Κοιτάζω τα αθώα προσωπάκια… Κοιμούνται ανέμελα! Σε ποιά όνειρα να ταξιδεύουν; Με πόσα χρώματα ντυμένες οι εικόνες τους; Δρόμοι στρωμένοι με καραμέλες, φιόγκους, κάθε λογής μπάλες και ρυάκια από λιωμένη σοκολάτα! Δέντρα με γλυφιτζούρια και γιρλάντες! Αστέρια καμωμένα από ζάχαρη! Τους δίνω την ευχή μου χαμογελώντας και κλείνω την πόρτα αθόρυβα. Στο σαλόνι κάθομαι βάζοντας τα πόδια επάνω στον καναπέ, έχοντας ακόμη τη γλύκα των δικών τους ονείρων χαραγμένη στο χαμόγελό μου. Μηχανικά ανοίγω την τηλεόραση. Πόσο γκρίζο απλώνεται μέσα μου… θαρρείς και κατάπιε λαίμαργα όλα τα άλλα χρώματα. Ειδήσεις ζωγραφισμένες με μαύρη μπογιά σε κόκκινο φόντο. Πώς να αλλάξω τον κόσμο; μια απλή μαμά είμαι… οι πολλές όμως;
της ΜΑΡΙΑ ΚΡΟΚΟΥ (συγγραφέας)
μαμά δύο μικρών θαυμάτων!!
