12 χρόνια πριν ήταν η τελευταία φορά που είδα αυτό το όμορφο χαμόγελο, φίλησα το γλυκό πρόσωπό του ή ένιωσα το μικρό του χέρι να τυλίξω γύρω από το λαιμό μου. Δεν είχα ιδέα ότι το πρωί μαζί του θα ήταν η τελευταία φορά που άκουγα το αξιολάτρευτο γέλιο του και η γλυκιά φωνή του να με λέει μαμά και να βλέπω τα μάτια του να άναψε με τη ζωή και το θαύμα. Ακόμα θυμάμαι πως θα κοιμόταν μόνο αν τον άφηνα να μου χτυπήσει το μάγουλο, και θα του έλεγα το “Σ ‘ αγαπώ” στο αυτί του αφού αποκοιμήθηκε, ή πόσο πολύ λάτρευε τη μεγάλη του αδερφή και τα ζώα όλων των σχημάτων και μεγεθών, αλλά ειδικά τις χελώνες.
Ήταν η πιο γλυκιά και ευγενική ψυχή που έχω γνωρίσει. Δεν περνάει μέρα που να μην πονάει η καρδιά μου και να αναρωτιέμαι πώς θα είναι τώρα. Το να χάσεις τον Κάιλ ήταν σαν να πας κατευθείαν στην κόλαση, ένας πόνος και μια αγωνία πέρα από κάθε περιγραφή. Αν οι ουλές στην καρδιά μου ήταν ορατές, οι άνθρωποι θα τις έβλεπαν κάθε φορά που με έβλεπαν. Κατά κάποιο τρόπο, ίσως αυτό να το κάνει πιο εύκολο, αλλά αντί γι ‘ αυτό κουβαλάω αυτά τα σημάδια και τον πόνο μέσα μου, αόρατα σε όλους εκτός από αυτούς που με ξέρουν βαθιά.
Οι άνθρωποι με βλέπουν και νομίζουν ότι είμαι απλά ένας απλός άνθρωπος, αλλά δεν είμαι. Είμαι σημαδεμένη πέρα από κάθε πεποίθηση. Πέρασα μέσα από την κόλαση και ακόμα έχω ένα κομμάτι του μέσα μου. Συνειδητοποίησα ότι αυτό το είδος της απώλειας είναι κάτι που τελικά θα μάθεις να περιέχουν μέσα σε ένα κουτί φωτιάς μέσα στην καρδιά σου, και να κρατάς ένα καπάκι για να μπορείς να λειτουργείς. Σε μια μέρα μέχρι την ημέρα. Αλλά μερικές φορές κάποια πράγματα θα ανοίξουν αυτό το κουτί, ένα τραγούδι, μια μυρωδιά, μια λάμψη της μνήμης και θα μαίνεται και θα σε καίει από την αρχή. Είναι ένας πόνος που θα κουβαλάω μαζί μου μέχρι τη μέρα που θα πεθάνω και θα μπορέσω επιτέλους να είμαι με τον γλυκό μου γιο.
Νομίζω ότι το πιο δύσκολο μέρος του είναι να ξέρεις εύκολα να αποτρέψιμη. Αυτό είναι το στιλέτο που ανατροπές στην καρδιά μου. Αν ήξερα για τους κινδύνους των μπούστερ θέσεων για νήπια, αν κάποιος με είχε προειδοποιήσει, θα τον είχα βάλει σε ένα κάθισμα αυτοκινήτου 5 σημείων… και αυτή η απλή διαφορά θα είχε αλλάξει τα πάντα. Θα του είχε σώσει τη ζωή.
Θα με έσωζε από το να περάσω την κόλαση. Θα είχα τα τελευταία 12 χρόνια αναμνήσεων με το όμορφο αγόρι μου, αντί για 12 χρόνια θλίψης και πόνου. Δεν θα έπρεπε να φανταστώ πως θα ήταν ο γιος μου τώρα, θα μπορούσα να τον αγκαλιάσω και να του πω ότι τον αγαπώ και να τον βλέπω να γίνεται άντρας. Αλλά τα έχασα όλα αυτά εξαιτίας ενός λάθους.
Γι ‘ αυτό είναι η αποστολή της ζωής μου να αποτρέψω την τραγωδία να συμβεί σε κάποιον άλλο. Τα ατυχήματα αυτοκινήτων είναι ο #1 δολοφόνος παιδιών, και οι στατιστικές δείχνουν ότι το 80-90% των καθισμάτων αυτοκινήτων είναι εγκατεστημένα ή χρησιμοποιούνται λανθασμένα! Διάβασέ το ξανά και άφησέ το να βυθιστεί. Δεν προστατεύουμε τα παιδιά μας από την μεγαλύτερη απειλή για τη ζωή τους! Είναι τρέλα. Σκεφτείτε όλες τις εκστρατείες ευαισθητοποίησης που βλέπετε σε καθημερινή βάση… καμία από αυτές τις ασθένειες δεν αποτελεί μεγάλο κίνδυνο θανάτου ως αμάξι ατυχημάτων. Και οι θάνατοι από ατυχήματα αυτοκινήτων μπορούν, σε πολλές περιπτώσεις, να να από την κατάλληλη χρήση του αυτοκινήτου! Γιατί δεν μιλάμε γι ‘ αυτό; Γιατί δεν υπάρχουν εκστρατείες ευαισθητοποίησης; Προσπαθούμε να προστατεύσουμε τα παιδιά μας από τα πάντα, από φυτοφάρμακα, απ’ τον καρκίνο, αλλά τα βάζουμε σε μη ασφαλή καθίσματα αυτοκινήτου. Αυτό πρέπει να αλλάξει. Σας παρακαλώ, αν έχετε μικρά παιδιά ή ξέρετε κάποιον με μικρά παιδιά, να έρευνα την κανονική χρήση του αυτοκινήτου και να μιλάτε γι ‘ αυτό με όλους όσους ξέρετε.
Έχασα φίλους και μέλη της οικογένειας επειδή προσβλήθηκαν όταν τους έκανα παρατήρηση για τη λανθασμένη χρήση του παιδικού καθίσματος στο αυτοκίνητο τους. Αλλά να μην πω τίποτα και να έχω το θάνατο ενός άλλου παιδιού στη συνείδησή μου δεν είναι κάτι που θα το ρισκάρω. Γι ‘ αυτό σας παρακαλώ, μιλήστε αν δείτε ένα παιδί σε μια επικίνδυνη κατάσταση. Θα μπορούσες να σώσεις μια ζωή. Οι ζωές των παιδιών είναι πιο σημαντικές από τον εγωισμό των γονιών. Αν κάποιος το έκανε για μένα, ο Κάιλ θα ήταν ακόμα εδώ. Έχουμε πολλή δουλειά να κάνουμε, αλλά ξέρω ότι μπορούμε να σώσουμε ζωές, αν δουλέψουμε μαζί για να μοιραστούμε την ιστορία και το μήνυμα του Κάιλ.
Η ασφάλεια του αυτοκινήτου δεν είναι “γονείς επιλογή”, είναι θέμα φυσικής και γεγονότων.
Παρακαλώ παρακολουθήστε το βίντεο του Κάιλ https://youtu.be/qbdvLvscEgQ και κάντε κλικ στους συνδέσμους στην περιγραφή για να μάθετε περισσότερα.
❤ Στη μνήμη του Κάιλ Ντέιβιντ Μίλερ 3/13/02-5/29/05
