Γράφει η Αλεξάνδρα Πετρίδου.
Άφησε του τα χρώματα, εκείνο ξέρει να διαλέξει τα πιο φωτεινά. Μην το παρασέρνεις στο δικό σου μονοπάτι. Δώσε του φτερά να πετάξει και άφησε το να χαράξει το δικό του μονοπάτι. Το απάτητο, το μοναδικό. Μην το τρέχεις στον δικό σου ρυθμό. Δώσε του τον τρόπο του και το χρόνο του.
Είναι δικά του μην του τα κλέβεις. Δες μέσα από τα μάτια του και άφησε την καρδιά σου να χτυπήσει στον δικό του ρυθμό. Έχει ένα χαμόγελο ζωγραφισμένο στο πρόσωπο του γιατί στα μάτια του απλώνεται η ομορφιά του κόσμου. Κι εκείνο μπορεί να τη δει, όπως κάποτε μπορούσες κι εσύ. Έχει την δίψα να την ανακαλύψει, όπως κάποτε την είχες κι εσύ.
Η ζωή δεν έρχεται με οδηγίες χρήσης, έρχεται όμως με ένστικτα. Όσο πιο μικρός, τόσο πιο έντονα. Ξέρεις ακριβώς πώς να προχωρήσεις, που να εστιάσεις, τι να διεκδικήσεις. Όταν η ψυχή είναι ακόμα αγνή είναι ολοκάθαρο το μονοπάτι μπροστά σου. Το παιδί έχει αξία! Το παιδί σου, το παιδί που ήσουνα, το παιδί μέσα σου, το παιδί του κόσμου. Κι όσο εκείνο χαμογελά, τόσο ο κόσμος φωτίζεται. Τόσο η ελπίδα φωλιάζει και ριζώνει. Χαμήλωσε, σκύψε και κοίταξε το.
Πιάσε το χέρι του και άσε εκείνο να σε οδηγήσει. Μην το τραβάς, ακολούθησε το. Κι αν νομίζεις ότι εσύ πρέπει να του μάθεις κάνεις λάθος. Εκείνο μπορεί να σου δείξει δρόμους ξεχασμένους, να σου μάθει να κυνηγάς όνειρα, να γελάς με τις μικρές μεγάλες στιγμές, να είσαι ειλικρινής με τα συναισθήματα σου, να ζητάς και να δίνεις αγκαλιές, να αγαπάς χωρίς εγωισμούς. Εκείνο θα διαλέξει το λευκό από το γκρίζο, τη μουσική από τη σιωπή, θα τρέξει στο φως και στην αγάπη. Θα σου θυμίσει εκείνα που ξέχασες μεγαλώνοντας. Βλέπεις εκείνο ζει στον κόσμο που θα έπρεπε να είμαστε όλοι μας. Σε αυτόν που όλοι κάποτε περάσαμε αλλά μεγαλώνοντας τον αφήσαμε πίσω. Τον αμόλυντο, τον αυθεντικό, τον ουσιαστικό.
Μην το τραβάς γιατί θα αργήσεις, μην προσπερνάς τις επιλογές του, μην του στερείς την προσοχή σου, μην αγνοείς την χαρά του. Γιατί εκείνο είναι πρώτη σου επιλογή, εκείνο κερδίζει όλη σου την προσοχή, εκείνο είναι η χαρά της ζωής σου. Φρόντισε εκείνο το χαμόγελο να λάμπει πάντα στο πρόσωπο του. Γιατί αυτό το χαμόγελο είναι η δική σου ευτυχία. Και αυτή η ευτυχία είναι το δικό του χαμόγελο. Είναι σφουγγαράκι μην το ξεχνάς. Ρουφάει κάθε σου συναίσθημα. Αναπαράγει κάθε σου λέξη και κίνηση. Διαβάζει κάθε σου βλέμμα. Είναι ο καθρέπτης σου. Είναι ο λόγος και η αφορμή να γίνεις ο καλύτερος εαυτός σου. Να θες να φτιάξεις ένα καλύτερο κόσμο, να παλέψεις για ένα καλύτερο αύριο. Να γίνεις εκείνο το φωτεινό παράδειγμα, που θα έχει φάρο στη ζωή του.
Έχεις προσέξει ποτέ το βλέμμα του, δευτερόλεπτα πριν την αποκάλυψη μιας έκπληξης;Σε αυτό το βλέμμα θα βρεις ό,τι πρέπει να θυμάσαι.Σε αυτό το βλέμμα κρύβεται η ίδια η ζωή. Στην ανυπόμονη προσμονή και στην βεβαιότητα ότι αυτή η προσμονή θα λουστεί από ένα κύμα χαράς που θα παρασύρει όποιον βρίσκεται εκεί γύρω. Την ευτυχία περιμένουμε όλοι, μα και η προσμονή της, ευτυχία δεν είναι και αυτή;
