Τη Μαρίνα Φραγκεσκίδου την γνωρίζω από το 2013 όταν πρωτοασχολήθηκα με το facebook. Επίσημα την γνώρισα από κοντά τον Φεβρουάριου του 2014 που συμμετείχαμε σε μια φιλανθρωπική ενέργεια στον Ογκολογικό Ελπίδα (λεπτομέρειες θα δείτε εδώ).
Εκτός από μια πολύ στοργική μαμά είναι συγγραφέας, στιχουργός και ένας πολυτάλαντος άνθρωπος. Η Μαρίνα είναι ένας από τους λόγους που χαίρομαι που ασχολήθηκα με τα social media γιατί αλλιώς δεν θα είχα την ευκαιρία να την γνωρίσω.
Άρθρα της Μαρίνας Φραγκεσκίδου φιλοξενούνται εδώ και καιρό στο blog μου, στη στήλη “Σκέψεις” κάποια εκ των οποίων έχουν σπάσει ρεκόρ επισκεψιμότητας. Έφτασε η ώρα λοιπόν να την γνωρίσουμε λίγο καλύτερα, καθώς σε λίγες μέρες κυκλοφορεί το πρώτο της παραμύθι «Η κουτσή κιθάρα» από τις Εκδόσεις Πνοή.
1) Πως είναι για σένα να είσαι Working Mom; Εύκολο; Δύσκολο;
Αλήθεια υπάρχει κάποιος που απαντάει εύκολο; Το να είσαι μαμά προϋποθέτει να είσαι σε εγρήγορση 24 ώρες το εικοσιτετράωρο 7 μέρες την βδομάδα. Δεν υπάρχει άδεια ανάρρωσης, δεν υπάρχει ρεπό, δεν υπάρχει ξεκούραση. Υπάρχει ένα συνεχόμενο καρδιοχτύπι αν οι ώρες της μέρας σε φτάνουν για να μπορέσεις να αντεπεξέλθεις στην δική σου πραγματικότητα. Και πολλές φορές αυτό είναι σούπερ δύσκολο, όπως θα απαντούσαν και οι κόρες μου.
2) Πόσο έχει αλλάξει η ζωή σου από τότε που έγινες μαμά;
Από το 1 μέχρι το 10, θα έλεγα τουλάχιστον 12! Όταν γίνεσαι μαμά, αλλάζουν με τη μία οι προτεραιότητες σου. Δεν υπάρχεις πια μόνο για σένα. Έχεις ένα ανθρωπάκι που εξαρτάται από σένα. Τουλάχιστον όσο είναι βρέφος. Οφείλεις να το φροντίσεις, να το περιποιηθείς. Αν δεν το ταΐσεις δε θα φάει. Αν δεν του αλλάξεις την πάνα δε θα καθαριστεί. Και να ήταν μόνο αυτά. Σαν γίνεις μαμά, η καρδιά σου παύει να χτυπάει το ίδιο. Εκεί μέσα έρχεται να χωρέσει και η καρδιά του παιδιού σου, των παιδιών σου, και έτσι πολλαπλασιάζονται οι παλμοί καθώς έχεις ΣΥΝΕΧΕΙΑ την έννοια τους. Είναι καλά; Πεινάνε; Γιατί δεν παίρνουν βιταμίνες από όλα τα τρόφιμα; Μα γιατί να μην τους αρέσει το μπρόκολο; Είμαι καλή μαμά; Ανησυχίες. Που κάθε φορά αλλάζουν κι ας περιστρέφονται γύρω από τα ίδια παιδιά.
«Και γιατί να γίνω μάνα;» Αυτό με ρωτούν οι ελεύθερες φίλες μου σαν με βλέπουν κάπως έτσι. Δυστυχώς, αυτά που λαμβάνουμε σαν μητέρες δεν βρίσκω ακόμα τρόπο να τους τα επικοινωνήσω. Πώς να εξηγήσεις, άλλωστε, το συναίσθημα που κρύβει εκείνη η αγκαλιά του παιδιού σου σαν θελήσει να σου δώσει δύναμη; Πώς να μεταφέρεις όλα όσα εισπράττεις το βράδυ σαν παρατηρείς τα παιδιά σου να κοιμούνται;
Ένα είναι το σίγουρο. Όσα δύσκολα κι αν κουβαλά η μητρότητα, δεν μπορείς να φανταστείς τη ζωή σου χωρίς τα παιδιά σου. Καμιά φορά δεν θυμάμαι καν πως υπήρχα χωρίς τις κόρες μου.
3) Πες μας για τις επαγγελματικές σου δραστηριότητες στιχουργικές και συγγραφικές…
Κλισέ αλλά ναι ανήκω στην κατηγορία των ανθρώπων που πάντα έγραφε. Όταν άρχισα να μαθαίνω αρμόνιο έγραψα και τους πρώτους μου στίχους. Τους θυμάμαι ακόμα: «Κύπρος μου όμορφο νησί και χιλιοδοξασμένο, Τούρκοι βάρβαροι σε ‘πιάσαν και τώρα είσαι μοιρασμένο. Αχ πόσο λαχταρώ λεύτερη να σε δω. Αχ πόσο λαχταρώ να δεις και εσύ άσπρη μέρα». Αυτό το άσπρη μέρα πολύ με ταλαιπώρησε που δεν έκανε ομοιοκαταληξία χα.
Και κάπως έτσι, άρχισα να βάζω δικούς μου στίχους σε μουσική γνωστών τραγουδιών. Μόνη μου στο δωμάτιο μου. Τα χρόνια πέρασαν και κάποιοι από τους στίχους μου ζωντάνεψαν. Το πρώτο μου τραγούδι το «Να ‘ξερες», περιλαμβάνεται στην πρώτη δισκογραφική δουλειά του αγαπημένου μου Πέτρου Πέτρου. Φέτος, είχα την τιμή να συνεργαστώ με τον Κώστα Μήτσιο και τραγούδια που υπογράφουμε μαζί ερμηνεύουν οι: Ζωή Παπαδοπούλου, Χριστίνα Μαραγκόζη, Γεράσιμος Ανδρεάτος και Πέννυ Μπαλτατζή. Το Cd κυκλοφορεί με τον τίτλο «Ο δίσκος έχει…13».
Το πρώτο μου βιβλίο «Ευτυχία από το παράθυρο» κυκλοφόρησε το 2011 από τις εκδόσεις Αναζητήσεις. Μετά έγινα μητέρα, το έριξα στο θέατρο όπου συνυπογράφω θεατρικά με τον Στέλιο Θεοχάρους και συμμετείχα και σε κάποιες τηλεοπτικές σειρές στην Κύπρο, σαν διαλογιστής. Έγραφα δηλαδή τους διαλόγους σε σκηνές.
Μου έλειψε πολύ το βιβλίο. Πάρα πολύ. Και επιτέλους φέτος τα κατάφερα να επιστρέψω με το παραμύθι «Η Κουτσή κιθάρα», που κυκλοφορεί μέσα στις επόμενες μέρες.
4) Μίλησε μας για αυτό το παραμύθι «Η κουτσή κιθάρα» που κυκλοφορεί σε λίγες μέρες από τις αγαπημένες Εκδόσεις Πνοή.
Καταρχήν να πω πως είμαι ιδιαίτερα συγκινημένη που τελικά οδηγήθηκα στις εκδόσεις Πνοή. Αγαπώ ιδιαίτερα την Κάκια Ξύδη. Και ειλικρινά, αν δεν την είχα δίπλα μου δεν ξέρω αν θα άντεχα κάποια πράγματα. Έπειτα οι Εκδόσεις Πνοή, αγαπούν το βιβλίο. Και όλα γίνονται επειδή και το αγαπούν και το σέβονται. Όπως σέβονται και τους συγγραφείς τους. Το εκτιμώ.
Η κουτσή κιθάρα μας τώρα. Η Ρουζ. Είναι μια ξεχωριστή κιθάρα. Έρχεται για να μας μεταφέρει το μήνυμα πως αν κάτι το θες με όλη σου την καρδιά, με όλο σου το είναι, το μόνο που πρέπει να κάνεις είναι να το διεκδικήσεις. Να παλέψεις και θα το αποκτήσεις. Όσα εμπόδια και να στρωθούν στο δρόμο μας, όσες δυσκολίες και να συναντήσουμε, ακόμα και αν μας συμβεί κάποιο ατύχημα και αλλάξει η μορφή μας, τίποτα και κανείς δεν μπορεί να σταματήσει το όνειρο μας. Παρά μόνο εμείς οι ίδιοι. Κι αν δεν πιστέψουμε εμείς οι ίδιοι στον εαυτό μας, το χάσαμε το παιχνίδι.
Τι κι αν κάποιοι μας κοροϊδεύουν;
Τι κι αν εκείνοι, οι κάποιοι, θεωρούν πως είμαστε γελοίοι;
Εμείς τι γνώμη έχουμε για εμάς; Πόσο πολύ πιστεύουμε στον εαυτό μας;
Αγάπη θέλουμε. Και σαν βρεθούν κάποιοι γύρω μας να μας θυμίσουν την μοναδικότητα μας, θα βρούμε το δρόμο μας. Είναι σίγουρο.
5) Είδα πως μαζί με το παραμύθι θα κυκλοφορεί και ένα CD.
Σωστά. Βλέπεις η κουτσή κιθάρα κουβαλά μαζί της και τραγούδια. Το CD θα περιλαμβάνει αφήγηση, από την αγαπημένη μου ηθοποιό Μαρίνα Μπασέτα καθώς και τρία τραγούδια που ερμηνεύουν οι: Άννα Μονογιού, Ζωή Παπαδοπούλου και Λυδία Σέρβου. Τι να πρωτοπεί κανείς γι αυτές τις κυρίες. Όσα ευχαριστώ και να τους πω δεν φτάνουν. Μα θα τους τα λέω συνέχεια. Αγαπώ την καθεμιά ξεχωριστά. Και τις θαυμάζω απεριόριστα. Είναι τιμή μου, πραγματικά, που δέχτηκαν με την μία όλες οι κοπέλες να συμμετέχουν. Την μουσική υπογράφει ο Μιχάλης Χαριλάου.
Όλα έγιναν με αγάπη σε αυτό το παραμύθι. Ένας ταξιτζής μου είχε πει κάποτε πως η αγάπη δεν τρώγεται. Δεν μπορείς να ζήσεις με αυτή. Κι όμως. Εγώ ξέρω πως μπορεί να μην τρώγεται, μα μπορεί, σαν συσσωρευτεί από πολλούς να κάνει θαύματα. Αν μου έλεγες πέρυσι πως θα έκανα παραμύθι και μάλιστα θα συμμετείχαν όσοι προανέφερα πιο πάνω, θα σου έλεγα αποκλείεται. Ε, σήμερα λοιπόν δεν αποκλείω τίποτα. Στη ζωή όλα μπορούν να συμβούν.
6) Ποια τα σχέδια σου για το μέλλον;
Δεν μου αρέσει να κάνω σχέδια για το μέλλον. Όταν έρθει το μέλλον θα δούμε. Για την ώρα παλεύω να μάθω να ζω το παρόν μου. Που θα πάει, ακόμα ελπίζω πως θα τα καταφέρω.
