Απλόχερη αγάπη στα παιδιά ή κακές συνήθειες κατά τη γνώμη των γονέων; Ο παππούς και η γιαγιά, είναι ένα ολόκληρο κεφάλαιο (για να μην πω βιβλίο) από μόνοι τους! Ποιος δε θυμάται τα χατίρια που μας έκαναν η γιαγιά και ο παππούς; Τις διατροφικές ατασθαλίες τις οποίες μας χάριζαν, τα μικρά μυστικά που είχαμε μαζί τους και πολλά άλλα για τα οποία αν ξεκινήσουμε να συζητάμε δε θα τελειώσουμε σύντομα!
Πολλοί γονείς σκέφτονται ότι «ναι, να μείνουν τα παιδιά με τη γιαγιά και τον παππού…. πώς όμως θα μας τα επιστρέψουν μετά»; Υπάρχει μία φράση, η οποία κλείνει μέσα της όλη τη συναναστροφή γονέων, παιδιών και παππούδων: «Πάλι σου πήρανε γλυκά»; ή «Πάλι σου πείρανε παιχνίδια»; Ναι, πάλι! Και θα συνεχίσουν να το κάνουν γιατί τα εγγόνια τους είναι κάτι παραπάνω από παιδιά τους και δεν τα αγαπούν απλά, τα λατρεύουν! Έχετε ακούσει τη φράση «του παιδιού μου το παιδί, είναι δυο φορές παιδί μου»;
Στη κυριολεξία λοιπόν, ναι είναι. Μέσα από τα εγγόνια τους, η γιαγιά και ο παππούς έχουν μια δεύτερη ευκαιρία να γίνουν ίσως και ακόμη καλύτεροι γονείς ακόμη και αν τα παιδιά τους είναι πλέον ενήλικες με δικά τους παιδιά, μπορούν να ξαναζήσουν την παιδική ηλικία νοσταλγώντας τα χρόνια που πέρασαν οι ίδιοι ως παιδιά, καθώς και τα χρόνια που ήταν οι ίδιοι γονείς. Έχουν την ευκαιρία να αναθεωρήσουν συμπεριφορές, καταστάσεις αλλά και να διαφοροποιήσουν ίσως τον τρόπο με τον οποίο θα αντιμετώπιζαν ένα πρόβλημα που μπορεί να προκύψει και αφορά την οικογένεια.
Σκεφτείτε… τι πιο δημιουργικό και όμορφο από μια ημέρα με την γιαγιά και τον παππού γεμάτη μυρωδιές από σπιτικά κουλουράκια, ιστορίες από τα παιδικά τους χρόνια που μας ταξιδεύουν σε μιαν άλλη εποχή μαζί με πολλές πολλές πληροφορίες για τις σκανταλιές που έκαναν η μαμά και ο μπαμπάς όταν ήταν εκείνοι μικροί. Οι παππούδες έχουν κάτι που καλώς οι κακώς οι γονείς δε το έχουν αποκτήσει ακόμη: γνώση και σοφία! Και αυτά είναι η πιο πολύτιμη κληρονομιά που αφήνουν η γιαγιά και ο παππούς στα παιδιά. Σίγουρα οι εξωσχολικές δραστηριότητες των παιδιών χαρίζουν εκτόνωση, ψυχαγωγία και μάθηση.
Τίποτε όμως δεν είναι πιο δημιουργικό από ένα απόγευμα γεμάτο παιχνίδι, βόλτες μυρωδιές και ιστορίες από τον παππού και τη γιαγιά διότι, είμαι σίγουρη πως όλοι εσείς που σήμερα είστε γονείς, θυμάστε συχνά τις ώρες που περνούσατε με τους παππούδες σας κάποτε και έχετε πάντα αυτό το όμορφο χαμόγελο ευτυχίας ζωγραφισμένο στα χείλη σας!
Ακόμη και εγώ…. ενήλικη πλέον αλλά πάντα θυμάμαι τη γλυκιά μυρωδιά που είχαν οι τηγανίτες της γιαγιάς που με περίμεναν στο τραπέζι, παρέα με μικρά σοκολατάκια γάλακτος και τον παππού δίπλα τους έτοιμο να μου πει μια ακόμη ιστορία από τα παλιά και να με μάθει πώς να σκαρφαλώνω στα δέντρα!
Της Ηλιάννας Γκανιάτσα, Παιδαγωγός Προσχολικής Αγωγής.
