Η νέα σχολική χρονιά ξεκινάει και όλα τα παιδιά είτε είναι η πρώτη τους χρονιά είτε όχι, προσπαθούν να κάνουν τη μεγαλύτερη μετάβαση στη ζωή τους. Να αποχωριστούν το γνώριμο, οικείο οικογενειακό τους περιβάλλον τα μικρότερα αλλά και το προσχολικό περιβάλλον που γνώριζαν ως τώρα τα μεγαλύτερα. Για τις μανούλες είναι όλα ”πρωτάκια” και όλες μας ανησυχούμε για την ομαλή προσαρμογή τους.
Υπάρχει όμως και ένα μικρό ποσοστό παιδιών, περίπου 4% – 5% που αρνείται – φοβάται να πάει στο σχολείο και αυτό διακρίνεται ιδιαίτερα τις πρώτες μέρες. Αυτή η διστακτικότητα οφείλεται στο άγχος για το νέο σχολικό περιβάλλον ή στον αποχωρισμό από τη μητέρα του. Είναι λογικό αν σκεφτούμε πόσο διαφορετική φαίνεται στα μάτια ενός μικρού παιδιού μια τάξη με άγνωστα παιδιά, γεμάτη θρανία και καρέκλες από το περιβάλλον του σπιτιού του ή του νηπιαγωγείου. Σ’αυτό έρχεται να συνδυαστεί και η παρουσία του δασκάλου/δασκάλας που καλείται να μάθει στο κάθε παιδί να συμμετέχει και να ανταποκρίνεται σε διάφορες εντολές προκειμένου να μάθει να γράφει και να διαβάζει.
Τι μπορούν να κάνουν οι γονείς για να προετοιμάσουν το παιδί;
- Τα πάντα ξεκινούν από την άμεση επαφή και γνωριμία του παιδιού με το σχολείο λίγο καιρό πριν την έναρξη της σχολικής χρονιάς. Καλό είναι το παιδί να μπει στην τάξη του, να εξερευνήσει το χώρο και ακόμα και να γνωρίσει τον δάσκαλο/δασκάλα του.
- Αφήνουμε το παιδί να συμμετέχει ενεργά σε όλες τις απαραίτητες αγορές για τη νέα σχολική χρονιά. Κουβεντιάζουμε και το προετοιμάζουμε θετικά για το νέο ξεκίνημά του.
- Προετοιμάζουμε συναισθηματικά το παιδί αλλά και τον εαυτό μας γι’αυτή την αλλαγή. Πολλοί γονείς συχνά προσπαθούν να ενσωματώσουν το παιδί τους στο σχολείο ενώ οι ίδιοι είναι στενοχωρημένοι και αγωνιούν
φανερά για το πως θα τα πάει τους καλύτερα στο νέο σχολικό περιβάλλον. Η συναισθηματική ενίσχυση είναι σημαντική, δείχνουμε εμπιστοσύνη στο σχολείο που επιλέξαμε για το παιδί μας αλλά και στο ίδιο το παιδί ότι θα τα καταφέρει. - Δεν κρατάμε στο σπίτι το παιδί μας που αρνείται-κλαίει και δεν θέλει να πάει στο σχολείο. Έτσι καθυστερούμε την προσαρμογή του, δεν διατηρούμε σταθερότητα στο καθημερινό του πρόγραμμα και του δίνουμε την επιλογή να μην πηγαίνει σχολείο όταν εκείνο το επιθυμεί.
Όταν σε σπανιότερες περιπτώσεις η σχολική άρνηση παραμένει και μετά το πέρας των πρώτων εβδομάδων είναι σημαντικό να υπάρχει καλή συνεργασία ανάμεσα στους γονείς και στους εκπαιδευτικούς για μια κοινή πορεία χειρισμού του προβλήματος. Πάντα όμως πρέπει να έχουμε στο μυαλό μας ότι τα παιδιά βιώνουν μια μεγάλη αλλαγή και αυτή η αλλαγή χρειάζεται χώρο και χρόνο για να γίνει οικεία,χωρίς πιέσεις και χωρίς μεγάλες απαιτήσεις από τους γονείς.
της Αφροδίτης Βοργιά παιδαγωγού και ιδιοκτήτρια του παιδότοπου The friends of Nemo.
