Αμέτρητα “σωστά” και “λάθη” ταλανίζουν τη σύγχρονη ζωή ενός γονιού, που δίνει καθημερινά τον δικό του αγώνα να μεγαλώσει αξιοπρεπώς το παιδί του σε μία άκρως απαιτητική κοινωνία. Και σαν να μη μας έφτανε το άγχος της γονεϊκότητας από μόνο του, της προσθέσαμε κι άλλα βαρίδια, που, κυρίως, αφορούν τον “σωστό” τρόπο με τον οποίο ένας γονιός οφείλει να γαλουχήσει το παιδί του. Μόνο που ο τρόπος αυτός είναι εξαιρετικά μη ρεαλιστικός και η όψη του δείχνει μια παιδοκεντρική τελειομανία, ικανή να σε τρελάνει.
Αρχικά, πρέπει να είμαστε ευτυχισμένοι όλη την ώρα. Πού πήγαν οι άνθρωποι, που γνωρίζουν και κατανοούν πως και η θλίψη και η στεναχώρια είναι μέρη και αναπόσπαστα κομμάτια της ζωής κάποιες φορές; Είναι περισσότερο υγιές να μην είμαστε ευτυχισμένοι όλη την ώρα, παρά να προσποιούμαστε κάτι εξιδανικευμένο και ουτοπικό. Γονείς που τρέχουμε όλη μέρα να δώσουμε στα παιδιά μας τα πάντα, χωρίς πραγματικά να αφουγκραζόμαστε τις ανάγκες τους, καταλήγοντας να κλέβουμε από τις ζωές τους τα σπουδαιότερα μαθήματα.
Οι προσδοκίες ανεβαίνουν επίπεδα και το να είσαι απλά μία μαμά που μεγαλώνει τα παιδιά της, μοιάζει τόσο λίγο και απλό, μέχρι να έρθει η στιγμή να το δοκιμάσεις. Για τη “μοντέρνα” κοινωνία εκεί έξω δεν αρκεί να είσαι μία μαμά, εκτός αν έχεις επίσης μία επιτυχημένη καριέρα, αν είσαι διαβασμένη και με πτυχία, αν συμμετέχεις σε όλα τα in πράγματα της εποχής και αν ψήνεις cupcakes ή αγοράζεις έτοιμα από τον φούρνο. Όλοι νιώθουμε σα να πρέπει να γίνουμε ένα κομμάτι απ’ όλα και καταλήγουμε να κοιμόμαστε αγκαλιά με τις ενοχές και το τίποτα.
Κάνεις λάθη; Δεν το έμαθες; Είναι εκτός μόδας πια. Μέχρι χτες το πιο δημοφιλές δικαίωμα έκφρασης ήταν η φράση “οι άνθρωποι κάνουν λάθη”. Είναι αυτό που προσπαθούμε να διδάξουμε στα παιδιά μας, μα, κατά πως δείχνουν τα πράγματα, οι νέοι γονείς δεν ασκούμε αυτά που κηρύττουμε. Στη σύγχρονη καλλιτεχνική κουλτούρα των μέσων κοινωνικής δικτύωσης, αν ένας γονιός ξεφεύγει από τα καθιερωμένα και σφάλλει, τότε είναι δακτυλοδεικτούμενος, αλλά, πιστέψτε με, έχει σίγουρα σώας τας φρένας. Οπότε keep σφάλing.
Και, κάπου εκεί, έρχεσαι αντιμέτωπη με μία άλλη αλήθεια, πως, κάπως άγαρμπα, από τη μια στιγμή στην άλλη, αρχίσαμε να δίνουμε προτεραιότητα στην άμεση ικανοποίηση. Προσπαθούμε να υλοποιήσουμε αυτό που θα κάνει ευτυχισμένα τα παιδιά μας τώρα, αντί να απολαύσουμε την όλη διαδρομή. Ανταλλάσσουμε μαθήματα ζωής για στιγμιαία ευτυχία και υποθέτουμε πως η αποφυγή οποιωνδήποτε κακών συναισθημάτων, είναι ένας αξιόλογος στόχος. Η αλήθεια είναι πως για να πλάσεις έναν ευτυχισμένο ενήλικα, χρειάζεσαι οπωσδήποτε και αυτά τα συστατικά.
Ο κόσμος μας έχει πάψει από καιρό να είναι φιλικός προς τα παιδιά. όσο κι αν προσπαθούμε να παλεύουμε για το αντίθετο, όση λάμψη κι αν του προσθέσουμε η ιστορία αυτή έχει τελειώσει από καιρό. Αντί, λοιπόν, να τρέχουμε σαν τους τρελούς να ακολουθήσουμε και να εφαρμόσουμε όλες τις πρακτικές γονικής μέριμνας, ας σταθούμε περισσότερες ώρες πλάι στο παιδί, συμμετέχοντας σε αυτά που αγαπάει να κάνει μαζί μας. Αντί να γινόμαστε διαρκώς πειραματόζωα στον ίδιο μας τον εαυτό, περνώντας από εξέταση τη συμπεριφορά μας και προσπαθώντας να είμαστε οι γονείς με το πιο “υγιές” και πιο καλά προσαρμοσμένο παιδί, ας απολαύσουμε την απλότητα του να είμαστε οι γονείς του, με τον πιο ρεαλιστικό τρόπο, που μονάχα η καρδιά μας ξέρει και μας καθοδηγεί. Ανεξάρτητα με τα πόσα κάναμε, πάντοτε θα υπάρχουν περισσότερα, μα κανείς δε μπορεί να μας εγγυηθεί για την ποιότητά τους.
Όλες τις μοναδικές σκέψεις της Περσεφόνης που αξίζει να τις διαβάσετε, ανακαλύψτε τες στο www.onceuponamam.blogspot.gr.
