Σε είδα σήμερα, καθώς έδινες τα απαραίτητα δικαιολογητικά για την εγγραφή στο νηπιαγωγείο. Σχεδόν δάκρυσες και είπες “μεγάλωσε”. Σε νιώθω, γιατί σαν εσένα είμαι κι εγώ. Μία μαμά σαν όλες τις υπόλοιπες, ξεχωριστή η καθεμία για διαφορετικούς λόγους, άλλες φορές βαρετή, κάποιες άλλες κουραστική, ίσως και γκρινιάρα, μα σίγουρα ο πιο ανθεκτικός και στοργικός άνθρωπος του κόσμου για τα παιδιά της. Είμαι μία μαμά, που μέσα της κουβαλάει όλες τις μαμάδες.
Είμαι η μαμά που φωνάζει να μη φάει το παιδί παγωτό και αρρωστήσει, μα το βράδυ υπνοβατεί ψάχνοντας στο ψυγείο για σοκολάτα.
Η μαμά, που κάθε φορά που φεύγει για τη δουλειά, αφήνει ένα κομμάτι από την ψυχή της πίσω, να μένει μαζί με το παιδί και να παραφυλάει.
Η μαμά, που άφησε στην άκρη τα επαγγελματικά της όνειρα, γιατί δεν ήθελα να χάσει καμία στιγμή από το μεγάλωμά του.
Είμαι η μαμά που ετοιμάζει πεντανόστιμα και υγιεινά φαγητά, προσπαθώντας να αποκωδικοποιήσει τις νέες διατροφικές οδηγίες.
Η μαμά που τα ψήνει κέικ βουτηγμένο στη σοκολάτα και στη ζάχαρη και τα δίνει κι από ένα γλειφιτζούρι στα κλεφτά.
Είμαι η μαμά που συχνά απογοητεύεται, κλαίει κρυφά στο μπάνιο και θέλει να ανοίξει την πόρτα και ν᾽αρχίσει να τρέχει.
Η μαμά που τα μαθαίνει πως στα δύσκολα δε φρενάρεις, μα μπαίνεις δυναμικά και προσπαθείς.
Είμαι η μαμά που τσιρίζει, όταν τα παιδιά κάνουν ζημιές και η μαμά που τα κρύβει στην αγκαλιά της, λέγοντας πως “δεν πειράζει”.
Είμαι η μαμά που διατηρεί το σπίτι πεντακάθαρο και τα ρούχα μυρωδάτα.
Η μαμά, που δεν μπορεί να κρατήσει τα μάτια της ανοιχτά και πέφτει για ύπνο αφήνοντας την κουζίνα γεμάτη άπλυτα πιάτα.
Είμαι η μαμά που νομίζει πως όλα τα κάνει τέλεια και η μαμά που αμφισβητεί διαρκώς τον εαυτό της.
Είμαι η αυστηρή μαμά που, πολύ συχνά, κάνει τα παιδιά της να φοβούνται και η αυθόρμητη μαμά που γνωρίζει πώς ένα παιδικό χαμόγελο μπορεί να επουλώσει όλες τις πληγές.
Είμαι η μαμά που θέλει να βλέπει τις φίλες της τα βράδια.
Η μαμά που τηλεφωνεί 100 φορές, όταν είναι μακριά, για να βεβαιωθεί πως όλα είναι καλά.
Είμαι η μαμά που, πολλές φορές, νιώθει αόρατη και παλεύει να εισπράξει την προσοχή και την εκτίμηση των ανθρώπων γύρω της.
Η μαμά που πατάει γερά στα πόδια της και δε ζητάει την επιβεβαίωση κανενός. Της αρκούν ένα “σ᾽αγαπώ” και “είσαι η καλύτερη” που ακούει μία στο τόσο.
Είμαι η μαμά που παρακαλά για λίγο προσωπικό ελεύθερο χρόνο και η μαμά που, όταν μένει μόνη, νιώθει πως άδειασε ο κόσμος της.
Είμαι η μαμά που νιώθει ικανή να ανταπεξέρχεται στο απαιτητικό πρόγραμμα των παιδιών και η μαμά που ψάχνει έναν ώμο να ακουμπήσει τα βάρη της.
Είμαι η μαμά που δεν της αρέσει και τόσο το παιχνίδι και η μαμά που μουντζουρώνει τους τοίχους με παιδικές ζωγραφιές, γιατί τους βρίσκει μουντούς.
Είμαι η μαμά που αφήνει τα παιδιά να κοιμηθούν αργά, διαβάζοντάς τα παραμύθια και η μαμά που τα φωνάζει να κοιμηθούν νωρίς, ώστε να μπορούν να σηκωθούν το πρωί.
Είμαι η μαμά που δε συμπαθεί ιδιαίτερα τα παιδιά, μα έχει δύο για τα οποία θα μπορούσε να φέρει τον κόσμο ανάποδα.
Είμαι μαμά.
Τέλεια;
Όχι.
Ξεχωριστή;
Για τα παιδιά της, ναι.
Κουρασμένη;
Υπερβολικά.
Ευτυχισμένη;
Όσο ποτέ.
Γεμάτη;
Από μοναδικά συναισθήματα.
Μαμά χάρις σ᾽εσάς!
Χρόνια πολλά.
της Φώνης Χρυσαφίδου
Φιλόλογος
