Οι προηγούμενες γενιές συχνά αποτελούν εμπόδιο στο μητρικό θηλασμό, τόσο στη διάρκεια όσο και στην αποκλειστικότητά του.
Σύμφωνα με μελέτη στη Βραζιλία που παρακολούθησε σε βάθος χρόνου 600 μητέρες συζητώντας μαζί τους στο μαιευτήριο, κατά την επιστροφή τους στο σπίτι και άλλες τέσσερις φορές μέχρι την ηλικία των 6 μηνών, όσες εγκατέλειψαν τον αποκλειστικό θηλασμό στην πρώτη βδομάδα είχαν διπλάσιες πιθανότητες να έχουν δίπλα τους μια γιαγιά που συμβούλευε τη χορήγηση τσαγιού ή νερού στο νεογέννητο και τετραπλάσιες πιθανότητες να δέχονται πίεση από τη γιαγιά να δώσουν ξένο γάλα στο νεογνό.
Αντίθετα, η μη καθημερινή επαφή με τη γιαγιά από την πλευρά της μητέρας ήταν ένας προστατευτικός παράγοντας για τη διατήρηση του θηλασμού.
Πιθανή εξήγηση αυτού του φαινομένου είναι ότι οι σημερινοί παππούδες και γιαγιάδες ήταν γονείς μικρών παιδιών κατά τις δεκαετίες ’70-’80, όταν ξεκίνησε ουσιαστικά ως μόδα να μη θηλάζουν οι μητέρες και να δίνουν έτοιμες κρέμες, λόγω υποτιθέμενης ευκολίας κυρίως της εργαζόμενης μητέρας αλλά και λόγω του κακώς εννοούμενου φεμινισμού και της ανεξαρτητοποίησης. Οι προηγούμενες γενιές υπήρξαν τα κατεξοχήν θύματα της προπαγάνδας των εταιρειών επεξεργασμένων γαλάτων και λοιπών σκευασμάτων.
Η λύση ωστόσο δεν βρίσκεται στον παραγκωνισμό των γιαγιάδων και των συγγενών , αλλά στη σωστή ενημέρωσή τους ώστε να μπορούν να υποστηρίξουν ψυχολογικά τη θηλάζουσα. Η γιαγιά αλλά και άτομα του στενού περιβάλλοντος της θηλάζουσας πρέπει να αποτελούν ομάδες-στόχους της εκπαίδευσης σχετικά με το μητρικό θηλασμό.
Μπέττυ Χαβέλα
IBCLC- Διεθνώς Πιστοποιημένη Σύμβουλος Θηλασμού
Νοσηλεύτρια Π.Ε, Παιδιατρική Νοσηλευτική MSc
Κιν: 6932298061
Facebook
Site