Σε κάθε αναπνοή ένιωθα την ανάγκη να σε μυρίζω. Σε κάθε μου βήμα ήσουν η ανάγκη να ζω. Δεν ήθελα ποτέ να σε χάσω… Δεν με ένοιαζε η “φυλακή μου”, ήταν το μοναδικό δικό μου πράγμα μετά από σένα απ’ τη μέρα που γεννήθηκα. Δεν είχα πολλά ανάγκη μόνο την αληθινή σου αγάπη, αυτή την μοναδική και ανιδιοτελή αγάπη που είχα και εγώ για σένα. Όταν σε έβλεπα δακρυσμένο, όταν σε έβλεπα να περπατάς με σκυφτό το κεφάλι και να καπνίζεις με μανία, παρακαλούσα τον θεό να σου λύσει τα προβλήματα σου και να πάρει από μένα τις μέρες που σου χρωστούσα. Γιατί αν δεν ήσουν εσύ δεν θα ζούσα. Σου χρωστάω ΝΑΙ σου χρωστάω και ο μοναδικός τρόπος για να σου ξεπληρώσω το δώρο που μου έκανες σώζοντάς με απ’ τις ράγες του τρένου, είναι μόνο με ζωή! Για μένα δεν είσαι ένας απλός άνθρωπος για μένα είσαι ο άγγελος μου. Γιαυτό και σε ακολουθούσα πάντα πιστά. Σε προστάτευα και σε αγαπούσα πάνω απ’ την ζωή μου όπως και εσύ. Δεν θα ξεχάσω ποτέ τα παιχνίδια μας, δεν θα ξεχάσω ποτέ που με τάιζες στο στόμα,και μοιραζόσουν μαζί μου ακόμη και το λίγο φαγητό που είχες για σένα. Δεν θα ξεχάσω τις απέραντες βόλτες δίπλα στο ποτάμι και τα μυστικά που μοιράστηκες μαζί μου… μόνο μαζί μου. Μέχρι εκείνην την στιγμή που χρειάστηκε να κόψω το συρματόπλεγμα της ζωής μου και να περάσω στο θάνατο για να σε σώσω. Όχι μην κλαις, δεν το μετάνιωσα… και την επόμενη ζωή μου θα σου χάριζα ακόμη, ακόμη κι άλλες δέκα ζωές γιατί σου αξίζουν. Μόνο που να, λυπάμαι που δεν θα βλέπω τα μάτια σου να με κοιτάζουν με λατρεία. Μόνο που να, λυπάμαι γιατί είχαμε πολλά να ζήσουμε ακόμη μαζί. Μόνο που να, δεν πρόλαβα να σε δω να γίνεσαι πατέρας και να χαρώ με την χαρά σου. Μόνο που θα ευχόμουν να μην χρειαζόταν ποτέ να μπω μπροστά στην σφαίρα που προοριζόταν για σένα, για να σε σώσω… Όχι που μετάνιωσα την πράξη μου αλλά μακάρι να μην είχε επέλθει το μοιραίο λάθος του κυνηγού. Μακάρι. Όχι για μένα αλλά να, για να μπορούσα να ζήσω ακόμη λίγο μαζί σου. Λίγο ακόμη… ώσπου να ήταν θέλημα θεού… όλα αυτά είπαν τα μάτια του τετράποδου φίλου του, καθώς έσβηνε στην αγκαλιά του χαρίζοντάς του την ζωή. Και πέρασε απ’ το συρματόπλεγμα της ζωής στην αιωνιότητα της καρδιάς.
Ο Μοναδικός πιστός του φίλος, Ο Μπρούνος.
της συγγραφέως Ρένα Τσαβαρή
(“Πρώτη δημοσιεύση στο tovivlio.net”)
Το πρώτο Βιβλίο της Ρένας Τσαβαρή Βυθάνεμος του έρωτα”
