“Ντύσου καλά μην κρυώσεις”.
“Χαμογέλα, αγάπη μου, μια νέα μέρα ξημέρωσε”.
“Φάε και όσπρια! Πότε επιτελούς θα μάθεις να τρως σωστά;”
“Να σου έφερα τα φρούτα σου, στα καθάρισα να τα φας όλα!”
“Να ακούς τη μάνα σου, αυτή πάντα ξέρει καλύτερα από όλους!”
Για κάθε ξέρω σου, για κάθε θέλω σου, για κάθε γκρίνια σου, για κάθε τσακωμό μας.
Είσαι το πρότυπο της μητρότητας για μένα σήμερα.
Σε αγαπώ. Ήσουν η πρώτη πραγματική φίλη μου και η μόνη αγκαλιά μου. Ήσουν ο φόβος και ο τρόμος της εφηβείας μου. Παλεύω να σου μοιάσω μαμά.
Σε αγαπώ για όσα ήσουν, είσαι και θα είσαι για μένα!
Να αντέχω όσα άντεξες εσύ. Να γελάω όπως ξέρεις να γελάς και εσύ. Να παλεύω με τους δαίμονες να ζω. Για κάθε σ αγαπώ που με έμαθες να λέω. Για κάθε ευχαριστώ.
Με κάθε τρόπο μαθαίνω να είμαι καλύτερη μαμά μου, για μένα, για σένα, για τα παιδιά μου, για τον κόσμο όλο.
Για όλες τις αλήθειες που ρίζωσαν μέσα μου. Σε ευχαριστώ που υπάρχεις μέσα σε ότι θέλω. Σε ευγνωμονώ για κάθε θέλω μου που δεν καταλαβαίνεις. Όλα τα σ αγαπώ του κόσμου στα πόδια σου μαμά.
Να ζήσουμε μανούλες μου.
Και σε κάθε μαμά εκεί έξω που παλεύει σε μια καθημερινότητα που δεν την βοηθάει να ανασάνει!
της συγγραφέως Μαρίνα Φραγκεσκίδου
Ακόμα περισσότερες “Σκέψεις” της Μαρίνας μπορείτε να βρείτε στο blog της:
http://marinafragkeskidou.blogspot.gr/
