Κάποια στιγμή τα παιδιά μικρής ηλικίας περνούν από μία περίοδο, όπου το “όχι” είναι η αγαπημένη τους λέξη. Ανεξάρτητα από το τι λέτε στο παιδί σας, τις περισσότερες φορές θα έρθετε αντιμέτωποι με ένα κατηγορηματικό όχι. «Θέλεις να μείνεις στην μπανιέρα;» ρωτάτε την κόρη σας. «Όχι» απαντά. «Τότε λοιπόν θέλεις να βγεις από την μπανιέρα» – Και πάλι η απάντηση είναι: «Όχι».
Το πείσμα και τα νευράκια είναι φυσιολογικά κομμάτια της παιδικής ανάπτυξης. Αν και μπορεί να φαίνεται ότι το παιδί σας προσπαθεί επίτηδες να σας προκαλέσει, δεν είναι έτσι. Αυτό είναι απλά ένα βήμα προς την ανεξαρτησία. Το να περάσετε αυτή την ενίοτε δύσκολη φάση απαιτεί υπομονή και μία καλή αίσθηση του χιούμορ. Εάν είστε γονιός ενός παιδιού με πάρα πολύ πείσμα, θυμηθείτε ότι αρκετοί γονείς είναι σαν εσάς και ότι αργότερα θα το θυμάστε και θα γελάτε.
Οι ακόλουθες συμβουλές μπορεί να σας βοηθήσουν να περάσετε πιο εύκολα αυτή τη φάση:
Μην παίρνετε πολύ σοβαρά ή προσωπικά τον αρνητισμό του παιδιού σας. Μην τιμωρείτε το παιδί σας, επειδή λέει όχι. Δώστε του επιλογές, όταν πρέπει. Αν του κάνετε μια ερώτηση που η απάντηση είναι ναι ή όχι το παιδί σας θα έχει την τάση να απαντήσει “όχι”. Το ίδιο συμβαίνει και στους μεγάλους. Αντί να ρωτήσετε «Θέλεις να φορέσεις το πράσινο παντελόνι;» καλύτερα να ρωτήσετε, «Θέλεις να φορέσεις το κόκκινο ή το πράσινο παντελόνι;». Αφήνοντας το παιδί σας να επιλέξει, του δίνετε μια αίσθηση ελευθερίας και ελέγχου και θα αυξήσετε την πιθανότητα να συνεργαστεί μαζί σας.
Προσέξτε, όμως γιατί δεν πρέπει πάντα να δίνετε επιλογές κι αυτό συμβαίνει όταν υπάρχει μόνο μία αποδεκτή απάντηση. Για παράδειγμα, το βράδυ μη δίνετε στο παιδί σας την επιλογή του να μείνει ξύπνιο ή να κοιμηθεί, εάν δεν έχετε την πρόθεση να το αφήσετε ξύπνιο. Θέλετε να τακτοποιήσει το δωμάτιό του; Πείτε το, διατυπώνοντας την απαίτησή σας όσο το δυνατόν σε πιο ουδέτερο τόνο. «Τακτοποίησε σε παρακαλώ το δωμάτιο σου». Μην του θέτετε το ερώτημα: «Μπορείς να τακτοποιήσεις το δωμάτιό σου;» ή «Θα τακτοποιήσεις το δωμάτιο σου μέσα σε μισή ώρα;». Δώστε στο παιδί σας μία περίοδο μετάβασης ανάμεσα στις δραστηριότητες.
Εάν, για παράδειγμα, το παιδί σας διασκεδάζει στην παιδική χαρά, αλλά είναι ώρα να φύγετε, δώστε του αρκετό χρόνο. «Μπορείς να κάνεις ακόμα τρεις φορές τσουλήθρα και μετά πρέπει να πάμε σπίτι». Μη βάζετε πάρα πολλούς κανόνες. Τα παιδιά αυτής της ηλικίας δεν πρόκειται να ακολουθήσουν πολλούς κανόνες.
Αποφύγετε να μαλώνετε για ασήμαντα πράγματα και αποφασίστε ποιοι τσακωμοί αξίζει να γίνουν. Βεβαιωθείτε ότι η καθημερινή συνεργασία με το παιδί σας είναι περισσότερο θετική παρά αρνητική.
Προσπαθήστε να αποφύγετε να λέτε συνέχεια όχι. Κάποια στιγμή τα μικρά παιδιά ανακαλύπτουν ότι έχουν προσωπικότητα και αρχίζουν να εκδηλώνουν τα «θέλω» τους. Έχουν έντονα ξεσπάσματα και οι γονείς ανησυχούν πως το παιδί τους είναι κακομαθημένο ή φέρεται εγωιστικά. Όμως το παιδί έχει απλώς μόνο δυο τρόπους για να διαπραγματευτεί: τη φωνή και το πείσμα. Εξηγήστε ήρεμα και αποφασιστικά στο παιδί σας γιατί δεν μπορεί να κάνει αυτό που θέλει. Αλλά μη ξεχνάτε ότι ένα παιδί με θυμό δεν μπορεί να ησυχάσει τη στιγμή που το θέλετε εσείς. Κρατήστε την ψυχραιμία σας και αντιμετωπίστε το πείσμα του με ήρεμη αδιαφορία. Όταν το παιδί σας αρχίζει να παραφέρεται, είναι πραγματικά εύκολο να κάνετε κι εσείς τη δική σας έκρηξη. Αν όμως εξοργιστείτε, πιθανόν τα πράγματα να γίνουν χειρότερα.
Είναι σημαντικό να μιλήσετε στο παιδί σας χωρίς φωνές. Ακόμα και στα πολύ μικρά παιδιά να μην προσπαθείτε να επιβάλετε αυτό που θέλετε αλλά να εξηγήσετε, όχι απολογητικά αλλά σταθερά και με απλά λόγια, αυτό που του ζητάτε να κάνει ή να μην κάνει. Σκεφτείτε πως η δική σας συμπεριφορά λειτουργεί σαν πρότυπο για το παιδί.
της Ελπίδας Γεωργακοπούλου
Συμβουλευτική Ψυχολόγος εφήβων- ενηλίκων-οικογένειας
Ειδική Διατροφολόγος εφήβων – ενηλίκων Γλυφάδα
Τηλ. 6944544636
