Έχω ζήσει κι έχω νιώσει την εγκατάλειψη, την απογοήτευση, τη μοναξιά…

Έχω ζήσει κι έχω νιώσει την εγκατάλειψη, την απογοήτευση, τη μοναξιά…

Ναι…Έχω ζήσει κι έχω νιώσει την εγκατάλειψη, την απογοήτευση,τη μοναξιά. Έχω νιώσει μόνη μου ακόμα κι όταν ήμουν μαζί με κάποιον…Ναι…Έχω νιώσει “λίγη” και έχω κατηγορήσει τον εαυτό μου για όλα!!!

Έχω δει δυο φορές τη ντουλάπα να αδειάζει, τα άπλυτα και τα ασιδέρωτα ρούχα να λιγοστεύουν, το κρεβάτι να φαίνεται τεράστιο για εμένα μόνο. Έχω σκεφτεί “Γιατί σε εμένα; Τι κάνω λάθος;” και το έχω φωνάξει κιόλας με κλάματα στα μάτια όταν ήμουν μόνη μου. Στα 26 μου χρόνια έχω κάνει τη ζωή μιας 40άρας μου λένε όλοι. Κι όμως….
Παντρεύτηκα, έγινα μαμά, χώρισα κανονικά με διαζύγιο και έτρεχα στα δικαστήρια από τα 18 μου, για να μπορέσω να ξεφύγω από μια λάθος επιλογή συντρόφου που έκανα στα 17 μου, σπούδασα, ξενύχτισα, μεγάλωσα το παιδί μου…Και είμαι εδώ….Για ακόμη μια φορά να προσπαθώ να μαζέψω τα κομμάτια μου….Τα κομμάτια μιας ίσως ακόμα πιο λάθος επιλογής….Αλλά ποιός μπορεί να ξέρει κάθε φορά μια επιλογή τι αποτέλεσμα θα έχει;

Κάθε σχέση ξεκινάει με τις καλύτερες προϋποθέσεις, πόσο μάλλον όταν είναι συνειδητοποιημένοι και οι δυο και γνωρίζουν τι θέλουν από τη ζωή τους. Κάθε σχέση περνάει από 40 κύματα δεν υπάρχουν μόνο ευτυχισμένες στιγμές, η καθημερινότητα κρύβει ρουτίνα, κούραση, γκρίνια και πολλά νεύρα. Στην εποχή μας για να κρατήσεις μια σχέση θέλει “γερό στομάχι” και πολλή αγάπη. Πρέπει να εκτιμάς τον άνθρωπο που επέλεξε να σε έχει δίπλα του κάθε μέρα!!!

Ναι, τόσο δύσκολο είναι να έχεις μια σχέση, άλλο τόσο να κρατήσεις μια οικογένεια, ένα σπίτι. Μια οικογένεια που ξέρεις από την αρχή ότι υπάρχει ήδη ένα μικρό παιδί. Εσύ, εγώ, ως μαμά εμπιστεύεσαι το σύντροφό σου να μεγαλώσει το παιδί σου, τον βλέπεις να ασχολείται, παίζει, γελάει μαζί του, μιλάνε και καμιά φορά τυχαίνει να μοιάζουν κιόλας εξωτερικά αλλά και στοιχεία συμπεριφοράς. Κι εκεί ζεις και πάλι στο ωραίο σου ροζ συννεφάκι, ευτυχισμένη και ήρεμη πως ναι, η ζωή σου επιτέλους μπήκε σε μια σειρά. Κι εκεί…..ΠΑΦ……σκάει το συννεφάκι…..
Γιατί η επιλογή αυτή, άσχετα αν πέρασαν αρκετά χρόνια, άλλαξε “θέλω”, άλλαξε τους όρους στην οικογένεια που νόμιζες ότι είχατε φτιάξει μαζί… Κουράστηκε….. Μπήκαν τα έξοδα στη μέση θα πει ο ένας, μπήκαν τρίτοι θα πει ο άλλος….Δικαιολογίες θα σου πω εγώ….Ο άνθρωπος από τη φύση του έχει συνηθίσει να ψάχνει να βρει το εύκολο….Σε όλους τους τομείς….Κάθε άνθρωπος όμως έχει και διαφορετική αντοχή στις δυσκολίες…”Μέχρι εκεί φτάνει” θα σου πουν…Δικαιολογίες θα σου πω και πάλι….Όταν αγαπάς πραγματικά αντέχεις….Δεν τα παρατάς με την πρώτη δυσκολία, το συζητάς και προσπαθείς να το ξεπεράσεις….

Από την άλλη μεριά όμως, όσο και να θυμώνεις, έχε στο μυαλό σου ότι έχεις ένα παιδί!!!! ΕΧΕΙΣ ΕΝΑ ΠΑΙΔΙ !!!!!! Ξύπνα λίγο, κοίταξε τι έχεις εσύ!!!!!! Ένα παιδί, μια ζωή, μια ψυχούλα ευαίσθητη, δυο μάτια όλο απορία να σε ρωτάνε “Μαμά, γιατί δεν χαμογελάς πια; Φταίω εγώ που σε κουράζω;” Ξύπνα, πάρε το παιδί σου και προχώρα μπροστά!!! Μην ακούς δικαιολογίες…Είσαι μάνα δεν είσαι αδύναμη!!!! Η δύναμή σου είναι το παιδί σου….Ναι, έκανες μια ακόμη λάθος επιλογή, όμως ξέρεις ότι όλα έδειχναν σωστά. Ναι, εμπιστεύτηκες ξανά μετά από καιρό, έδωσες τον καλύτερό σου εαυτό και απογοητεύτηκες για ακόμη μια φορά. Ναι, μένεις για ακόμη μια φορά μόνη σου…Μα τι λες;;;; Ποτέ δεν ήσουν μόνη σου!!!! Είχες, έχεις και θα έχεις το παιδί σου!!!! Πρόσεξε όμως, να του πεις την αλήθεια σε όσα σε ρωτάει, δεν θα είναι εύκολο, αλλά θα είναι το σωστό και το δίκαιο για εκείνο…. Δειξ’ του ότι δεν είναι μόνο του και φυσικά πρόσεξε να μην νιώσει ότι φταίει!!!! Γιατί τα παιδιά μας είναι τα μόνα που δεν φταίνε αλλά δυστυχώς αυτά πληγώνονται….Θα είσαι όμως εκεί, σε κάθε ξέσπασμά τους με μια αγκαλιά θα το απορροφήσεις και θα γαληνέψει η καρδούλα του…Εσύ και το παιδί σου….

Τι κι αν άδειασαν οι ντουλάπες;;;; Τι κι αν μειώθηκαν τα πλυντήρια και οι δουλειές του σπιτιού;;; Να χαίρεσαι βρε, περισσότερος χρόνος για εσένα και το παιδί σου….Και στο λέω εγώ….Που μόλις βγήκα από όλο αυτό, κι όμως, πιο δυνατή και πιο ήρεμη!!!!!! Πίστεψέ με, μπορείς κι εσύ να το κάνεις….Απλά κοίτα το παιδάκι σου την ώρα που κοιμάται, την ώρα που παίζει, την ώρα που γράφει τα μαθήματά του….Παρατήρησέ το καλά, γιατί μεγαλώνει γρήγορα και δεν θα το προλάβεις….

Κι επειδή σίγουρα θα αναρωτιέσαι για τα οικονομικά, πως θα τα βγάλεις πέρα μόνη σου… Σου έχω και γι’ αυτό απάντηση….Έχει ο Θεός κορίτσι μου…Πίστευε εσύ, κάνε το σωστό και να ξέρεις υπάρχει εκεί πάνω κάποιος που σε ακούει απλά περιμένει την κατάλληλη στιγμή σου για να σου φανερώσει όσα ζητάς και είναι καλό για εσένα να έρθουν….

Θα τα καταφέρεις…..Είσαι πολύ πιο δυνατή απ όσο νομίζεις……Γιατί είσαι ΜΑΜΑ!!!!!!

της Ηλιάνας Σειτανίδου
Καθηγήτρια Αγγλικών (ΜΑ) με εξειδίκευση στις Μαθησιακές Δυσκολίες
Σχολική Ψυχολόγος

Σκέψεις