Ήθελα να γράψω και ένα κείμενο για την Ποκαχόντας, μία παιδική ταινία η οποία συντρόφευσε τον καθένα από εμάς κάποια στιγμή στη ζωή του. Θα ήθελα πολύ να εξηγήσω τους λόγους που για εμένα προσωπικά είναι τόσο σημαντική παιδική ταινία.
Ήρθε η Ποκαχόντας και η Disney πραγματικά τοποθέτησε τη γυναίκα στο βάραθρο που της αξίζει πραγματικά. Θεωρώ πως αν και ολίγον υποτιμημένη, η συγκεκριμένη ταινία είναι από τις καλύτερες παιδικές, διότι τοποθέτησε στο κέντρο μία γυναίκα που προσπαθεί να εξαλείψει το φυλετικό ρατσισμό και την προκατάληψη με βάση του χρώμα που έχει κάποιος άνθρωπος. Σε αντίθεση με τις άλλες γλυκανάλατες ιστορίες αγάπης στις οποίες οι πρωταγωνίστριες ήταν δημοφιλείς κυρίως για την εξωτερική τους εμφάνιση και διαιώνισαν το μύθο πως η γυναίκα περιμένει το πριγκιπόπουλο να την ξυπνήσει από το λήθαργο και να της χαρίσει την ευτυχία, εκείνη ναι μεν ερωτεύτηκε, αλλά δεν αμέλησε όλες τις άλλες πτυχές του εαυτού της. Δεν αμέλησε τη γυναίκα που αγωνίζεται για την εξάλειψη της βία, εκείνη που αγαπάει τους φίλους της χωρίς να τους κρίνει για την εμφάνιση και τη σωματική δύναμη, εκείνη που αγαπάει και σέβεται τη φύση που περικλείει μέσα της την ίδια τη ζωή.
Παραβλέποντας το γεγονός πως μιλάμε για μία παιδική ταινία, οφείλεις να παραδεχτείς ότι τα μηνύματα ζωής που μας πέρασαν μέσα από την απλοϊκότητα, σφράγισαν την ψυχή του κάθε παιδιού μοναδικά. Και είναι σημαντικό που υπήρξαν παιδικές ταινίες που μας έδειξαν πως ο κόσμος αυτός δεν αλλάζει μόνο με την επιθυμία ή με λόγια, αλλά με το δικό μας αγώνα και τις πράξεις μας. Ο κόσμος δεν αλλάζει με το να κάθεσαι και να προσδοκάς τη βελτίωση, αλλά με το να βάλεις και εσύ το λιθαράκι σου στον αγώνα για αυτή.
Παραμένει μία ταινία κινουμένων σχεδίων που ξεπέρασε το πρότυπο της επιφανειακής γυναίκας που ενδιαφέρεται μόνο για εμφάνιση και προσδοκά την ολοκλήρωση μέσα από έναν άνδρα- ήταν μία γυναίκα προβληματισμένη, ευαίσθητη και σκεπτόμενη για τη ζωή.
Μας έδειξε πως η αγάπη ξεπερνάει τις όποιες κοινωνικές απαγορεύσεις και σου δίνει την επιθυμία και τη δύναμη να βελτιώσεις τον κόσμο. Όταν πιστέψεις πως αγαπάς τον σωστό άνθρωπο δεν επιτρέπεις στις απαγορεύσεις μίας κοινωνίας να σε καταπιέσουν και δε θεωρούς κατώτερους ή υποδεέστερους τους άλλους επειδή απλά δε μοιάζουν με εσένα. Καταλαβαίνεις πως φοβάσαι το διαφορετικό γιατί δεν το γνωρίζεις και δεν το γνωρίζεις ακριβώς επειδή το φοβάσαι.
Θεωρώ λοιπόν, πως η συγκεκριμένη ταινία άξιζε περισσότερη προβολή λόγω των τόσο σημαντικών μηνυμάτων που περνάει – τα οποία σίγουρα κάποιος μπορεί να διακρίνει αν την παρατηρήσει σε βάθος.
της Μαρίας Σκαμπαρδώνη, δημοσιογράφος – αθλήτρια πολεμικών τεχνών
