Μέσα στην καθημερινότητα, η οποία είναι αμείλικτη και αδυσώπητη, νιώθεις και εσύ πολλές φορές “λίγη μαμά”;
Αγαπημένη μου μαμά… Μέσα στη χαοτική ζωή και καθημερινότητά σου, ενώ προσπαθείς να τα φέρεις εις πέρας όλα τέλεια, οργανώνεις τα πάντα μόνη σου και αμφιταλαντεύεσαι σε δεκάδες ρόλους μέσα στην ημέρα, όπως αυτή της γυναίκας, της συζύγου, της μαμάς, της μαγείρισσας, της καθαρίστριας, της δασκάλας, της ανιματέρ, της γιατρού όταν τα παιδιά αρρωσταίνουν και της ψυχολόγου όταν έχουν προβλήματα. Προσπαθείς ταυτόχρονα για τα πάντα και τα καταφέρνεις όλα υπέροχα! Παρ’ όλα αυτά, μήπως είσαι σε μια συνεχόμενη κατάσταση τύψεων και νιώθεις πολλές φορές “λίγη μαμά”;
Ξέρεις τελικά τι έχω καταλάβει μετά από 10 σχεδόν χρόνια συνεχούς αγωνίας και αμφισβήτησής μου αν τελικά είμαι καλή μαμά; Ότι για να μπαίνω στη διαδικασία να το σκεφτώ, αυτό αυτόματα σημαίνει ότι είμαι καλή μαμά. Γιατί προφανώς σκέφτομαι συνέχεια τα παιδιά μου, κοιμάμαι και ξυπνάω με την έννοια τους, αγωνιώ κάθε μέρα μαζί τους για τα κατορθώματά τους και είμαι σε μία συνεχή εγρήγορση να τους προσφέρω ό,τι καλύτερο μπορώ. Καμία γυναίκα όταν γίνεται μαμά δεν έχει διαβάσει το εγχειρίδιο για το πώς θα είναι καλή μαμά. Άλλωστε η θεωρία από την πράξη έχει τεράστια διαφορά, καμία μας δε γεννιέται μαμά. Όμως, το μόνο σίγουρο είναι ότι κάθε λεπτό, κάθε στιγμή, παλεύουμε να κάνουμε το καλύτερο δυνατό για τα παιδιά μας.
Σίγουρα κάποιες φορές θα τους φωνάξουμε, θα μας κουράσουν και θα μας εκνευρίσουν, και αυτό είναι απολύτως φυσιολογικό. Όμως την άλλη στιγμή θα αγκαλιαστούμε και θα το ξεχάσουμε σαν να μην έγινε τίποτα. Έτσι είναι οι ανθρώπινες σχέσεις, έχουν τα πάνω τους και τα κάτω τους και αυτό είναι θεμιτό. Μία μαμά που δεν αναρωτιέται αν είναι καλή μαμά, θεωρεί ότι τα κάνει όλα τέλεια και δεν έχει καθόλου τύψεις, πιθανόν δεν μεγαλώνει η ίδια τα παιδιά της, ή δεν ασχολείται ουσιαστικά μαζί τους – δυστυχώς υπάρχουν και αυτές οι περιπτώσεις γονεϊκότητας.
Άρα, μαμά, απελευθερώσου από τις τύψεις του αν είσαι καλή! Δε χρειάζεται να είσαι 24ώρες το 24ωρο πάνω από το κεφάλι των παιδιών σου για να κατακτήσεις τον τίτλο της καλής μαμάς. Αρκούν μία με δύο ώρες την ημέρα να ασχοληθείς ουσιαστικά μαζί τους. Αρκεί όταν σου μιλάνε, όταν ζητάνε τη συμβουλή σου, να τα ακούς και να μην παίζεις με το κινητό σου. Να τα κοιτάς μέσα στα μάτια, δείχνοντάς τους ότι έχουν την αμέριστη προσοχή σου. Αρκεί όταν κλαίνε, να είσαι δίπλα τους και να αφουγκράζεσαι τις ανάγκες τους. Αρκεί όταν σε χρειάζονται να είσαι παρούσα!
Τα παιδιά μας δε θέλουν μια αψεγάδιαστη και τέλεια μαμά! Όταν μεγαλώσουν, δε θα θυμούνται ούτε το τέλεια καθαρισμένο σπίτι, ούτε τα πλυμένα πιάτα, ούτε το τακτοποιημένο δωμάτιό τους, ούτε τα σιδερωμένα ρούχα. Θα αναπολούν όμως και θα νοσταλγούν τη μαμά που ήταν ουσιαστικά δίπλα τους, που κυλίστηκε στο πάτωμα και έπαιξε μαζί τους, που “κατέβηκε” στο ύψος τους για να τα ακούσει και που δεν τα έκρινε με την πρώτη αταξία τους. Θα θυμούνται τη μαμά που τους χαμογελούσε, που έπαιζε μαζί τους, που τα πήγε βόλτα. Τη μαμά που ξενύχτησε στο προσκεφάλι τους όταν ήταν άρρωστα, τη μαμά που ήταν βράχος δίπλα τους. Αλλά πάνω απ’ όλα την ΕΥΤΥΧΙΣΜΕΝΗ μαμά, όχι μια μαμά που θυσιάστηκε για να τα μεγαλώσει και σε κάθε τσακωμό τους, τούς το υπενθύμιζε…
Το να είσαι μαμά είναι ο πιο υπεύθυνος και ταυτόχρονα ευλογημένος ρόλος της ζωής σου. Απόλαυσέ τον λοιπόν χωρίς ενοχές, γιατί τα χρόνια περνούν απίστευτα γρήγορα, τα παιδιά μεγαλώνουν με ταχύτητα φωτός και όλα αυτά που τώρα σε δυσκολεύουν, σε λίγα χρόνια θα είναι μια γλυκιά ανάμνηση. Προσπάθησε να τα χαρείς τώρα που είναι μικρά, γιατί αυτές είναι οι πιο τρυφερές και ουσιαστικές ηλικίες. Δε θα σου λένε ότι σ’ αγαπάνε όπως σου το λένε όταν είναι μικρά, ούτε θα σου εκφράζουν την αγάπη τους με τον δικό τους μοναδικό τρόπο όταν μεγαλώσουν…
Γι’ αυτό, ζήσε τον σπουδαίο ρόλο της μαμάς με όλο σου το είναι, απαλλαγμένη από κάθε μορφή ενοχής.
της Έφης Αργυροπούλου
Δημοσιογράφος, αρθρογράφος, συγγραφέας και blogger του Working Moms.
