Τον βάφτισε μαζί με τα πρώτα χελιδόνια και κέρασε τους προσκεκλημένους παγωτό από το τελευταίο χιόνι των βουνών με αγριόμελο και τροπικά φρούτα.
Το τρίτο και το πιο παράξενο παιδί της μητέρας Φύσης.
Μια γελάει και μια κλαίει.
Ο Μάρτης μόλις μεγάλωσε άρχισε να τρέχει πάνω στις κορυφές των βουνών, στους κάμπους και στα λιβάδια. Ο ήλιος από τον ουρανό τον ακολουθούσε και έπαιζε μαζί του.
Από το πολύ το τρέξιμο και το παιχνίδι, ίδρωνε και τότε, κάνοντας αέρα για να δροσιστεί, φώναζε: “Ούφ! Ζεσταίνομαι!”
Ο ήλιος ακούγοντας τη γκρίνια του έφευγε τρέχοντας.
Τότε ερχόταν ο βοριάς να τον δροσίσει, έρχονταν και τα συννεφάκια κι η βροχή που δρόσιζαν το Μάρτη.
Ο Μάρτης για μια δυο ώρες ήταν ευχαριστημένος.
Αλλά μετά από λίγο άρχιζε να κρυώνει.
– “Αχ κρυώνω! Αχ παγώνω!”, φώναζε κλαίγοντας.”Ήλιε μου, έλα, Ήλιε μου, να με ζεστάνεις!”
Και πάλι έτρεχε ο ήλιος κοντά του.
Τέλος πάντων αυτός ο Μάρτης δεν ξέρει τι θέλει και τι γυρεύει! Φώναζαν νευριασμένα μερικά χελιδόνια, που εκείνη την ώρα πετούσαν και γυρνούσαν πάλι πίσω από τις μακρινές χώρες που είχαν πάει για να ξεχειμωνιάσουν.
Η Νονά του η Κυρά Άνοιξη, βλέποντας που ζέσταινε τη γύρω φύση, έφτιαξε για τον βαφτισιμιό της ένα μαρτάκι. Πήρε δύο κλωστές από το Ουράνιο Τόξο, μια άσπρη και μια κόκκινη, τις έστριψε μεταξύ τους, τις έκανε μια και τις φόρεσε σαν σφιχτό βραχιόλι στο χεράκι του Μάρτη.
Παντού στην Ελλάδα επικρατεί η συνήθεια να δένουμε στο αριστερό, ή και στα δύο χέρια λίγο πιο πάνω από τον καρπό, ένα βραχιολάκι από κόκκινη και λευκή κλωστή. Το βραχιολάκι αυτό, το βάζουμε την 1η Μαρτίου και το αφαιρούμε από το χέρι μας στο τέλος Μαρτίου, ενώ σε πολλές περιοχές της Ελλάδας το αφήνουν πάνω στις τριανταφυλλιές όταν δουν το πρώτο χελιδόνι, για να το πάρουν τα πουλιά και να χτίσουν τη φωλιά τους!
Τον Μάρτη τον φοράμε κυρίως στα μικρά παιδιά, για να «μην τα πιάνει το μάτι», ή κατά μια άλλη εκδοχή, για να «μην τα μαυρίζει ο ήλιος». Συμβολικά το λευκό και το κόκκινο χρώμα το συναντάμε συχνά στη δεισιδαιμονία όταν είναι να αποτρέψουμε κάποιο κακό.
Ο Μάρτης είναι ο μοναδικός από τους μήνες που έχει τα περισσότερα παρατσούκλια και πολλά είναι σκωπτικά. Του έχουν βγάλει και τα ονόματα Κλαψομάρτης, Κλάψας, Πεντάγνωμος, Γδάρτης, Παλουκοκάφτης, Ανοιξιάτης και Φυτευτής. Φυσικά όλα αυτά προέρχονται από τις εναλλαγές του καιρού και από τις γεωργικές εργασίες της εποχής.
Καλό μας μήνα λοιπον!!
Καλώς μας ήρθες Άνοιξη!!!!
της Μυρτούς Τέτσικα
