Σεπτέμβρης έρχεται και αρχίζουν να πέφτουν σαν βροχή οι διαφημίσεις για φροντιστήρια και εξωσχολικές δραστηριότητες. Παιδάκια που φέτος θα πάνε παιδικό σταθμό και θα αρχίσει η δύσκολη περίοδος της προσαρμογής. Παιδιά δημοτικού που πρέπει σώνει και ντε να ξέρουν αγγλικά. Ακόμα και δεύτερη γλώσσα (μεγάλη υπερβολή). Παιδιά γυμνασίου που πλέον μπαίνουν στην εφηβεία και οι ορμόνες χτυπάνε κόκκινο με γονείς να έχουν απαίτηση για Αριστεία, απουσιολόγια και σημαίες επειδή το παιδί τους έβγαζε 10 στο δημοτικό έτσι πρέπει να πορευτεί. Έτσι είναι ο καλός ο μαθητής και έτσι θα δείξει πόσο καλό παιδί είναι. Αλλιώς άμα βγάζει 15..ή και πιο λίγο.. – πάει χάλασε το παιδί και δεν ήταν έτσι και οι κακές παρέες.
Μα γιατί δεν μπορείτε αγαπημένοι μας γονείς να καταλάβετε ότι το γυμνάσιο είναι τεράστια αλλαγή. Δεν έχει καμία σχέση με τα 6 χρόνια του δημοτικού. Καταρχάς μιλάμε για διαφορετικό σχολείο. Σκεφτείτε πόσα παιδιά μένουν σε χωριό. Στα χωριά συνήθως άντε μέχρι ένα δημοτικό να έχει. Πλέον πρέπει να ξυπνάει πολύ νωρίς, να φεύγει εκτός περιοχής, να πρέπει να προλάβει αστικά λεωφορεία. Θα πρέπει μόνο του, γιατί μόνο του είναι στο σχολείο, να προσαρμοστεί στα νέα δεδομένα. Μπορεί να μην έχει κανέναν από τους παλιούς του συμμαθητές. Για μέρες θα νιώθει μοναξιά. Νέοι καθηγητές 14..15 μαθήματα..ώρα και απουσία..τεστ..διαγωνίσματα..εξετάσεις.. Τα βλέπετε λίγα; Όχι φυσικά. Και μην ξεχνάτε ο κάθε άνθρωπος χρειάζεται και τον ανάλογο χρόνο για να προσαρμοστεί.
Λύκειο, εδώ έχουμε από την πρώτη λυκείου κιόλας γονείς αυστηρούς. Ξεκινάνε τα παιδιά τους φροντιστήρια για τις πανελλήνιες της 3ης Λυκείου. Στην πρώτη επικρατεί μια παράνοια.Υπάρχουν παιδιά που κάνουν σχεδόν σε όλα τα μαθήματα φροντιστήρια. Ξεχνάνε πλέον καλοκαίρια. Δευτέρα λυκείου..γενικό ή ΕΠΑΛ; Και άλλα φροντιστήρια. Τρίτη λυκείου σπίτι..σχολείο..φροντιστήρια.
Και σαν να μην φτάνουν όλα αυτά υπάρχουν και τα παιδικά ανεκπλήρωτα όνειρα των γονιών. Μπαλέτα, διάφορα αθλήματα και μετάλλια, μεγάλες μουσικές σκηνές που δεν πατήθηκαν ποτέ. Και βλέπεις παιδιά να κάνουν τουλάχιστον 4 διαφορετικά πράγματα κάθε μέρα και να μην τους φτάνει ένα 24ώρο.
Και όταν το πει ότι δεν του αρέσει αυτό που κάνει και θέλει κάτι άλλο αρχίζουν τα κλασικά λόγια..δεν ξέρεις τι θες και αλλάζεις εκατό γνώμες.. Μα αυτό είναι παιδί, έφηβος.. Να θέλει να γνωρίσει και να δοκιμάσει πράγματα μέχρι να δει πραγματικά τι του αρέσει, τι το εκφράζει.
Μην είστε υπερβολική και μην ξεχνάτε ότι το παιδί είναι δικό σας, ναι, αλλά δεν είναι κτήμα σας, να πείτε σήμερα θα το ποτίσω, σήμερα θα φυτέψω πατάτες και αύριο ντομάτες. Δεν είναι αγάπη να θέλετε να δείτε στο παιδί σας τον εαυτό σας. Αν είναι έτσι γιατί δεν φτιάξατε έναν κλώνο; Να σκέφτεται και μιλάει όπως εσάς; Να κάνει ότι κάνετε εσείς; Μην το παίζετε γονείς ενώ κατά βάθος είστε σίδερα φυλακής. Γιατί η ελευθερία σημαίνει ότι το άτομο δρα κατά βούληση, όχι κατ’ εξαναγκασμό.
της Μαρίας Λαζαράκη, βοηθός βρεφονηπιοκόμου
