Κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης, οι γονείς έχουν το χρονικό περιθώριο να προετοιμαστούν για την επερχόμενη γονεΪκότητα. Η προετοιμασία είναι σημαντική καθώς θα βοηθήσει σε μια ομαλή μετάβαση από το «εγώ και εσύ» στο «εμείς».
Με την έλευση του νεογέννητου, στην οικογένεια επικρατούν νέες – πρωτόγνωρες συνθήκες συμβίωσης των μελών της. Αλλάζουν ξαφνικά τα ωράρια, δεν υπάρχει προγραμματισμός αλλά συνήθως, απρόοπτα, δεν υπάρχουν ώρες κοινής ησυχίας, η κούραση και αϋπνία, ειδικά τις πρώτες μέρες, είναι έκδηλη. Οι οικογενειακοί ρόλοι διαφοροποιούνται και αυτό συνεπάγεται ότι η λεχώνα, εκτός από σύζυγος γίνεται και μητέρα, με νέες αρμοδιότητες και νέα καθήκοντα. Μεγάλη αλλαγή για μια γυναίκα, η μητρότητα.
Τους εννέα μήνες της εγκυμοσύνης, είναι σημαντικό οι νέοι γονείς να ενημερωθούν για την επικείμενη αλλαγή που θα βιώσουν με τη γέννηση του παιδιού τους. Η μητέρα θα πρέπει να προετοιμαστεί, εκτός από τη βιολογική διαδικασία του τοκετού και για τις αλλαγές στο σώμα της και στη διάθεσή της. Θα πρέπει να αναγνωρίζει την ψυχολογική κόπωση και πίεση, η οποία μπορεί να οδηγήσει σε επιλόχειο κατάθλιψη. Φυσικά παράγοντες για την επιλόχειο κατάθλιψη δεν είναι μόνο η κόπωση, αλλά και ο τρόπος που ο σύντροφος αντιμετωπίζει τις νέες συνθήκες συνύπαρξης με το νέο μέλος της οικογένειας, κληρονομικοί παράγοντες και ήδη προ υπάρχουσα ανάλογη κατάσταση κατάθλιψης. Σε τέτοιες περιπτώσεις η μητέρα θα πρέπει να αναζητήσει βοήθεια από το σύντροφό της, το στενό της περιβάλλον ή από ειδικό ψυχικής υγείας.
Επίσης σημαντική είναι και η προετοιμασία του πατέρα. Δεν πρέπει να φανεί περίεργο, που πολλές φορές ο μπαμπάς αποκτά συναισθήματα στοργής για το παιδί του στη πορεία, μετά τη γέννησή του. Ίσως καθυστερήσει να συνειδητοποιήσει το νέο του ρόλο και τις νέες του αρμοδιότητες. Όμως πρέπει να είναι ενήμερος για μια τέτοια συμπεριφορά, έτσι ώστε να μπορεί να την απενοχοποιήσει, να την εκφράσει και να την αντιμετωπίσει χωρίς προκαταλήψεις.
Επιπλέον μπορεί να νοιώσει ότι η συμβολή του στη καθημερινή ρουτίνα του μωρού, παρακάμπτεται γιατί οι πρωταγωνιστές της νέας πραγματικότητας, είναι η μητέρα με το νεογέννητο. Θα ήταν χρήσιμο, με υπομονή, να προσπαθήσει να συνδράμει με απλές πράξεις, στη νέα πραγματικότητα.( να τραγουδήσει στο μωρό όταν το έχει αγκαλιά, να αλλάξει πάνα, να το μεταφέρει στη μητέρα για να το ταΐσει σε περίπτωση που θηλάζει)
Κάθε αλλαγή φέρνει μαζί της νέες εμπειρίες και πρέπει να είμαστε προετοιμασμένοι να τις ζήσουμε, πόσο περισσότερο δε, η γονεΪκότητα που είναι μια αδιάκοπη και όμορφη πρόκληση.
της Μαρίας Γκούβρα
Σύμβουλος γονέων
