Ήταν 22 Ιουλίου του 2012, όταν η είδηση ότι η 15χρονη (τότε) Μυρτώ βρέθηκε άγρια χτυπημένη και σεξουαλικά κακοποιημένη στην Πάρο, σόκαρε το Πανελλήνιο.
Το νεαρό κορίτσι, είχε βιώσει τον απόλυτο εφιάλτη στα βράχια της Νέας Χρυσής Ακτής στην Πάρο ενώ έκανε διακοπές στο νησί με την μητέρα της.
Ο δράστης όχι μόνο την βίασε, αλλά της χτύπησε το κεφάλι άγρια στα βράχια, με αποτέλεσμα το κορίτσι έκτοτε να νοσηλεύεται σε πολύ σοβαρή κατάσταση, δίνοντας μάχη για να επανέλθει.
Μετά από πέντε μήνες νοσηλείας σε μονάδα ειδικής φροντίδας στον Ευαγγελισμό η μικρή Μυρτώ μεταφέρθηκε σε κέντρο αποκατάστασης στις ΗΠΑ. Μετά από 7 μήνες νοσηλείας στη Βοστώνη η 16χρονη Μυρτώ επέστρεψε στην Ελλάδα, όπου υποβλήθηκε σε επεμβάσεις. Εκτοτε ο αγώνας της Μυρτώς συνεχίστηκε στο κέντρο αποκατάστασης στη Λάρισα.
Πέντε χρόνια μετά σύμφωνα με το onlarissa, η Μυρτώ παίρνει εξιτήριο από το «Animus» όπου νοσηλευόταν και πλέον, με τη συγκατάθεση των γιατρών της, αναμένεται να επιστρέψει σπίτι της για να συνεχίσει την μάχη που δίνει να συνέλθει έχοντας στο πλάι της τους δικούς της ανθρώπους.
Μάλιστα σήμερα Παρασκευή, η 18χρονη πλέον Μυρτώ θα τιμηθεί σε ειδική εκδήλωση, με αφορμή τα δέκα χρόνια λειτουργίας του κέντρου αποκατάστασης.
ΤΟ ΧΡΟΝΙΚΟ ΤΗΣ ΦΡΙΚΗΣ
Το μοιραίο καλοκαίρι του 2012, η Μυρτώ και η μητέρα της βρίσκονταν σε μια παραλία της Πάρου, ενώ ο Πακιστανός Αχμέτ Βακάς, που εργαζόταν σε τουριστική επιχείρηση της περιοχής, έκανε βόλτα τριγύρω.
[gdlr_styled_box content_color=”#000000″ background_color=”#EFEFEF” corner_color=”#DB5992″ ]Η μητέρα της Μυρτώς σε παλαιότερη συνέντευξη της είχε περιγράψει με συγκλονιστικά λόγια το χρονικό του εφιάλτη:[/gdlr_styled_box]«Τον είχα δει από την ώρα που ερχόταν. Ήρθε και στάθηκε ακριβώς απέναντι μου στα τέσσερα μέτρα και με κοιτούσε επί ένα δεκάλεπτο.Κάποια στιγμή αναρωτήθηκα –επειδή είχα μόλις βγει από την θάλασσα και είχα γύρω γύρω πετσέτα- μήπως κάτι φαινόταν στο πάνω σημείο του σώματος μου! Κοκαλωμένος ένας άνθρωπος άγνωστος απέναντι σου, σε φέρνει σε δύσκολη θέση. Ήταν η ώρα που η Μυρτώ είχε κάνει την πρώτη βόλτα προς τα βράχια, γύρισα την είδα αλλά δεν φανταζόμουν ότι κοίταζε την κόρη μου. Αυτό που θυμάμαι είναι το έντονο βλέμμα που είχε. Εκείνη την ώρα μου δημιούργησε ένα άσχημο συναίσθημα».
Τραγική ειρωνία; Η κόρη της λίγο πριν φύγει για την μοιραία βόλτα, της είχε πει:
«Έχω το κινητό μαζί μου τι ανησυχείς;»
Η ώρα περνά και η Μυρτώ αργεί να επιστρέψει:
«Μετά από κάνα δεκάλεπτο άρχισα να την παίρνω τηλέφωνο και ήταν κλειστό. Περίμενα κάνα 10λεπτο ακόμα και άρχισα να την ψάχνω. Κάποια στιγμή μου φάνηκε ότι είδα κάποια σκιά. Ο φίλος της μεγάλης κόρης μου και η άλλη κόρη μου δεν έβλεπαν τίποτα. Κατέβηκα τα βράχια και όπως πλησίαζα είδα την Μυρτώ. Αν δεν είχε βρεθεί στην επόμενη μισή ώρα θα είχε πεθάνει 100% από αιμορραγία ακόμα και αν δούλευαν όλα τα άλλα που δεν δουλεύουν! Ήταν γεμάτη από αίμα, δεν μπορούσε να πάρει ανάσα, είχε ρόγχο και έβγαζε αφρούς. Δεν έχω δει άνθρωπο έτσι. Ούτε σε έργα. Εντελώς παραμορφωμένη. Ένα κεφάλι μέσα στα αίματα, οι βράχοι γεμάτα αίματα, ένα σώμα γυμνό, σε κάποια σημείο πιο πέρα ρούχα και σαγιονάρες. Φρικτή κατάσταση. Είδα ένα άλλο πρόσωπο που δεν ήταν η Μυρτώ μου».
Η Μυρτώ μεταφέρθηκε αμέσως στο Κέντρο Υγείας της Πάρου:
«Με το που έφτασα ο γιατρός μου είπε πως είναι τόσο χτυπημένη που είναι κλινικά νεκρή. Τον παρακάλεσα να κάνει κάτι και μου είπε πως το μόνο που μπορώ να κάνω είναι η διασωλήνωση αλλά δεν ξέρω αν θα το καταφέρω. Και το κατάφερε!»
Εξαρχής το μυαλό της πήγε στον Πακιστανό:
«Το μυαλό μου πήγε κατευθείαν στον Πακιστανό που είχα δει. Το είπα το ίδιο βράδυ στην αστυνομία, την ώρα που η Μυρτώ εγχειριζόταν στο Αττικό. Το είχα πει ότι ήταν αυτός αλλά δεν ήμουν σίγουρη για την εθνικότητα του».
Πως ένιωσε για εκείνον;
«Περνάς σε ένα άλλο στάδιο, που το χειρότερο πράγμα που μπορείς να κάνεις σε έναν άνθρωπο σου φαίνεται πολύ λίγο. Ακόμα και ο θάνατος του δεν έχει αξία την ώρα που το παιδί μου χαροπάλευε».
Όπως είχε πει τότε η μητέρα της Μυρτώς για εκείνη την ημέρα που έμελλε να τις σημαδέψει για πάντα, «πιο κοντά δεν μπορούσα να την έχω την κόρη μου στην παραλία. Σε μια νοητή ευθεία, ήμασταν στα 25 μέτρα. Αυτό που δεν ήξερα και δεν φανταζόμουν είναι πως σε εκείνο το σημείο έτσι όπως είναι η διαμόρφωση των βράχων, έπνιγε τον ήχο. Αυτός φαντάζομαι το γνώριζε».
