«Έλα αγοράκι μου καλό, τελείωνε με την αντιγραφή και μετά κάνε και τις φωτοτυπίες, στο τέλος η ανάγνωση» ,με ήρεμο τρόπο αν και ξέρω ήδη ότι θα καταλήξουμε να φωνάζω εγώ και να κλαίει εκείνος… «Ω μωρέ μαμά μόλις ήρθα από το σχολείο θέλω να φάω, να παίξω, να δω τηλεόραση εσύ με βάζεις συνέχεια να κάνω μαθήματα».
Αυτό είναι ένα μέρος της καθημερινότητας ενός μικρού μαθητή και της μαμάς του που δουλεύει πολύ… Κάθε φορά παλεύω με τις ενοχές μου, ότι δεν είμαι καλή μαμά, δεν προλαβαίνω να κάνω πολλά πράγματα μαζί του, δεν έχω την κατανόηση και την υπομονή που του αξίζει, δουλεύω πιο πολλές ώρες από όσες περνάω μαζί του, οι μαθητές μου με βλέπουν πιο συχνά από εκείνον, τον πίεσα να φάει το χθεσινό φαγητό που δεν του άρεσε γιατί δεν πρόλαβα να μαγειρέψω σήμερα….κι άλλα πολλά που τριγυρνούν στο μυαλό και πολλές φορές δεν με αφήνουν να ηρεμώ ούτε όταν κοιμάμαι…κάθε μεσημέρι έχουμε ένα δεκάλεπτο να πούμε τα νέα μας και μετά πρέπει να τελειώσει τα μαθήματα του γιατί στις 15.00 ξεκινάω τη δουλειά και δεν πρέπει να αργήσω ώστε να μπορέσω να γυρίσω στην ώρα μου το βράδυ σπίτι.
Κι όταν γυρίσω από τη δουλειά;;;;; Τι;;;;; Είναι ήδη στο κρεβατάκι του, καμία φορά με περιμένει έστω για μια αγκαλιά, τις περισσότερες όμως δεν τον προλαβαίνω κι αυτό με πονάει πιο πολύ από όλα! Και μετά φτου κι από την αρχή, δουλειές , διορθώσεις, μαγείρεμα, συμμάζεμα…. Παρέα με τις τύψεις μου σχετικά με το ποσό λίγο τον είδα πρέπει να κάνω τις δουλειές ώστε το πρωί να τα βρουν όλοι όλα έτοιμα!
Πόσες φορές αυτό το «πρέπει» έχει διαλύσει κάθε μου όνειρο, κάθε μου χαμόγελο..
ΠΡΕΠΕΙ να δουλεύω για να βγάλουμε τα βασικά έξοδα, ΠΡΕΠΕΙ να δουλεύω για να έχω μια ασφάλιση τυπική για να έχει η οικογένεια μου τα βασικά για την υγεία, ΠΡΕΠΕΙ να δουλεύω για να μπορώ το καλοκαίρι να πάμε κάπου για μπάνιο ή στην καλύτερη 3 μέρες διακοπές ώστε να έχει αναμνήσεις το παιδί μου όπως έχω κι εγώ, ΠΡΕΠΕΙ να δουλεύω για να έχει το παιδί μου ένα σωστό παράδειγμα εργατικού ανθρώπου, να μάθει ότι «τα καλά κοπεις κτώνται» και ότι στην οικογένεια είμαστε όλοι μια ομάδα, ΠΡΕΠΕΙ να δουλέψω γιατί είμαι καλή σε αυτό που κάνω, το έχω σπουδάσει έχω αφιερώσει χρόνο και χρήματα κι εγώ κι οι γονείς μου για να γίνω ότι είμαι σήμερα….
Όλα αυτά στα λέω για να δεις ότι δεν είσαι μόνη σου!!! Έχουμε μάθει να ζούμε με τις ενοχές στην κοινωνία αυτή, δεν μπορούμε να προσφέρουμε όσα πιθανόν να θέλαμε να προσφέρουμε στα παιδιά μας, αλλά ξέρω…κάθε φορά που σε παίρνει αγκαλιά και σου λέει «είσαι η καλύτερη μαμά του κόσμου» τα ξεχνάς όλα και σκέφτεσαι “Κάτι μάλλον κάνω σωστά τελικά”.
Τα παιδιά έχουν κατανόηση και ωριμότητα, τόσο όσο χρειάζεται για να μην χάσουν από νωρίς την παιδικότητα και την ανεμελιά τους. Είναι δίκαιοι κριτές και πίστεψε με αν σε κρίνουν σκληρά πίστεψε τα , με την αθώα τους μάτια τα βλέπουν όλα καθαρά, χωρίς ενοχές και χωρίς φόβους.
Είμαι εργαζόμενη μαμά αλλά είμαι μια υγιής ψυχικά μαμά αφού είμαι καλά με τον εαυτό μου, μια χαρούμενη μαμά που νιώθω και βλέπω ότι προσφέρω στην οικογένεια μου, μια κουρασμένη μαμά γιατί κάνω πολλά πράγματα ταυτόχρονα αλλά μια ευτυχισμένη μαμά γιατί έχω γεμάτη αγκαλιά και καρδιά !!!!! Όσο και να λείπω από το σπίτι η καρδιά μου και η αγκαλιά μου είναι πάντα γεμάτες!!!!!
Κι εσύ που είπες ότι δεν ξέρω πώς είναι να είσαι μαμά γιατί δουλεύω σου έχω νέα!!!
Κι εγώ 9 μήνες ήμουν έγκυος, κι εγώ πέρασα δύσκολη εγκυμοσύνη, κι εγώ γέννησα και επέμεινα στο θηλασμό ακόμα και ενδιάμεσα στη δουλειά μου, αλλά κι εγώ αγαπάω το παιδί μου όπως κι εσύ και πιστεύω πως περνάω ποιοτικό χρόνο μαζί του κι ας είναι λίγος. Eπίσης, κι εγώ σιδερώνω τόσα πλυντήρια όσα κι εσύ, και κάνω όλες τις δουλειές του σπιτιού που κάνεις κι εσύ, μαγειρεύω κιόλας και βρίσκω χρόνο να κάνω και γλυκά. Μπορεί βέβαια να μην έχω πολύ χρόνο για να βγαίνω για καφέ με τις φίλες μου, ίσως να μην έχω και φίλες βέβαια, αλλά αυτό εμένα δεν με απασχολεί. Δεν πρόκειται ποτέ να κρίνω μια μαμα ούτε από τους φίλους της στο facebook ούτε από το πόσες φορές βγαίνει για καφέ τη βδομάδα. Δεν πρόκειται να κρίνω γενικότερα και αυτό δείχνω και στο παιδί μου ως παράδειγμα.
Ο καλύτερος κριτής είναι τα παιδιά μας, ο καθρέφτης μας. Είτε δουλεύουμε είτε όχι, ας είμαστε σωστές απέναντι τους γιατί αργότερα θα είναι στην κοινωνία μόνα τους εκτεθειμένα σ’ έναν κόσμο που ξέρει πολύ καλά να κρίνει και να κατακρίνει χωρίς διάκριση, χωρίς κατανόηση…
της Ηλιάνας Σειτανίδου
Καθηγήτρια Αγγλικών (ΜΑ) με εξειδίκευση στις Μαθησιακές Δυσκολίες
Σχολική Ψυχολόγος
