημαντικό, επίσης, είναι να παρέχεται στα παιδιά η υλική υποδομή για να γνωριστεί με την τέχνη και να τη δημιουργήσει, όπως χρώματα, πηλός, βιβλία, πρόσβαση στη μουσική κ.ά.
Πρέπει να δείχνουμε ενθουσιασμό για τα επιτεύγματα του παιδιού και να μην εστιάζουμε στο ταλέντο αλλά στην έκλυση της δημιουργικότητας και την έκφραση του. (Πολλές θα είναι οι φορές που θα μετανιώσετε για τους μαρκαδόρους που τους δώσατε και είπατε «φτιάξε ό,τι θες αγάπη μου!». Πολλά θα είναι τα βράδια που θα ξενυχτήσετε καθαρίζοντας τοίχους και καναπέδες, αλλά να είστε σίγουρες ότι πιο σημαντική είναι η ψυχική καθαριότητα και υγεία, και το κίνητρο της δημιουργίας για το παιδί).
Είναι απαραίτητο να επισκεπτόμαστε με το παιδί μουσεία, πινακοθήκες, αρχαιολογικούς χώρους και να κάνουμε μια προετοιμασία για το ταξίδι της ανακάλυψης της τέχνης εκεί.
Μπορούμε να ερευνούμε στο διαδίκτυο και να βρίσκουμε εκθέματα και έργα τέχνης που θα ενδιαφέρουν το παιδί και με μορφή παιχνιδιού να εξορμούμε να τα εντοπίσουμε στις αίθουσες, να ζωγραφίζουμε ή να φανταζόμαστε ιστορίες με θέμα τα έργα τέχνης και πολλές ακόμη δραστηριότητες.
Συναυλίες, θέατρο, χορός, κινηματογράφος είναι επίσης σημαντικό να ενταχτούν στη ζωή του παιδιού και των γονιών.
Με λίγα λόγια…
Η ενασχόληση με την πραγματικότητα μόνο δεν αποτελεί υγιή στάση ζωής, χρειάζεται η φαντασία, η τέχνη, η συμβολική ζωή για να ισορροπήσει το σώμα και η ψυχή, για να δοθεί ένα νόημα στην ύπαρξη μας. Η τέχνη μπορεί όχι μόνο να δώσει απόλαυση, αλλά και σημαντικές βοήθειες σε εμάς και τα παιδιά μας. Το μόνο που χρειάζεται είναι κέφι και διάθεση περιπέτειας, ελάχιστα υλικά, ενθουσιασμός, αγάπη και το προσωπικό μας παράδειγμα.
της Μαρίας Αθανασέκου
Βιογραφικό: Ιστορικός Τέχνης, απόφοιτη της Φιλοσοφικής Αθηνών, με μεταπτυχιακές σπουδές στο Πανεπιστήμιο του Λονδίνου, διδάκτωρ της Σχολής Αρχιτεκτόνων Μηχανικών του ΕΜΠ. Διδάσκει στο ΑΤΕΙ Θεσσαλονίκης, το Πανεπιστήμιο Frederick, το Ανοικτό Ίδρυμα Εκπαίδευσης (www.aiecollege.gr/anthropino-dynamiko) και είναι ΣΕΠ του Ελληνικού Ανοικτού Πανεπιστημίου.
