Τι γίνεται εκεί έξω; Πώς διαμορφώνονται οι συμπεριφορές των ανθρώπων στα στις μεταξύ τους σχέσεις; Ποια είναι η δική μας στάση και θέση στην συμπεριφορά των άλλων;
Σίγουρα υπάρχουν συμπεριφορές για όλα τα γούστα, και μάλιστα συχνά συναντάμε νέους και μεγάλους ανθρώπους που επιδεικνύονται μιλώντας και ενεργώντας με χοντροκομμένο τρόπο…
Μπορούμε, ωστόσο να επαναφέρουμε στο προσκήνιο τους παραδοσιακούς καλούς τρόπους. Οι άνθρωποι στις εξελιγμένες κοινωνίες, ακριβώς επειδή έχουν αυτό το υψηλό πολιτισμικό επίπεδο, αντιμετωπίζουν με σεβασμό τα κοινωνικά έθιμα που κάνουν πιο ευχάριστη την ανθρώπινη συμπεριφορά. Εκδίδονται ξανά βιβλία που αναλύουν τον σωστό τρόπο για να φέρεται κανείς σε διάφορες στιγμές της μέρας και σε διαφορετικά περιβάλλοντα. Και μ’ αυτό τον τρόπο η κοινωνικότητα γίνεται και πάλι ένα σύγχρονο ζήτημα.
Επομένως, είναι πιθανό να βρούμε αυτούς τους κανόνες σε οποιονδήποτε σύγχρονο οδηγό καλής συμπεριφοράς. Θα πρέπει να υπάρχουν, και θα είναι πολύ χρήσιμοι.
Θα ήταν κρίμα για μία κοινωνία σαν τη δική μας- η οποία ισχυρίζεται ότι μάχεται υπέρ της ανεκτικότητας και της συνύπαρξης, που δηλώνει ότι σέβεται όλες τις κοινωνικές τάξεις, η οποία επιθυμεί να εξαλείψει τις διαφορές, που δεν έχει στόχο να πληγώσει επίτηδες την ευαισθησία κανενός, η οποία υποστηρίζει ότι αντιμετωπίζει με αξιοπρέπεια όλους, ακόμα και τα ζώα- να αφήσει να ξεχαστούν ορισμένοι κανόνες καλής συμπεριφοράς οι οποίοι, στο κάτω-κάτω της γραφής, δεν πρέπει να έχουν κανέναν άλλον σκοπό πέρα από το να λειάνουν την άξεστη συμπεριφορά, που καμιά φορά είναι και επιθετική, στην οποία μας σπρώχνουν τα πιο πρωτόγονα ένστικτά μας.
Σίγουρα αυτοί οι κοινωνικοί κανόνες είναι τυχαίοι στο σύνολό τους, κάτι που μπορεί να διαταράξει τον αυθορμητισμό των παιδιών μας.
Παρ’ όλα αυτά, εύκολα μπορούμε να τους δώσουμε να καταλάβουν και τους εξίσου τυχαίους κανόνες – που συχνά είναι και υπερβολικά ακραίοι – τους οποίους τα ίδια επιβάλλουν , για παράδειγμα, στον τρόπο που θα ντυθούν ή θα συμπεριφερθούν μέσα σε μία ντισκοτέκ, ή τα τελετουργικά που εφαρμόζονται στο διάλειμμα του σχολείου ή στα αθλήματα, ή απλώς στον τρόπο που χτενίζονται ή κρεμάνε την τσάντα τους. Αν κάποιος δεν αποδέχεται αυτούς τους άγραφους κανόνες, θεωρείται ιδιόρρυθμο άτομο.
Εκείνοι που θέλουν να γίνονται το κέντρο της προσοχής εντάσσονται αυτομάτως στην κατηγορία των αναξιόπιστων ατόμων ή, στην καλύτερη περίπτωση, των άπειρων, που δεν ξέρουν πώς να συμπεριφερθούν στο κοινωνικό τους περιβάλλον ή, απλώς, έχουν ξεπερασμένες ιδέες. Αυτοί καθορίζουν τους δικούς τους κανόνες κοινωνικότητας…
Απόσπασμα από το βιβλίο «20 αξίες της ζωής», των Εστέβε Πουχόλ Ι Πονς, Ινές Λουθ Γκονθάλεθ.
Το κείμενο επέλεξε και επιμελήθηκε ο Ψυχολόγος-Ψυχοθεραπευτής Γιάννης Ξηντάρας (xidaras.gr)
Ο Γιάννης Ξηντάρας είναι Ψυχολόγος στο Περιστέρι, απόφοιτος Πανεπιστημίου Αθηνών και Strathclyde University. Μέλος του Συλλόγου Ελλήνων Ψυχολόγων και της Ελληνικής Προσωποκεντρικής και Βιωματικής Εταιρείας, επιστημονικός υπεύθυνος στο Κέντρο Συμβουλευτικής και Ψυχολογικής Υποστήριξης «Επαφή».
