Ξυπνάς το πρωί, μαυρισμένοι κύκλοι, κατεβασμένα μούτρα και η ανυπομονησία σου για την πρώτη γουλιά καφέ μόνη σου σκέψη. Με το που μυρίζεις τον καφέ ανοίγει λίγο το ένα μάτι, γιατί για να ανοίξει και το άλλο πρέπει να τον γευτείς.
«Ουαααα»… αφήνεις τον καφέ στην άκρη και τρέχεις να δεις τι συμβαίνει. Το μικρό λιλιπούτειο πλάσμα σου σε κοιτάει και σου χαμογελά. Ήθελε απλά να βεβαιωθεί ότι είσαι κοντά του. Οκ. Ηρέμησε. Λες να το αφήσεις για λίγο μόνο και να κατευθυνθείς πίσω στην κουζίνα. Ο καφές σου σε περιμένει.
Με το που βγαίνεις από το δωμάτιο δεύτερος γύρος του «Ουαααααααααα». Επιστρέφεις στο δωμάτιο. Σε ξαναβλέπει, σου χαμογελά. Ξανά. Θέλει να σε βλέπει. Είσαι το αγαπημένο του πλάσμα. Αντικείμενο. Πράμα. Είσαι τα πάντα του.
Το παίρνεις αγκαλιά και αρχίζεις τις ζουζουνιές: τσιμπήματα, φιλιά, δαγκωματιές, τραγουδάκια… σε κοιτάει με λατρεία. Για λίγο ξεχνάς και τον καφέ. Με τα πολλά πέρασε η ώρα και πείνασε. Τρέχεις, ετοιμάζεις το φαγητό του, το ταΐζεις και κοιμάται.
Έχει φτάσει μεσημέρι, δεν πρόλαβες ποτέ να πιεις εκείνον το καφέ και πείνασες. Πηγαίνοντας προς την κουζίνα, κάνεις μια στάση στο μπάνιο. Πέφτει η ματιά σου στον καθρέφτη απέναντι. Το είδωλό σου προσπαθεί να σε αναγνωρίσει και όχι, δε φταίνε οι πυτζάμες που ακόμα φοράς. Πλησιάζεις πιο κοντά στον καθρέφτη και σε παρατηρείς. Κάποιες ρυτίδες έκφρασης άρχισαν να εισβάλλουν στο πρόσωπο σου. Το χρώμα σου έχει γίνει λίγο πιο σκούρο, ίσως να φταίνε κι αυτοί οι μαύροι κύκλοι που είναι λες και έχουν περικυκλώσει όλο σου το πρόσωπο. Τα χείλη σου μοιάζουν σκασμένα και τα μάτια σου σα να έχασαν τη λάμψη τους.
«Ουααααααααα» πάει και το φαΐ για την ώρα, σε φωνάζει και πάλι το βλαστάρι σου. Τρέχεις από πάνω του. Ανοίγει τα ματάκια του και σε καρφώνει. Σε παρατηρεί για λίγη ώρα και σου χαμογελά.
«Είσαι η πιο όμορφη μαμά» είσαι σίγουρη ότι αν μπορούσε να μιλήσει αυτό θα σου έλεγε.
Παρόλο που σκέφτεσαι ακόμα εκείνον τον καφέ, παρότι γουργουλίζει η κοιλιά σου από την πείνα, χαμογελάς. Χαμογελάς, γιατί το να σε αγαπούν έτσι ακριβώς όπως είσαι, και κυρίως έτσι ακριβώς όπως νιώθεις χοντρή/ άσχημη και σημαδεμένη είναι η απόλυτη ευτυχία!
Ακόμα περισσότερες «Σκέψεις» της Μαρίνας μπορείτε να βρείτε στο blog της:
www.marinafragkeskidou.blogspot.gr
Το πρώτος της παραμύθι «Η κουτσή κιθάρα» κυκλοφορεί από τις Εκδόσεις Πνοή.
