Αγαπημένες μου μαμάδες,
το Σάββατο είναι μια μέρα που εμείς οι εργαζόμενες μαμάδες βρίσκουμε χρόνο για να ασχοληθούμε λίγο περισσότερο με αυτά που αγαπάμε. Για μένα, που η μαγειρική είναι λατρεία, το να βρίσκομαι στην κουζίνα μου με τις ώρες είναι μεγάλη διασκέδαση και τα πρωινά του Σαββάτου προσπαθώ να αφιερώνομαι στις κατσαρόλες και να μαγειρεύω τα πιο μπελαλίδικα φαγητά.
Πέρα από τη μαγειρική, αγαπώ πολύ και τη συγγραφή, οπότε πλάι από το τραπέζι της κουζίνας μου, ως tech-μαμά, έχω ένα μικρό γραφειάκι με ένα σταθερό υπολογιστή. Εκεί γράφω τις πολύτιμες σκέψεις μου, συνεπώς το συγκεκριμένο μηχάνημα είναι “ιερό” και δεν επιτρέπεται εύκολα η πρόσβαση σε τρίτους.
Σήμερα το πρωί, καθαρίζοντας τα καρότα για την προετοιμασία του μεσημεριανού φαγητού, άκουσα μια φωνούλα :
“Μαμά, θα μου πεις τον κωδικό για τον υπολογιστή σου;”
Στο άκουσμα της ερώτησης χαμογέλασα πονηρά κι αφού τέλειωσα στα γρήγορα το καθάρισμα του καρότου που κρατούσα, έπλυνα τα χέρια μου και είπα στον πρωτότοκο γιο μου :
“Είναι κι αυτές οι ερωτήσεις σου βρε Chris, ευκαιρία για μάθημα…”
Ο Chris βέβαια που με ξέρει, υποψιάστηκε τη συνέχεια. Έτσι λοιπόν, πήρα μια κόλλα Α4 και άρχισα να σημειώνω:
Κωδικός ή Συνθηματικό
– Είναι μια ακολουθία από σύμβολα (συμβολοσειρά).
– Την χρησιμοποιούμε για να προστατεύσουμε το σύστημά μας από όσους δεν θέλουμε να έχουν πρόσβαση.
Άρα, είναι ΜΥΣΤΙΚΗ πληροφορία.
Αφού είναι μυστική, δεν θέλουμε να μπορεί να την μαντέψει κάποιος. Για να μην μπορεί να την μαντέψει, πρέπει :
- να μην είναι το όνομά μας,
- να μην είναι τα γενέθλιά μας,
- να μην είναι το όνομα του μπαμπά, της μαμάς, του παππού κτλ.
- να έχει πολλά σύμβολα μπερδεμένα [αριθμούς, χαρακτήρες], που διαβάζοντάς τα δεν βγαίνει νόημα,
- να την έχουμε συνδέσει στο μυαλό μας με κάτι : π.χ. ένα τραγούδι.
Ο κωδικός μας πρέπει να είναι γραμμένος μόνο στο μυαλό μας.
Αφού εξήγησα στο γιο μου κάθε κουκκίδα, έδωσα τη σελίδα στον Chris και απάντησα στην ερώτησή του :
“Δεν μπορώ να σου πω τον κωδικό μου, γιατί είναι μυστικός. Και δεν θα σου πω την μυστική μου πληροφορία, όχι επειδή είσαι κακός, ούτε γιατί δεν θέλω να δεις τι έχω γραμμένο στο σύστημά μου, αλλά επειδή είσαι μικρούλης και ξέρω ότι αν τη μοιραστώ μαζί σου, ίσως μπεις στο Internet δίχως να το γνωρίζω.
Με αυτόν τον τρόπο, προσπαθώ να σε προστατεύσω για να μην μπαίνεις ανεξέλεγκτα στο Διαδίκτυο. Το Διαδίκτυο δεν είναι ένας κήπος με ροδοπέταλα, είναι ένας κόσμος που κρύβει κινδύνους. Αφού σε ζάλισα με τα δικά μου, τώρα άσε με να πληκτρολογήσω τον κωδικό και να παίξεις στον υπολογιστή μου μέχρι να ετοιμάσω το μεσημεριανό μας.”
Όπως θα καταλάβατε κι εσείς, δεν έδωσα τον κωδικό στο παιδί μου. Όχι γιατί δεν το εμπιστεύομαι, αλλά επειδή λόγω ειδικότητας γνωρίζω ότι το Διαδίκτυο ελλοχεύει κινδύνους. Και μιας και ξεκίνησα τις σκέψεις μου με ερώτηση, λέω να τις ολοκληρώσω με τον ίδιο τρόπο:
Αλήθεια, εσείς έχετε προβληματιστεί ποτέ για την ανεξέλεγκτη πρόσβαση των παιδιών μας στο Διαδίκτυο;
της Αριάδνης Δάντε
Μηχανικός Πληροφορικής – Συγγραφέας
MSc Ασφάλεια Πληροφοριακών και Επικοινωνιακών Συστημάτων
Twitter : https://twitter.com/ariadnidante
Facebook : https://www.facebook.com/ariadniDante
Site: http://chipoupolis.com/ Blog : http://chipoupolis.blogspot.gr/
