Δε μεγαλώνω, μικρός θα μείνω στο δηλώνω…
Ένα τραγούδι που με έχει σημαδέψει….
Δε μεγαλώνω, μικρός θα μείνω στο δηλώνω… Ένα τραγούδι που από την πρώτη στιγμή που το άκουσα έγινε το αγαπημένο μου! Τόσα χρόνια έχουν περάσει και αν με ρωτήσεις ακόμα και σήμερα ποιο είναι το αγαπημένο μου τραγούδι, πάλι αυτό θα σου πω! Γιατί; Γιατί κάθε μέρα παλεύω να … μη μεγαλώσω ποτέ! Και όσο το καταφέρνω, τόσο πιο ευτυχισμένη νιώθω!!! Και θα μου πεις πώς το καταφέρνω αυτό σε μία καθημερινότητα με τόσο γρήγορους ρυθμούς, ειδικά στην πόλη; Απλό το μυστικό μου! Κρατώ παιδιά δίπλα μου. Παιδιά ανήλικα μα και ενήλικες που ξέχασαν να μεγαλώσουν ή μάλλον που παρέμειναν παιδιά κατ’ επιλογήν! Γιατί; Γιατί έτσι βρε αδερφέ! Έτσι ήθελαν!
Τρία μαθήματα ζωής που μας δίνουν τα παιδιά μας
«Μονάχα τα παιδιά ξέρουν τι ψάχνουν να βρουν» είπε ο μικρός Πρίγκιπας. Πόσο δίκιο είχε; Αν καθίσουμε πλάι στα παιδιά έχοντας τα μάτια, τα αυτιά αλλά κυρίως την καρδιά ανοιχτή θα πάρουμε πολλά μαθήματα ζωής. Το κάνουμε αυτό; Τα ακούμε; Για παράδειγμα θυμάμαι μια φορά ένα αγοράκι γύρω στα τέσσερα στη μέση της πλατείας. Δίπλα η μαμά του. Ήξερε πόσο δύσκολο ήταν να γίνει αυτό που ζητούσε μα εκείνος δε το βάζε κάτω! Φώναζε με όλη του τη δύναμη! Μόνο κατάχαμα δεν έπεσε. «Κι άλλο παγωτό!!». Εσύ; Ποια ήταν η τελευταία φορά που διεκδίκησες κάτι τόσο έντονα; Kάτι που επιθυμούσες τόσο πολύ ακόμα και αν ήξερες ότι ήταν σχεδόν ανέφικτο να γίνει; Φοβόμαστε το τίμημα. Αυτή είναι η αλήθεια! «Δε βαριέσαι» λέμε και έτσι συμβιβαζόμαστε! Συμβιβαζόμαστε με κάτι λιγότερο! Πρόσφατα άκουσα το εξής: Να βάζεις όρια στα σχέσεις σου με τους άλλους , αλλά ποτέ στα όνειρα σου! ! Μάθαμε να μη διεκδικούμε! Μάθαμε στην άνεση του καναπέ! Στην ασφάλεια! Όμως τα όνειρα απαιτούν προσπάθειες , δοκιμασίες, πείσμα .. Δες πως κάνει το παιδί όταν ζητά κάτι!!! Μάθημα ζωής!
Ένα ακόμη παράδειγμα, ένα ακόμη μάθημα ζωής που μας δίνουν απλόχερα τα παιδιά όταν είμαστε εκεί και τα ακούμε… Έχεις παρατηρήσει ένα παιδί την ώρα που καταφέρνει κάτι; Ας πούμε την ώρα εκείνη που καταφέρνει να φτιάξει με τα τουβλάκια του ένα ψηλό πύργο! Ναι τα κατάφερε! Χαμογελά με όλη του τη ψυχή! Χαίρεται. Χτυπά παλαμάκια! Χοροπηδά! Δείχνει τη χαρά του με χίλιους δυο τρόπους! Θα επαινέσει τον εαυτό του! Νιώθει περήφανος που τα κατάφερε! Εσύ πότε επαίνεσες τον εαυτό σου για τελευταία φορά; Μήπως περιμένεις να το κάνει κάποιος άλλος αυτό, αντί για σένα; Εσύ πρέπει!!
Ας πάμε σε κάτι άλλο τώρα.«Δε προλαβαίνω να παίξω μαζί σου»! Το ακούμε πολύ συχνά από γονείς, αυτό. Στις μέρες μας η κατάσταση που επικρατεί στη χώρα μας, πολλές φορές αναγκάζει κάποιους γονείς να κάνουν ακόμη και δυο δουλειές, αλλιώς…δε βγαίνει!! Σύμφωνοι, μα το παιδί σου τώρα είναι 14 μηνών, δε θα ξανά είναι… Και αυτό που θα του μείνει στο μυαλό και στην καρδιά μεγαλώνοντας, είναι ο χρόνος που του αφιέρωσες και έπαιξες μαζί του. Τη στιγμή εκείνη που χρωμάτισες τη φωνή σου, άλλαξες το βήμα σου και έγινες ο λύκος του παραμυθιού ή οτιδήποτε άλλο.. Αυτό μένει στο παιδί και όχι αν του αγόρασες κάποιο παιχνίδι ή κάποιο γλυκό. Πέρνα χρόνο μαζί του. Γίνε και εσύ λίγο παιδί. Αυθορμητισμό, φαντασία, δοτικότατα, λίγο από το χρόνο σου!! Αυτά θέλουν. Μικροί και μεγάλοι!Και να θυμάσαι: Χρειαζόμαστε 4 αγκαλιές τη μέρα για να επιζήσουμε, 8 για να συντηρηθούμε και 12 για να εξελιχθούμε… Και εδώ θέλω να σε ρωτήσω κάτι…Τα παιδιά ανοίγουν τα χέρια για μια αγκαλιά τόσο απλά, τόσο εύκολα. Εσύ; Μεγάλωσες και δε θες αγκαλιά πια; Γιατί; Γιατί μεγάλωσες;Πόσα μαθήματα ζωής μας δίνουν αυτά τα πλασματάκια…
Εσύ τελικά θα μεγαλώσεις; Εγώ πάντως όχι…
Προσωπικά άλλαξα τον τρόπο που σκέφτομαι, τον τρόπο που βλέπω τα πράγματα, τον τρόπο που αντιμετωπίζω κάθε δυσκολία, κάθε αποτυχία μου. Μια συμβουλή που άκουσα έγινε για μένα κινητήριος δύναμη ώστε να μπορώ να βλέπω κάθε νέα αποτυχία σα μια νέα ευκαιρία να μάθω και να δοκιμαστώ σε κάτι καινούριο!Γιατί λοιπόν να γκρινιάξω, να φωνάξω, να ουρλιάξω, να βρίσω αν καταστραφεί κάτι άψυχο; Τα άψυχα μπορείς να τα αντικαταστήσεις ..Αν όχι σήμερα, αύριο, μεθαύριο, του χρόνου, σε μερικά χρόνια.. Η ψυχή σου όμως αν καταστραφεί δεν μπορεί να αντικατασταθεί.. Προστάτεψε λοιπόν τη ψυχή σου και όσων αγαπάς!!!!! Η συμβουλή λοιπόν αυτή, ήταν η εξής:
«Βασιλική μην παίρνεις τη ζωή τόσο σοβαρά! Δεν είναι τόσο σοβαρή! Σπάσε πλάκα μαζί της!»
Έτσι είναι! Πρέπει να γελάμε ! Να γελάμε δυνατά! Όσο πιο δυνατά μπορούμε! Άλλο ένα μάθημα ζωής από τα παιδιά. Αυτό είναι η ευτυχία!! Ευτυχία για μένα δεν είναι η αγορά υλικών αγαθών αλλά η αλλαγή στον τρόπο σκέψης. Είναι σα να βλέπεις το ποτήρι μισογεμάτο και όχι μισοάδειο. Έτσι λένε. Έτσι πρέπει να κάνεις ! Μα εμένα δε μ’αρέσει αυτή η φράση. Δε μ’ αρέσουν τα μισά!! Ευτυχία είναι να βλέπεις το ποτήρι ξεχειλισμένο και ας μην έχει σταγόνα μέσα. Τότε έχεις μια ελπίδα να γεμίσει. Αν το βλέπεις άδειο, δε θα γεμίσει ποτέ. Και ξέρεις γιατί; Γιατί τελικά ό,τι σκεφτόμαστε αυτό μεγεθύνεται και στο τέλος γίνεται πράξη! Επικεντρώσου λοιπόν στο στόχο σου και απλά…. ρίξε το βέλος! Εσύ τελικά θα μεγαλώσεις; Εγώ πάντως όχι!
Βεντουρή Βασιλική
Παιδαγωγός προσχολικής ηλικίας
