Είμαστε καλεσμένες σε ένα παιδικό πάρτι.
Έκατσα δίπλα σε δύο μαμάδες που προφανώς γνωρίζονταν καιρό.
Είπαμε τα γνωστά, ακολούθησαν λίγες ρουφηξιές καφέ και :
“- Δουλεύεις;
-Ναι, δουλεύω.
-Ε, εντάξει. Σίγουρα θα έχεις βοήθεια από τη μαμά σου όμως! Εγώ δε δουλεύω, είμαι όλη μέρα στο σπίτι με τα παιδιά, δεν αφήνω ΚΑΝΕΝΑΝ να με βοηθήσει, δε θέλω δηλαδή, και όπως καταλαβαίνεις ένα φαγητό μόνο δεν αρκεί. Κάνω σίγουρα δυο φαγητά την ημέρα, για να μην πω τα γλυκά και τα κέικ, εντάξει βοηθάει λίγο και ο άντρας μου αλλά όλα τα κάνω μόνη μου!”
Μαμάδες σε ετοιμότητα. Μαμάδες με τάσεις επίθεσης και άμεσης απάντησης ή μαμάδες ενοχικές; Και για ποιο λόγο;;;
Εκείνη την ώρα ήρθε να μου πει κάτι η κόρη μου και με “έσωσε” από το να μπω στη διαδικασία ενός διαλόγου που δε θα έβγαζε πουθενά.
Λυπάμαι πάρα πολύ που από τότε που έγινα μαμά παρακολουθώ διαμάχες ανάμεσα σε:
-εργαζόμενες μαμάδες vs μαμάδες στο σπίτι και το αντίστροφο.
-θηλάζουσες μαμάδες vs μαμάδες που έδωσαν ξένο γάλα.
-νταντά vs γιαγιά
-γιαγιά vs παιδικό σταθμό
-σπιτικό κέικ vs πατατάκια
Η αλήθεια είναι πως έρχονται φορές που θα ήθελα πάρα πολύ να ήμουν “μαμά στο σπίτι” και ας ξυπνούσα στις 06.45 πμ και ας ακολουθούσε όλο το πρόγραμμα με όλες τις δραστηριότητες που αναλογούν σε μια μαμά με παιδί σε δράση. Δεν ξερω αν θα έφτιαχνα δύο κέικ και πέντε φαγητά. Μπορεί να περνούσαμε τις περισσότερες ώρες αγκαλιά ή να κάναμε εξερεύνηση σε κάποια μέρη της πόλης που θα θέλαμε να γνωρίσουμε καλύτερα.
Ως εργαζόμενη μαμά, ξυπνώ πολύ νωρίτερα από τις 06.45πμ. Το μάτι μου ανοίγει εκεί κοντά στις 05.30πμ. Την παρατηρώ να κοιμάται τόσο γλυκά και τη φιλώ απαλά. Της λέω ότι την αγαπώ πολύ και ότι αργά το μεσημέρι που θα γυρίσω έχω κανονίσει να πάμε να παρακολουθήσουμε ένα μουσικό παραμύθι του Δημήτρη Μπασλάμ. Ναι ναι, “τον μικρό γαργαληστή” εννοώ!
Η εργαζόμενη μαμά προφανώς και δεν έχει μια ιδανική ζωή και καθημερινότητα. Έχει πολλά μέτωπα να αντιμετωπίσει και πολλά αποθέματα δυνάμεων να ανακτήσει.
Τα σαββατοκύριακα έχω περισσότερο χρόνο για κέικ και τυρόπιτες με αγνά και υγιεινά υλικά. Τα σαββατοκύριακα έχω και μια πιο γεμάτη ματιά για όσα προσπαθώ να φέρω σε πέρας μεταξύ εργασίας και σπιτιού.
Αλλά ουπς! Τι έκανα; Έπεσα κι εγώ στο τρυπάκι της σύγκρισης;;;
Όχι. Προσπαθώ να μεγαλώνω την κόρη μου μακριά από στερεότυπα, προκαταλήψεις και διακρίσεις.
Όταν έχεις παιδί, είτε εργάζεσαι είτε όχι, έχεις ένα πολύ ουσιαστικό ταξίδι να απολαύσεις.
Είτε είσαι εργαζόμενη είτε όχι, είσαι μαμά. Και αυτό φτάνει (για όλους).
