Στις ανωτέρω φωτογραφίες τα σκυλιά που απεικονίζονται είναι ράτσας Rottvailer. Αρχαία ράτσα της οποίας η ιστορία ξεκινάει από τη Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία. Σε εκείνα τα χρόνια συνόδευαν και προστάτευαν τα κοπάδια με πρόβατα και βοοειδή. Το χωριό Rottweil της Ν. Γερμανίας, τον Μεσαίωνα, είχε εξελιχθεί σε κέντρο κτηνοτροφικού εμπορίου και τα σκυλιά αυτά ήταν απαραίτητα για να οδηγούν τα κοπάδια στα σφαγεία και στα σημεία πώλησης. Να προστατεύουν τους αγοραστές και τους πωλητές από τους ληστές που είχαν βάλει στόχο τα μετρητά των αγοραπωλησιών. Μετά από χρόνια,όταν απαγορεύτηκε η μεταφορά ζώων από τους δρόμους τα σκυλιά αυτά άρχισαν να εξαφανίζονται μέχρι που αναγνωρίστηκε ξανά η αξία τους σαν σκυλί εργασίας. Σήμερα είναι ένα πολύ διαδεδομένο σκυλί σε όλο τον κόσμο.Το 1935 το Rottwailer αναγνωρίστηκε επίσημα από το American Kennel Club. Το 1936, εκτέθηκαν στη Βρετανία σε διεθνής διαγωνισμούς. Το 1966, ένα ξεχωριστό μητρώο άνοιξε για τη ράτσα. Στην πραγματικότητα, στα μέσα της δεκαετίας του 1990, η δημοτικότητά του εκτινάχθηκε στην υψηλότερη όλων των εποχών.
Έχει έμφυτη επιθυμία της προστασίας χώρου και της οικογένειας. Ήρεμο, με αυτοπεποίθηση, γενναίο και αξιόπιστο, όχι ιδιαίτερα παιχνιδιάρικο ή στοργικό. Επιφυλακτικό με εκείνους που δεν γνωρίζει, έξυπνο, σκληρό και προσαρμόζεται εύκολα σε σχεδόν όλα τα περιβάλλοντα. Τείνει να είναι πεισματάρικο και κυριαρχικό (κυρίως το αρσενικό). Είναι επιτακτικό η πειθαρχία να είναι συνεπής και σταθερή χωρίς την επιβολή αγριότητας. Απαιτείται συνεχής εκπαίδευση, τόσο των ίδιων των σκύλων, όσο και του ιδιοκτήτη τους, ο οποίος καλείται να συνειδητοποιήσει ότι αναλαμβάνει μία πολύ μεγάλη ευθύνη. Θεωρούνται ιδανικοί φύλακες για τα σπίτια και τις αγροικίες, αρκεί να έχουν λάβει άρτια εκπαίδευση. Η εκπαίδευση υπακοής είναι απαραίτητη λόγω του μεγέθους και δύναμής τους, ενώ ο ιδιοκτήτης τους θα πρέπει να γνωρίζει πώς να επιβάλλεται στο ζώο ανά πάσα στιγμή και υπό οποιεσδήποτε συνθήκες.Επίσης, επιτακτική θεωρείται η καθημερινή βόλτα μαζί με τον ιδιοκτήτη, η οποία προσφέρει όλο και περισσότερο δέσιμο μαζί του, και παράλληλα αποφορτίζει το σκύλο από το καθημερινό στρες.
Όλοι οι εκπαιδευτές σκύλων διευκρινίζουν, σχετικά με το αν και ποιες ράτσες είναι επιθετικές, και καταλήγουν στο ότι καμία φυλή σκύλου δεν τόσο είναι επικίνδυνη όσο η ανθρώπινη φυλή. Κι αυτό γιατί το αναφέρω, όλοι μας θυμόμαστε το θανατηφόρο περιστατικό ανήμερα του Πάσχα ενός 5χρονου παιδιού στην Κοζάνη από επίθεση σκύλων της άνω ράτσας. Όπως προανέφερα τα Rottwailer με την πάροδο των χρόνων ως ράτσα εξελίχθηκαν βάση των αναγκών της κοινωνίας μας, από τσοπανόσκυλα σε κατοικίδια. Οπότε χωρίς την κατάλληλη εκπαίδευση και περιορισμένα για μεγάλο χρονικό διάστημα σε ένα κλειστό χώρο, έγιναν τόσο επικίνδυνα και επιθετικά που προκάλεσαν ακόμη και θάνατο στην προκειμένη περίπτωση. Φυσικός υπαίτιος ο ιδιοκτήτης τους, ο οποίος με την εγκληματική του αμέλεια, έφερε τον θάνατο ενός μικρού παιδιού και ενδεχομένως μελλοντικά και των ίδιων του των σκύλων. Τα συγκεκριμένα ζώα είναι προφανές ότι από μωρά δεν δέχτηκαν ούτε ένα χάδι, καμία επιβράβευση εννοείται πλήρη απουσία εκπαίδευσης και σίγουρα δεν είχε γίνει ποτέ προσπάθεια κοινωνικοποίησης τους με τον έξω κόσμο, δηλαδή από το κλουβί ή την αυλή του σπιτιού. Ήταν επιλογή του αφεντικού τους να είναι επιθετικά προκειμένου να προφυλάσσουν την κατοικία του όταν ο ίδιος απουσίαζε. Άρα ακόμη και κάποιος που δεν γνωρίζει λεπτομέρειες για το συμβάν κατανοεί την τεράστια ευθύνη που επιφέρει ο ανωτέρω κύριος. Σε αυτό το σημείο θα ήθελα να σας ενημερώσω ότι πλέον βάση νομοθεσίας, ο ιδιοκτήτης των σκύλων εκτός από τις κατηγορίες που αναμένετε να εκδικαστούν για τον θάνατο του άτυχου παιδιού, πρέπει να καταδικαστεί και για εγκλήματα «περί δεσποζόμενων και ζώων συντροφιάς».
Τέλος, ως φιλόζωη από μικρό παιδί και έχοντας έρθει σε επαφή με εκατοντάδες σκυλιά, δικά μου, συγγενών, γνωστών αλλά και πολλά αδέσποτα αυτό που θέλω να τονίσω είναι ότι ποτέ δεν αντιμετώπισα πρόβλημα επικοινωνίας με κανένα ζωάκι. Το γνωμικό ότι το σκυλί σου και το παιδί σου είναι όπως το μάθεις, σχετικά με την παιδεία που θα τους δώσεις, εδώ ταιριάζει απόλυτα. Τα σκυλιά θέλουν αγάπη, φροντίδα, υπομονή, επιμονή κι έτσι μόνο μπορούν να βγάλουν τον καλύτερο εαυτό τους. Τα παραπάνω είναι γνωρίσματα που μόνο το αφεντικό μπορεί να δώσει στο σκύλο του. Αν εμείς σεβόμαστε τον εαυτό μας, την οικογένεια μας και κατ’ επέκταση όλη την κοινωνία που ζούμε θα φροντίσουμε στην υγιή ανάπτυξη του χαρακτήρα του σκύλου μας και ταυτόχρονα να είναι κι εκείνος ευτυχισμένος που τον επιλέξαμε να είναι μέλος της οικογένειάς μας.
Διότι αγαπητοί μου, τα σκυλιά μας είναι ο καθρέφτης μας. Ο χαρακτήρας τους δεν είναι αντανάκλαση της ράτσας τους…. Αλλά του εαυτού μας…
της Γονίδη Άρτεμης (Artemis Gonidi)
