Αυτό που ο καθένας σηκώνει το μπαϊράκι του είναι μεγάλο ζήτημα, είναι πρόβλημα μεγάλο. Γεμίσαμε νταβατζήδες του συρμού.
Ακόμη και αν δεν συμφωνούμε μεταξύ μας, αυτό που οφείλουμε στους εαυτούς μας είναι να ξέρουμε πως το καλό είναι καλό και το κακό είναι κακό. Αυτή η συνθήκη δεν θα υπάρξει ποτέ. Τα συμφέροντα και η διαφορετική ηθική, η μόρφωση και η παιδεία είναι αυτά που καθορίζουν την αξία του καλού και αγαθού. Και μην τρομάζετε σαν ακούτε τη λέξη μόρφωση και παιδεία, διαφοροποιείται ο άνθρωπος σαν καλλιεργείται όπως το χώμα και η σπορά. Σαν το έδαφος δεν είναι εύφορο ό,τι σπόρο και αν το ρίξεις ξέρα θα’ ναι πάλι. Έτσι ο κόσμος δεν ευχαριστιέται εύκολα, ούτε χαίρεται με το καλό του γείτονα ούτε το ποθεί. Θέλει μόνο ο καθένας να είναι καλύτερος απ’ τον άλλον και ας μην στ’ αλήθεια είναι.
Ο καθένας μας παίζει ρόλους για να επιβιώσει ανάμεσα στους ανθρώπους. Οι αμόρφωτοι τους μορφωμένους και οι μορφωμένοι τους χαζούς,οι φτωχοί καλοντύνονται και οι πλούσιου ζουν λιτά και απέριττα,βλέποντας τη ματαιότητα στο χρήμα. Οι “κάποιοι” και οι” κάμποσοι” καμώνονται τους δήθεν και τους ωραίους και οι πραγματικά ωραίοι άνθρωποι χαίρονται απλά την κάθε στιγμή, δίχως να στέκονται στο τι οι άλλοι συνάνθρωποι βλέπουν ή νομίζουν η συζητάνε για αυτούς.
Σαν αυτούς τους ανθρώπους να στοχεύετε να γίνετε. Τους ψυχικά ώριμους, αυτούς που λένε τα “σύκα σύκα”, “τη σκάφη σκάφη”, που λένε τα Σ’ αγαπώ και τα “όχι” δίχως δισταγμό και δίχως εμπάθεια.
Οι αληθινοί άνθρωποι που ξέρουν να ζουν αυτό που αισθάνονται,που λένε την αλήθεια χωρίς να προσβάλλουν,που ξέρουν τα δικαιώματά τους, τα διεκδικούν και ξέρουν τα όρια και τα δικαιώματα και των άλλων, και τα διεκδικούν επίσης. Αυτοί που μπορεί να υποκριθούν μόνο για να στηρίξουν τον άλλον, να σεβαστούν δείχνοντας συμπαράσταση και αγάπη άνευ όρων, μόνο για να σώσουν κάποιον άνθρωπο. Αυτούς που δεν τους νοιάζει να δείχνουν, τους νοιάζει να νιώθουν.
Να έχεις στόχο να φθάσεις στο θάνατο, αλλά μέχρι τότε να έχεις ζήσει όπως ποθείς, να έχεις ξεπεράσει τα όνειρά σου, να έχεις κάνει σχέδια που χάλασαν και βρήκες καλύτερα να πράξεις.
Να αγάπησες. Να αγάπησες ακόμη πιο πολύ απ’ ότι νόμισες, να έζησες την τύχη και να δάκρυσες από περηφάνια και συγκίνησε. Να κοιμήθηκες με τον σύντροφο που πόθησες όσο τίποτα άλλο στη ζωή σου και να ξύπνησες πλάι σε παιδικές φωνές που σε φωνάζουν “μαμά” και “μπαμπά”.
Ν’ απογοητεύτηκες από ανθρώπους,και μετά να σου χαρίστηκαν άγγελοι,άνθρωποι με φτερά που νόμιζες πως δεν υπήρχαν στ’ αλήθεια και τότε να κάνεις το σταυρό σου και να λες χίλιες φορές” θεέ μου πόση ευτυχία μου έκρυβες”!
Να αγαπάς την καλοσύνη. Η καλοσύνη θέλει διάκριση, θέλει τρόπο.
Να αγαπάς τον εαυτό σου. Πρώτιστα. Όταν περισσεύει η αγάπη έχει δύναμη, μόνο τότε δίδεται ελεύθερα.
Να χαίρεσαι. Να βρίσκεις ευκαιρία να απολαμβάνεις,να ανασύρεις μνήμες χαράς,να γελάς. Αν γελάς με παρέα είναι ευτυχία. Να βρίσκεις ανθρώπους να γελούν,να θέλουν να γελούν.
Ευλογημένοι όσοι άνθρωποι ξέρουν τα λόγια τα καλά και τα λένε,τα μοιράζουν,και ας πόνεσαν βαθιά οι ίδιοι.
Ευλογημένοι όσοι βλέπουν παντού το καλό γιατί το ελκύουν και έχουν τύχη και χαρά.
Ευλογημένοι όσοι έχουν ενσυναίσθηση και δίνουν συμπαράσταση. Ο, τι δίνεις αυτό λαβαίνεις στη ζωή.
Ευλογημένοι όσοι πέτυχαν τόσα,και δεν το ξέρουν και ακόμη προσπαθούν και ακόμη χτίζουν και χαίρονται τον Γολγοθά μαζί και την Ιθάκη.
Ο αληθινός πλούτος είναι η γεμάτη καρδιά,η ψυχή που φεγγοβολά ζωή,έντονη δράση, προσπάθεια και καλοσύνη.
Και η δυστυχία η αληθινή είναι η μιζέρια, ο εγωισμός, η εμπάθεια η ασχήμια της ψυχής.
Μην κουράζετε την ψυχή σας με βάρη που δεν σαν ανήκουν.
Αυτό που ψάχνεις είναι μέσα σου. Κοίταξε στα μάτια σου, δες τα καλά. Η ζωή σου είναι στα χέρια σου πλέξτην, πλέξτην και σαν φύγει ο πόντος ή η θηλιά, ξανά από την αρχή ξεκίνα.
Στο χέρι μας είναι η ζωή και ο θάνατος μαζί και ας λένε πως όλα από τη μοίρα είναι γραμμένα.
