Εμένα η μαμά μου δεν δουλεύει…
Ξυπνάει από τις έξι το πρωί για να καταφέρει να πιει ένα καφέ και να καθαρίσει το πρόσωπο της. Θέλει να είναι σίγουρη πως πριν μας ξυπνήσει θα είναι ήρεμη και χαλαρή. Ενώ τρώμε πρωινό, εκείνη ετοιμάζει τις τσάντες μας. Κολατσιό, μεσημεριανό. Μετά μας βοηθάει να ντυθούμε και να βουρτσίσουμε τα δόντια μας. Χτένισμα και έτοιμες για το σχολείο!
Είναι φορές που όλα αυτά γίνονται ήρεμα και ωραία. Είναι πάλι κι άλλες φορές, που λόγω γκρίνιας, υπάρχει μια αναστάτωση και εκείνες τις μέρες η μαμά δεν χαμογελάει τόσο.
Μας αφήνει στο σχολείο και εκείνη επειδή δεν δουλεύει κάνει τα ψώνια της ημέρας. Σουπερμάρκετ, κρεοπωλείο, λαϊκή. Κάθε μέρα όλο και κάτι έχει. Γυρνώντας σπίτι είναι φορές που πετυχαίνει και τον μπαμπά. Γιατί εκείνος δουλεύει και ξυπνάει πολύ αργότερα για να πάει στη δουλειά του.
Σαν φτάσει σπίτι, επειδή η μαμά ΔΕΝ δουλεύει, ξεκινάει το καθημερινό μάζεμα. Πλυντήρια, άπλωμα, σκούπισμα, σφουγγάρισμα, σιδέρωμα, μαγείρεμα, ξεσκόνισμα, χαλιά, σεντόνια, μαξιλάρια, μπιμπελό, παιχνίδια. Ότι προλάβει. Σίγουρα όμως μαγειρεύει καθημερινά. Για να έχουμε φαγητό φρέσκο να φάμε. Της είναι εύκολο, γιατί όπως σας είπα δεν δουλεύει.
Όταν μας παίρνει από το σχολείο είναι φορές που καθόμαστε λίγο σπίτι να παίξουμε και εκείνη όλο και κάτι φτιάχνει στην κουζίνα συνήθως. Ή συνεχίζει από εκεί που έμεινε όσον αφορά τις δουλειές του σπιτιού. Έπειτα, μας πάει στις διάφορες μας δραστηριότητες. Εμένα μου αρέσει το κολύμπι, της αδελφής μου το μπαλέτο. Κάπως έτσι γεμίσαμε τα απογεύματα μας. Σε όλες τις δραστηριότητες, μας πάει η μαμά που δεν δουλεύει.
Αργά απόγευμα είμαστε πίσω στο σπίτι όπου πρέπει λέει να μας κάνει μπάνιο, για να φάμε και να κοιμηθούμε. Εμείς όμως θέλουμε να παίξουμε κι άλλο. Εκείνη λίγο γκρινιάζει. Τελικά άλλες φορές χωρίς τσακωμό κι άλλες με τσακωμό, καταλήγουμε στο μπάνιο. Εμείς θέλουμε να κάνουμε «πισίνα», μας αρέσει να γεμίζουμε την μπανιέρα με νερό και να παίζουμε με τις γοργόνες, μα η μαμά δυσανασχετεί, γιατί λέει, πήγε αργά. Τι πειράζει κι αν πήγε αργά; Αυτό ακόμα να το καταλάβω! Τρώμε, μαζεύει η μαμά το τραπέζι και με τα πολλά και τα λίγα, μας λέει παραμύθι και μας βάζει για ύπνο. Αυτή, γιατί ο μπαμπάς μας δουλεύει. Είναι φορές που σχολάει νωρίς ο μπαμπάς και μας λέει εκείνος παραμύθι. Χαρά που κάνει η μαμά. Το έχω δει στο πρόσωπό της. Κάπως τα μάτια της μαλακώνουν. Αλλά απορώ, γιατί το κάνει αυτό; Δεν λυπάται τον μπαμπά μας που όλη μέρα δουλεύει; Ευτυχώς αυτός είναι δυνατός και έχει αντοχές να μας πει και παραμύθι.
Ευτυχώς όταν είμαστε άρρωστες δεν τον ξυπνάει τον μπαμπά μας τα βράδια για να μας προσέχει. Το αναλαμβάνει αυτή. Πάλι καλά. Φαντάζεστε να ξυπνούσε ο μπαμπάς ανά μία ώρα για να μας πάρει τη θερμοκρασία; Πως θα πάει στο γραφείο την επόμενη μέρα! Ενώ η μαμά δεν δουλεύει. Θα είναι στο σπίτι για να μας φροντίσει, να μας φτιάξει σουπίτσα, να συνεχίσει να μας μετράει τη θερμοκρασία και ότι άλλο σκεφτεί! Η αλήθεια είναι πως εκείνες τις μέρες που είμαστε λίγο άρρωστες η μαμά σκοτεινιάζει. Λες και μαραζώνει η καρδούλα της. Και όλο αυτό αντανακλάται στο πρόσωπο της. Μα περνάει. Κι όταν δεν αρρωσταίνει η ίδια περνάει πιο εύκολα.
Αγαπάω πολύ την μαμά μου, και μου αρέσει που δεν δουλεύει. Θα ήθελα μόνο να χαμογελάει περισσότερο. Και τα ματάκια της, να είναι πιο χαλαρά. Σήμερα η μαμά ξέχασε να μου βάλει πιρούνι με το μεσημεριανό. Στεναχωρήθηκα σαν την είδα να κλείνει τα μάτια της γεμάτη μαράζι μόλις της το είπα. Της έκανα μια μεγάλη αγκαλιά και της είπα δεν πειράζει. Εκείνην την στιγμή κέρδισα το μεγαλύτερο χαμόγελο της μαμάς μου.
Πόσο την αγαπάω την μαμά μου να ‘ξερε. Και πόσο την θαυμάζω που δεν δουλεύει για να μας προσέχει. Να θυμηθώ να της το πω το βράδυ πριν κοιμηθώ. Πείτε της το και εσείς.
της συγγραφέως και στιχουργού Μαρίνα Φραγκεσκίδου
Ακόμα περισσότερες «Σκέψεις» της Μαρίνας μπορείτε να βρείτε στο blog της:
www.marinafragkeskidou.blogspot.gr
Το πρώτο της παραμύθι “Η κουτσή κιθάρα” κυκλοφορεί από τις Εκδόσεις Πνοή.
