Μπρόκολο. Είναι λαχανικό, δεν είναι γλυκό και –το χειρότερο απ’ όλα– είναι πράσινο! Ο συνδυασμός που «σκοτώνει» για ένα παιδί. Άραγε υπάρχει τρόπος να κάνουμε τα παιδιά μας να αγαπήσουν τα φρούτα και τα λαχανικά ανεξάρτητα από το χρώμα τους; Φυσικά και υπάρχει! Να τα πάρουμε μαζί μας για ψώνια και να διαλέξουμε για εκείνα αυτά που έχουν την καλύτερη γεύση!
Πάμε για ψώνια!
Βάλαμε άνετα ρούχα και παπούτσια, πήραμε το καροτσάκι μας και φύγαμε για τη λαϊκή (ή το μανάβικο της γειτονιάς μας)! Εκεί, θα βρούμε άφθονα φρούτα και λαχανικά, τα οποία αργότερα θα μετατραπούν σε πεντανόστιμα μαγειρευτά, δροσερές σαλάτες και ολόφρεσκούς χυμούς. Αρκεί, φυσικά, να τα διαλέξουμε σωστά! Οι χρήσιμες συμβουλές που ακολουθούν, θα μας βοηθήσουν σίγουρα να πετύχουμε τον στόχο μας.
Έν αρχή, η εποχή! Δεν υπάρχει πιο σημαντικός κανόνας από εκείνον που λέει πως τα φρούτα και τα λαχανικά που επιλέγουμε πρέπει να είναι στην εποχή τους. Τον ακολουθούμε πιστά, λοιπόν, για να μην αποδειχθεί… μάπα το καρπούζι!
Παίρνουμε τον χρόνο μας. Τι σημαίνει αυτό; Ότι διαλέγουμε ένα προς ένα τα φρούτα και τα λαχανικά που μας ενδιαφέρουν. Έτσι, δεν θα αποδειχθεί άνθρακες ο μισός θησαυρός μας…
Η (τέλεια) εμφάνιση δεν μετράει. Όσο πιο μεγάλο, καλοσχηματισμένο και αψεγάδιαστο είναι ένα προϊόν, τόσο πιο ύποπτα θα πρέπει να το δούμε… Βλέπετε, τα φρούτα και τα λαχανικά που μοιάζουν σαν ψεύτικα, συνήθως αποδεικνύεται πως όντως είναι. Δεν έχουν γεύση, καμία νοστιμιά και μας γεμίζουν αμφιβολίες όσον αφορά των τρόπο παραγωγής τους. Γιατί να τα προτιμήσουμε λοιπόν;
Σφιχτά ή μαλακά; Η απάντηση βρίσκεται κάπου στη μέση. Τα φρούτα και τα λαχανικά που θα επιλέξουμε δεν πρέπει να είναι ούτε πολύ σκληρά (γιατί πιθανόν να είναι άγουρα), ούτε πολύ μαλακά (γιατί σημαίνει πως έχουν αρχίσει να χαλάνε). Επίσης, καλό είναι να αφήσουμε στην άκρη όσα έχουν χτυπήματα και χαρακές.
Αυτοί, είναι κάποιοι γενικοί κανόνες οι οποίοι θα μας βοηθήσουν να επιλέξουμε σωστά. Ακολουθούν κάποιες πιο «συγκεκριμένες» πληροφορίες για να ελαχιστοποιήσουμε ακόμα περισσότερο τις δυσάρεστες εκπλήξεις. Όσον αφορά τα φρούτα λοιπόν…
Πορτοκάλια. Καλό είναι να επιλέγουμε όσα έχουν ακόμα επάνω το κοτσάνι τους. Αυτό, μας δείχνει πως το χρώμα τους δεν είναι τεχνητό, αλλά είναι όντως δώρο της φύσης. Τέλος, θα πρέπει να δώσουμε βάση στο άρωμά τους και να τσεκάρουμε την σάρκα τους για τυχόν εξογκώματα και πολύ μαλακά σημεία.
Μήλα. Το χρώμα δεν είναι ο κύριος καθοδηγητής μας, αφού, μπορεί να διαφέρει ανάλογα με την κάθε ποικιλία. Το πλούσιο άρωμα είναι το βασικό στοιχείο που θα πρέπει να αναζητήσουμε.
Καρπούζι. Η σκούρα πράσινη φλούδα και η έντονη κόκκινη σάρκα μας δείχνουν πως είμαστε αρκετά κοντά. Επίσης, το κίτρινο χρώμα στην περιοχή του κοτσανιού είναι ένα ακόμα βασικό στοιχείο, ενώ ο κούφιος ήχος που κάνει όταν το χτυπάμε, μπορεί να μαρτυρήσει την ωριμότητά του. Το καλύτερο όλων όμως, είναι να έχουμε καλές σχέσεις με τον άνθρωπο που τα πουλάει!
Πεπόνι. Το έντονο άρωμα και η σκληρή, «καθαρή» επιφάνειά τους είναι αυτά που θα μας κάνουν να τα επιλέξουμε.
Κεράσια. Λαμπερά, στρουμπουλά με έντονο πράσινο κοτσάνι, χωρίς χτυπήματα, βαθουλώματα και χαρακές. Αυτά είναι τα ιδανικά κεράσια. Όταν τα βρούμε, δεν αποκαλύπτουμε την πηγή μας παρά μόνο σε αυτούς που αγαπάμε!
Ροδάκινα. Το έντονο άρωμα και η τρυφερή σάρκα δηλώνουν την φρεσκάδα. Όσο για το εσωτερικό τους; Το ζωηρό κοκκινωπό χρώμα γύρω από το κουκούτσι αποτελεί κι αυτό δείγμα καλής ποιότητας.
Μπανάνες. Όσο πιο μικρές, τόσο πιο καλές. Κι εδώ προσέχουμε να μην έχουν ωριμάσει πολύ, να μην έχουν μαυρίσει και να μυρίζουν… μπανάνα! Πάντως, να ξέρετε πως οι Κρητικές μπανάνες έχουν την καλύτερη φήμη… Όχι άδικα.
Και με τα λαχανικά, τι κάνουμε; Ακολουθούμε κι εδώ πιστά κάποια σημάδια τα οποία μπορούν να μας εγγυηθούν την καλή ποιότητα, την φρεσκάδα και τη νοστιμιά τους.
Ντομάτες. Ντομάτα χωρίς σπόρια, δεν είναι ντομάτα. Το χρώμα των σποριών πρέπει να είναι έντονο κίτρινο και όχι πράσινο. Τέλος, αν στη φλούδα της διακρίνουμε κάποια πράσινα στίγματα καλό θα ήταν να την αποφύγουμε. Είναι πιθανό να την έχουν «πιέσει» να ωριμάσει και μάλιστα όχι με τόσο φυσικούς τρόπους…
Αγγούρια. Η έντονη μυρωδιά και τα σπόρια είναι δύο βασικά στοιχεία τα οποία θα πρέπει να αναζητήσουμε. Αν το αγγούρι μας δεν έχει σπόρια, σημαίνει ότι δεν πρόλαβε να βγάλει. Γιατί; Επειδή πολύ απλά… «βιάστηκε» να μεγαλώσει.
Κρεμμύδια. Όσο πιο σφιχτά, τόσο πιο καλά. Το μαλακό κρεμμύδι μαρτυρά πως το εσωτερικό του έχει αρχίσει να χαλάει.
Μαρούλι. Προτιμάμε εκείνα που έχουν ζωηρό πράσινο χρώμα και σκληρά κατσαρά φύλλα.
Καρότα. Σφιχτά, απαλά με έντονο πορτοκαλί χρώμα και «λογικές» διαστάσεις – με λίγα λόγια, όχι υπερτροφικά.
Λάχανα. Προτιμούμε τα βαριά λάχανα και προσέχουμε τα φύλλα τους να μην έχουν τρυπίτσες. Βλέπετε, αν έχουν τα εξωτερικά, είναι πολύ πιθανό να έχουν και πιο μέσα.
Φασολάκια. Διαλέγουμε εκείνα με το έντονο πράσινο χρώμα. Γυρίζουμε την πλάτη μας στα κιτρινισμένα, αλλά και σε όσα έχουν σημάδια ή κηλίδες. Τέλος, «θυσιάζουμε» ένα και προσέχουμε αν –όταν το «σπάμε» με το χέρι μας– κάνει έναν τραγανό ήχο.
Πατάτες. Η αλήθεια είναι πως εδώ τα πράγματα δυσκολεύουν λίγο. Βλέπετε, κάποιες φορές, η καλή πατάτα είναι σαν το τζακ ποτ του εθνικού λαχείου. Όπως και να έχουν τα πράγματα, προσπαθούμε να επιλέξουμε εκείνες που δεν έχουν πράσινα στίγματα ή ρόζους και προσπαθούμε να παίρνουμε λίγες ποσότητες προκειμένου να τις δοκιμάζουμε. Μόλις βρούμε αυτή που μας αρέσει περισσότερο, έχουμε λύσει (σχεδόν) το πρόβλημά μας.
της διαιτολόγου-διατροφολόγου Έφης Δέδε
Mediterranean b-eat -by Efi Dede
