Παιδί μου, καθώς σε βλέπω που κοιμάσαι, με τη γαλήνη ζωγραφισμένη στο πρόσωπό σου, καθώς σε ακούω να ανασαίνεις ήρεμα χωρίς άγχος, νιώθω πως ήδη βρίσκομαι μαζί σου σε ένα από τα όμορφα όνειρα που βλέπεις… Ένα όνειρο που στον κόσμο εκεί που έχεις φτιάξει δεν υπάρχει πόλεμος, φασαρίες, μαλώματα, συνωμοσίες και πισώπλατα χτυπήματα. Ένας κόσμος που είναι όλοι φίλοι αγαπημένοι, που στα μάτια τους βλέπεις μόνο τα καλά τους στοιχεία, δεν φοβάσαι να τους πλησιάσεις, δεν φοβάσαι να ανοιχτείς….
Ένας κόσμος που σου δίνει καθημερινό κίνητρο να μην φοβάσαι να ανοίξεις τα φτερά σου, να μην φοβάσαι να δείξεις πως νιώθεις…
Παιδί μου, να ΄ξερες πως το μόνο που φοβάμαι είναι ο κόσμος που μεγαλώνεις, ο κόσμος που εμείς οι “μεγάλοι” δεν καταφέραμε και δεν καταφέρνουμε να φτιάξουμε, γιατί το “εγώ” μας έχει γίνει ένα πελώριο σύννεφο και προσπαθεί να επισκιάσει το δικό σας μέλλον… Φοβάμαι τη στιγμή που θα κλείσω πια τα μάτια μου, αν θα είσαι έτοιμος να το αντιμετωπίσεις μόνος σου, κι αν όλα τα εφόδια που προσπάθησα να σου δώσω είναι αρκετά και είναι τα σωστά για να καταφέρεις να είσαι ευτυχισμένος….
Σε βλέπω κάθε μέρα να μεγαλώνεις, ακολουθώντας σαν ρυθμισμένο ρομποτάκι τις ώρες που πρέπει να διαβάζεις τόσα μαθήματα, τις δραστηριότητες που πρέπει να ακολουθείς, και τις πιο πολλές φορές νιώθω τύψεις, σκέφτομαι ότι σε ¨φορτώνω¨ με ευθύνες και υποχρεώσεις που ίσως ακόμα τώρα που είσαι μικρός να μην καταλαβαίνεις το λόγο. Ίσως και να μου θυμώνεις επειδή νιώθεις αυτή την πίεση από παντού γύρω σου…
Παιδί μου, όλα γίνονται για κάποιο λόγο στη ζωή μας… Τίποτα δεν γίνεται τυχαία… Η ζωή από μικρό παιδί σε προετοιμάζει για τις δυσκολίες που θα αντιμετωπίσεις αργότερα. Στο πρόσωπο της δασκάλας βλέπεις ένα πιθανό, μελλοντικό εργοδότη και στα πρόσωπα των συμμαθητών βλέπεις τους μελλοντικούς συναδέλφους σου που θα πρέπει να μάθετε να συνεργάζεστε… Στα πρόσωπα των φίλων σου βλέπεις τους αυριανούς ανθρώπους που θα μοιράζεσαι τη ζωή σου μαζί τους…
Κάθε μέρα εύχομαι να μεγαλώσεις και να καταλάβεις πως κάθετι που γίνεται, κάθετι που σου συμβαίνει σε κάνει πιο δυνατό και πιο έμπειρο για κάθε δύσκολη στιγμή. Ξέρω πως πολλές φορές -αν όχι όλες- θα προτιμούσες να παίζεις ή να βλέπεις παραπάνω τηλεόραση… Όπως ένιωθα κι εγώ ως παιδί… Παιδί μου, μην το ξεχνάς, όπως δεν το ξεχνάω κι εγώ…Κι εγώ ήμουν κάποτε παιδί, ένα χαρούμενο, ξέγνοιαστο παιδί…Καταλαβαίνω πως νιώθεις, καλύτερα από τον καθένα…
Δίπλα σου, κάθε στιγμή, κάθε φορά που θα πέφτεις να σε στηρίζω να σηκωθείς. Κάνω πολλά λάθη κι εγω να ξέρεις, αλλά κάνω λάθη και γίνομαι καλύτερη. Μεγαλώνω και μαθαίνω, όπως ακριβώς κι εσύ. Μην σκεφτείς ποτέ πως δεν βλέπω και δεν εκτιμάω την προσπάθειά σου. Είμαι παρών σε κάθε σου στιγμή και κάθε σου σκέψη ή δισταγμός να ξέρεις έχει περάσει κι απο το δικό μου το μυαλό. Δεν είσαι μόνος σου, δεν θα είσαι ποτέ.
Θα γίνεις ένας υπέροχος άνθρωπος και θέλω να το θυμάσαι καθώς μεγαλώνεις… Είμαι πολύ περήφανη που είμαι η μητέρα σου….
Αν ένα παιδί, με τον ερχομό του, σου αλλάζει όλη τη ζωή…τότε φαντάσου τη δύναμη που έχουν όλα τα παιδιά μαζί ώστε να αλλάξουν τον κόσμο, να τον φτιάξουν έτσι ακριβώς όπως τον ονειρεύονται, έτσι ακριβώς όπως το βλέπουν μέσα από τα δικά τους μάτια αρκεί να τα εμπιστευτούμε και να τα στηρίξουμε….
της Ηλιάνας Σειτανίδου
Καθηγήτρια Αγγλικών (ΜΑ) με εξειδίκευση στις Μαθησιακές Δυσκολίες
Σχολική Ψυχολόγος
