Τα όρια πειθαρχίας είναι η χρυσή τομή και η ασφάλεια των παιδιών για να αποκτήσουν υγιή προσωπικότητα και να μάθουν να είναι ανεξάρτητα και αυτοδύναμα. Η λύση βρίσκεται στο να γίνουμε εμείς “Δημοκρατικοί γονείς”.
Πως όμως θα γίνει αυτό;
- Να μάθω να εξηγώ στο παιδί τους κανόνες και να του δίνω την ευκαιρία να μάθει και εκείνο μέσα από δοκιμή και λάθη τις συνέπειες των πράξεών του.
- Να επαινώ το παιδί για την συμπεριφορά του.
- Γίνομαι εγώ ο ίδιος παράδειγμα καλής συμπεριφοράς χωρίς όμως να αποφεύγω τελείως τα λάθη.
Τι πρέπει να λαμβάνω υπόψιν μου όταν βάζω όρια στο παιδί:
- Τα όρια πρέπει να μπαίνουν ανάλογα με την ηλικία και το αναπτυξιακό επίπεδο του παιδιού.
- Την ιδιοσυγκρασία του.
- Δίνω μεγάλη προσοχή στα διπλά μηνύματα.
- Βάζω όρια με μέτρο.
- Δεν πρέπει να κάνω γενικεύσεις.
- Επιβραβεύω πάντα τις θετικές,επιθυμητές συμπεριφορές.
Τεχνική αντίδρασης-κόστος
Το παιδί είναι πιο εύκολο να μάθει να συμπεριφέρεται θετικά με την απώλεια κάποιου δικαιώματος παρά με την επιβολή κάποιας τιμωρίας. Εξηγούμε – προειδοποιούμε το παιδί όταν ενεργεί αρνητικά και του δίνουμε επιλογές όταν αυτό είναι δυνατό ώστε να συμμορφωθεί. Αν δεν το κάνει εξηγούμε τις συνέπειες που θα έχει αυτή η συμπεριφορά.
Πως το κάνω;
- Κρατάω το παιδί σταθερά από τους ώμους όταν του μιλώ.
- Το κοιτάζω κατευθείαν μέσα στα μάτια.
- Μιλάω κατανοητά και με σταθερό τόνο φωνής.
- Του δείχνω ότι εννοώ σοβαρά όσα του λέω.
Τι κάνω όταν αγνοούνται τα όρια;
- Δεν λαμβάνω καθόλου υπόψιν μου τις βρισιές, τα ουρλιαχτά και ότι άλλο μπορεί να κάνει το παιδί για να τραβήξει την προσοχή μου αρνητικά.
- Τραβάω το παιδί στην άκρη από τυχόν ακροατήριο.
- Και όταν είστε πραγματικά οι δυο σας εξηγείστε σοβαρά και σταθερά ποιο είναι το λάθος.
- Δεν είναι κακό να δείξετε ότι έχετε θυμώσει, χωρίς όμως να ξεσπάσετε τον θυμό σας στο παιδί.
Βασική προϋπόθεση πάντα είναι να τηρείται και εσείς τις υποσχέσεις σας και να έχετε μια σταθερή στάση σε ότι λέτε.
Όταν κάνετε υποδείξεις σε ένα παιδί φροντίστε να είστε και εσείς μέρος αυτής της συνθήκης.
της Αφροδίτης Βοργιά παιδαγωγού και ιδιοκτήτρια του παιδότοπου The friends of Nemo.
Η αντιμετώπιση των αρνητικών συμπεριφορών των παιδιών απαιτεί την κατανόησή τους, λαμβάνοντας υπόψη την ηλικία του παιδιού και τη φάση ανάπτυξής του, καθώς και την υιοθέτηση σωστών τακτικών από τους γονείς.
Από την ηλικία των 2 ετών και μετά, το παιδί αισθάνεται την ανάγκη να δοκιμάσει τα όριά του και να παίρνει περισσότερες πρωτοβουλίες & αποφάσεις, ενώ από την άλλη δεν είναι ακόμα σε θέση να ελέγχει την απογοήτευση και τα συναισθήματά του. Η χρήση, λοιπόν, απειλών, φωνών, τιμωριών και αυταρχικών συμπεριφορών από τους γονείς απλώς χειροτερεύει την κατάσταση. Από την άλλη πλευρά, η υπερβολικά μεγάλη ανοχή από τους γονείς τέτοιων συμπεριφορών οδηγεί σε καταστάσεις ανυπακοής και χειριστικότητας από το παιδί. Η λύση στο πρόβλημα είναι η εφαρμογή θετικής πειθαρχίας, με στόχο το παιδί να κάνει τις σωστές επιλογές. Προκειμένου να επιτευχθεί αυτό, το παιδί θα πρέπει να αναπτύξει αυτοπεποίθηση που να βασίζεται στην καλλιέργεια των ικανοτήτων του, στην ανάπτυξη του συναισθήματος της αυτονομίας και στην απόκτηση κοινωνικών δεξιοτήτων. Αυτό απαιτεί τη χρήση από τους γονείς κατάλληλων μεθόδων που θα σέβονται το παιδί, όπως καλοσύνη, σταθερότητα, επικέντρωση στις λύσεις και όχι στην τιμωρία, ενθάρρυνση, καθορισμό λογικών ορίων κ.λπ.