Η Δήμητρα Μουλαρά είναι μαμά δυο παιδιών, αρθρογράφος και συγγραφέας, γεννήθηκε και μεγάλωσε στο Πολύδροσο Φωκίδας. Μέσα απ’ τον πλούτο των καθημερινών ερεθισμάτων κι από μικρή ηλικία, κατέγραφε τις εικόνες και τα συναισθήματα σε ένα λεύκωμα, δώρο της αδελφής της. Η εγκατάστασή της στην Αθήνα, ο γάμος και τα παιδιά της αργότερα, άλλαξαν την πυραμίδα των προτεραιοτήτων της, χωρίς όμως να πάψει να καταγράφει τα πάντα, μόνο που αυτή τη φορά ήταν μέσα από τη ματιά του μαγικού κόσμου των παιδιών της.
Με αφορμή τα ταξίδια της στο Ηνωμένο Βασίλειο, μελέτησε κι επηρεάστηκε από την αγγλική κουλτούρα. Αργότερα παρακολουθώντας σεμινάρια Παλαιογραφίας ενημερώθηκε για την ιστορία και την εξέλιξη του γραπτού λόγου. Το Μάιο του 2013 εκδόθηκε το πρώτο της βιβλίο με τίτλο «Το τσαντάκι της αλφαβήτας» από τις εκδόσεις ΜΙΝΩΑΣ. Με αφορμή την κυκλοφορία του δεύτερου παραμυθιού της «Η ΣΚΟΥΛΗΚΑΝΤΕΡΑ ΜΕ ΤΗ ΓΛΥΚΙΑ ΦΩΝΗ» μας παραχώρησε συνέντευξη και μας μιλά για το νέο της παραμύθι και πολλά ενδιαφέροντα που αξίζει να γνωρίζετε!
Πριν λίγες μέρες κυκλοφόρησε το νέο σου παραμύθι «Η ΣΚΟΥΛΗΚΑΝΤΕΡΑ ΜΕ ΤΗ ΓΛΥΚΙΑ ΦΩΝΗ», πες μας λίγα λόγια γι’ αυτό, τι πραγματεύεται και ποιος ήταν ο σκοπός που το έγραψες, τι ήθελες να αποκομίσουν τα παιδιά διαβάζοντάς το;
“Η σκουληκαντέρα με τη γλυκιά φωνή” είναι το δεύτερο βιβλίο μου. Ένα παραμύθι που τονίζει την ανάγκη της αυτοπεποίθησης και τη σπουδαιότητα μιας αγνής φιλίας. Ένα χελιδόνι, ο Γκούνερ. γίνεται φίλος με μια σκουληκαντέρα, τη Γωγώ, χάρη στη γλυκιά φωνή της. Αυτή η αληθινή φιλία γίνεται αφορμή να μάθουν όλα τα ζώα για το ταλέντο της κι η ίδια να πιστέψει στον εαυτό της. Επίσης, ακόμη κι όταν φτάνει η ώρα να φύγει ο Γκούνερ, η φιλία τους δίνει δύναμη στη Γωγώ να συνεχίσει να τραγουδά, να προσπαθεί και να προοδεύει. Τα παιδιά διαβάζοντας το παραμύθι μου, θα ήθελα να ταξιδέψουν σε εκείνο τον αμπελώνα όπου ζει η μικρή σκουληκαντέρα, να γνωρίσουν το Γκούνερ, να μάθουν για τα ταξίδια του, να μυρίσουν τη φύση και να ακούσουν τη γλυκιά φωνή της. Τότε θα το έχουν απολαύσει πραγματικά.
Πως το εμπνεύστηκες και γενικότερα ποιά είναι η πηγή έμπνευσή σου για όλα τα παραμύθια που γράφεις;
Γράφω από μικρή ηλικία. Οτιδήποτε μού έκανε εντύπωση, ευχάριστο ή δυσάρεστο, το έγραφα στην αρχή σε ένα ημερολόγιο και μετά στον υπολογιστή μου. Από τότε που έγινα μητέρα, η απόλυτη πηγή έμπνευσής μου, είναι τα παιδιά μου. Ο Ηλίας κι η Γεωργία (η δική μου Γωγώ!). Λατρεύω το τρόπο σκέψης των παιδιών, τον κόσμο τους, τις απορίες τους, την αστείρευτη φαντασία τους. Μια φράση τους, ένα δάκρυ τους μπορεί να με κάνει να γράψω πολλά. Απολαμβάνω να συζητώ μαζί τους ακόμη κι αν χρειαστεί να διαφωνήσουμε.
Γιατί μια μαμά αξίζει να εμπλουτίσει τη βιβλιοθήκη των παιδιών της με τα παραμύθια σου και να τα διαβάσει στα παιδιά της;
Αρχικά θεωρώ πως τα παραμύθια, δεν έχουν ηλικία. Άρα λοιπόν δεν είναι μόνο για τη παιδική βιβλιοθήκη αλλά για όλους. Όπως λέω και στα παιδιά, τα παραμύθια έχουν μια μεγάλη διαφορά από τα υπόλοιπα βιβλία. Οι ήρωες είναι ικανοί να κάνουν τα πάντα. Δεν υπάρχει περιορισμός. Η δική μου σκουληκαντέρα, για παράδειγμα, έχει μελωδική φωνή. Τι ωραίο λοιπόν να διαβάζουμε παραμύθια στα παιδιά και να προκαλούμε τη φαντασία τους να πετάξει ακόμη πιο μακριά. Επίσης μπορούμε να περάσουμε μηνύματα με όμορφο και διασκεδαστικό τρόπο. Έχοντας όμως κι έναν έφηβο στο σπίτι, θα ήθελα να τονίσω πως τα χρόνια όπου μπορούμε να διαβάζουμε παραμύθια στα παιδιά μας, είναι σχετικά λίγα. Άρα θα πρέπει να απολαμβάνουμε κάθε στιγμή που περνάμε μαζί τους. Είναι το πολύτιμο δώρο που μας δίνει η μητρότητα και θα μας συντροφεύει για πάντα!
Θες να μας πεις τα παραμύθια που έχεις γράψει και αν κάποιο από αυτά έχει ξεχωριστεί θέση στην καρδιά σου;
Το πρώτο μου βιβλίο έχει το τίτλο “Το τσαντάκι της αλφαβήτας” και κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Μίνωας. Νομίζω πως αυτό, το αγαπώ λίγο περισσότερο για δύο λόγους. Ο ένας είναι επειδή ήταν η πρώτη μου αγάπη, η πρώτη φορά που είδα το όνομά μου τυπωμένο σε ένα παιδικό βιβλίο. Ο άλλος λόγος, και σημαντικότερος είναι, ότι το έγραψα με αφορμή το γιο μου. Ήταν ο τρόπος που είχα σκεφτεί για να τον βοηθήσω να μάθει ευχάριστα τα γράμματα της αλφαβήτας. Αργότερα σκέφτηκα πως αφού βοήθησε το δικό μου παιδί, ίσως βοηθήσει και κάποια άλλα, κι έτσι πήρα την απόφαση να το εκδώσω.
Πως είναι για σένα να είσαι Working Mom; Εύκολο; Δύσκολο; Νιώθεις ενοχές ότι παραμελείς τα παιδιά σου όπως οι περισσότερες Working Moms ή νιώθεις ότι συνδυάζεις αρμονικά δουλειά και παιδιά;
Ήμουν άνεργη για αρκετά χρόνια. Είχα τη δυνατότητα και τη χαρά να απολαύσω το μεγάλωμα των παιδιών μου, να ζήσω μαζί τους και να ωριμάσω. Όταν άρχισα πάλι να εργάζομαι, το πιο δύσκολο κομμάτι ήταν νομίζω το πρωί όπου έπρεπε να τα αποχαιρετήσω με ένα γρήγορο φιλί. Ήταν η στιγμή όπου άργησα πολύ να ξεπεράσω κι ομολογώ πως πολλά πρωινά ένιωθα λίγο άσχημα. Τώρα πλέον ο γιος μου είναι 14 ετών κι η κόρη μου είναι 10! Έχουν μπει πλέον σε ένα πρόγραμμα, οπότε μπορώ να λείπω έχοντας λιγότερες τύψεις. Άλλωστε βλέπουν και τα ίδια, πως τώρα που εργάζομαι, νιώθω πιο όμορφα κι αυτό φυσικά τους αρέσει.
Ποια είναι τα μελλοντικά σου σχέδια; Έχεις ήδη πλάσει στο μυαλό σου το επόμενό σου βιβλίο;
Το μυαλό μου, το συρτάρι μου κι ο υπολογιστής μου είναι γεμάτος από διάφορα κείμενα. Παραμύθια, σκέψεις, γεγονότα. Το μόνο που μπορώ να πω με σιγουριά είναι πως θα συνεχίσω να γράφω για παιδιά. Θα προσπαθήσω να παραμείνω στο κόσμο τους όσα περισσότερα χρόνια μπορώ. Άρα το επόμενο βιβλίο θα είναι σίγουρα πάλι παραμύθι και θα μπω στη διαδικασία να το εκδώσω μόνο εάν πάρω την έγκριση από τα παιδιά μου. Άλλωστε είναι οι πρώτοι που τα διαβάζουν!
Λίγα λόγια για το βιβλίο
Το γλυκόλαλο τραγούδι της μικρής σκουληκαντέρας την σώζει από το αδηφάγο ράμφος του χελιδονιού. Πόση δύναμη έχουν οι νότες!
Γίνεται να υπάρξει φιλία ανάμεσα σ’ ένα χελιδόνι και σε μια σκουληκαντέρα;
Κυνηγός και θήραμα!
Μάλλον αδύνατο…. Ίσως όμως κι όχι…
Ταξιδεύοντας στις σελίδες του παραμυθιού, θα δρέψουμε τους καρπούς της ανιδιοτελούς αγάπης και της αγνής φιλίας!
Ένα παραμύθι που τονίζει την ανάγκη της αυτοπεποίθησης και τη σπουδαιότητα μιας αγνής φιλίας.
της Έφης Αργυροπούλου
Δημοσιογράφος, αρθρογράφος, συγγραφέας και blogger του Working Moms.
