Όταν τα παιδιά καταδικάζουν την ασχήμια στις πόλεις μας και μας διδάσκουν πολιτισμό
Όταν ακούς από ένα τρίχρονο στη διάρκεια ενός περιπάτου να εκφράζει με ένταση την απορία του «κοίτα τι έχουν κάνει εδώ… όλα χάλια! Δεν είναι σωστό» μπροστά στην όψη βανδαλισμών, απορριμμάτων και των μουτζουρωμένων τοίχων και πεζοδρομίων που μας περιβάλλουν τόσο γενναιόδωρα στις πόλεις μας, τότε συνειδητοποιείς ότι η ανθρώπινη φύση δεν συμφιλιώνεται με την ασχήμια, απορρίπτει τη βρωμιά και την καταστροφή.
Χρειάζεται να εξοικειωθεί το μάτι σου με την ασχήμια για να την αποδεχθείς. Στην ουσία σημαίνει ότι πέρασες από την παιδική στην ενήλικη ζωή χωρίς να εκπαιδευτεί η σκέψη και η πράξη σου στο να σέβεσαι και να αγαπάς το όμορφο, το περιποιημένο, το καθαρό, να το προστατεύεις, να το καμαρώνεις, να θέλεις να το συντηρείς και να το βελτιώνεις.
Σημαίνει ότι έχεις μεγαλώσει χωρίς σεβασμό σε κανόνες, χωρίς τρόπους, χωρίς ηθικούς και κοινωνικούς φραγμούς. Ξεκινάς από το να μουτζουρώνεις το θρανίο, μετά βάφεις τα παγκάκια, μετά τις κούνιες, μετά τους τοίχους, μαθαίνεις να αρέσκεσαι να ρυπαίνεις και καταστρέφεις με κάθε αφορμή, μαθαίνεις να πετάς αλόγιστα το αναμμένο τσιγάρο σου ή να σβήνεις τη γόπα σου. Είναι λίγα μόνο μικρά καθημερινά δείγματα της κακής ανατροφής που έχεις λάβει από την οικογένεια και το σχολείο σου. Είναι δείγμα της απουσίας διαπαιδαγώγησης σε ουσιώδη ζητήματα πολιτισμού της καθημερινότητας και έκπτωσης της ανθρώπινης συνείδησης.
Η συνείδηση των φυτών και των ζώων παραμένει εκ φύσεως κλειστή, πεπερασμένη, δεν μπορεί να εξελιχθεί περαιτέρω. Ο άνθρωπος, όμως, μπορεί να αφυπνίσει τις δυνατότητές του και να ακολουθήσει την οδό της δημιουργίας. Η εξέλιξη, όμως, της κοινωνίας μας σ’ ένα ανώτερο σημείο πολιτισμού απαιτεί μάθηση, διαρκή επανάληψη και επίμονη προσπάθεια.
Γι’ αυτό και την επόμενη φορά που το μικρό σας σταθεί μπροστά σε ένα μουτζουρωμένο τοίχο και σας πει «όχι γράφουμε εδώ, μόνο στο χαρτάκι» μην το προσπεράσεις αψήφιστα, άκουσε το, τελικά ξέρει καλύτερα. Ενίσχυσε την άποψή του, διαχώρισέ του το σωστό από το λάθος μονοπάτι. Έτσι χτίζεις μέρα τη μέρα, βήμα το βήμα, τον υπεύθυνο και συνειδητοποιημένο πολίτη του αύριο.
Είναι και στο δικό σου χέρι να αλλάξεις παγιωμένες κακές συμπεριφορές και νοοτροπίες, να αλλάξεις τον ρου της κοινωνίας μας μέσα από το παιδί σου. Αρκεί να το ακούς και θα σου δείξει τον δρόμο μέσα από την έμφυτη ανθρωπιά του που παραμένει αναλλοίωτη σε αυτή την ηλικία. Ας το προσπαθήσεις. Αξίζει τον κόπο!
Κατερίνα Παντελίδη, επικοινωνιολόγος-αρθρογράφος, στέλεχος Γραφείου Τύπου
