Της Αλεξάνδρας Πετρίδου.
Δεν είναι το αίμα μόνο που ενώνει…
Είναι αυτή η αόρατη κλωστή που δεν αφήνει δύο ψυχές να χαθούν. Δεν ξέρω να σου πω πότε δέθηκαν, το πιο πιθανό είναι να ήρθανε εδώ δεμένες. Ούτε πως! Μα μπορώ να σου πω τι κάνει αυτήν την κλωστή δυνατή τώρα. Τι είναι αυτό που κρατάει τις δύο ψυχές δεμένες, τώρα που βρεθήκανε εδώ.
Ξέρουν να κλαίνε και να γελούν παρέα. Επικοινωνούν πέρα από τις λέξεις και τα βλέμματα.
Με την αύρα!
Την αύρα που δεν περιορίζεται, δεν λογαριάζει χιλιόμετρα και αποστάσεις, δε λογαριάζει το χρόνο. Εξαπλώνεται, φτάνει στα πέρατα της γης και της ψυχής. Έχει ήχο, μυρωδιά, παίρνει μορφή, γίνεται αεράκι πρωινό και λάμψη μες στη νύχτα. Πλημμυρίζει τις αισθήσεις σου και το νιώθεις …νιώθεις την άλλη ψυχή. Νιώθεις την χαρά της μα και την λύπη της. Σε σπρώχνει, δεν καταλαβαίνεις τι σε σπρώχνει…για κάποιο λόγο εκείνη την δεδομένη στιγμή η επιθυμία είναι τόσο έντονη να κάνεις κάτι συγκεκριμένο. Τι; Η ψυχή θα σε προστάξει! Ένα μήνυμα, μια έκπληξη, μια αφιέρωση, ένα δώρο, ένα τραγούδι. Οτιδήποτε αρκεί να κάνεις αισθητή την παρουσία σου.
Αρκεί να πεις «είμαι εδώ»
Το μαγικό δεν είναι η συνέχεια. Δεν γίνεται συνέχεια, δεν είναι αυτό που μετράει. Το μαγικό είναι να μένει αυτή η ουσιώδη επαφή αναλλοίωτη στο χρόνο. Μπορεί να χάνεται για λίγο, μα πάντα επανέρχεται. Το ίδιο ζεστή, το ίδιο αληθινή και απόλυτη.
Και αυτό υπάρχει πέρα από το χρόνο, πέρα από τον τόπο, πέρα από τις αισθήσεις και δεν παύει ποτέ. Είναι αυτή η αόρατη κλωστή που θυμίζει παιδικό παιχνίδι με σπιρτόκουτα. Σε κάθε άκρη που κρατούν οι ψυχές, δίνουν τον παλμό και μέσα από την κλωστή ταξιδεύουν συναισθήματα.
Δεν ξέρω αν υπάρχουν πολλές αόρατες κλωστές για τον καθένα μας –μακάρι!-
Ξέρω όμως σίγουρα ότι υπάρχει έστω και μια.
Κι αν ακόμα δεν την βρήκες, απλά πίστεψε το
…και θα σε βρει αυτή!!!
