Πώς έγινα πιο ήρεμη και ευδιάθετη μαμά;

Πώς έγινα πιο ήρεμη και ευδιάθετη μαμά;

Από τα πρώτα δευτερόλεπτα που γίνεσαι μαμά, αυτόματα αλλάζει η κοσμοθεωρία σου και οι προτεραιότητές σου. Αναπόφευκτα η προσωπική ζωή και η αυτοφροντίδα σου έρχονται σε δεύτερη, μη σου πω σε τελευταία μοίρα. Αυτό βέβαια είναι απολύτως λογικό, γιατί φέρνεις στον κόσμο έναν άνθρωπο που για πολλά χρόνια σε έχει απόλυτη ανάγκη για την πλήρη φροντίδα του. Η μητρότητα είναι ευλογία, είναι ό,τι πιο ιερό μπορεί να ζήσει μία γυναίκα. Είναι ολοκλήρωση, είναι το θαύμα της ζωής, αλλά συνάμα είναι η μεγαλύτερη ευθύνη και η πιο “κουραστική” δουλειά του κόσμου. Δεν έχει ωράρια, αργίες, Κυριακές. Δεν έχει “θέλω να κοιμηθώ λίγο παραπάνω τα σαββατοκύριακα”, δεν έχει αρρωσταίνω και δεν μπορώ να προσέξω τα παιδιά μου.

Έτσι ακριβώς συνέβη και σε μένα … Έγινα πρώτη φορά μανούλα στα τριάντα μου χρόνια, και έχοντας ζήσει μια γεμάτη ζωή που δε μου είχε λείψει τίποτα – είχα χορτάσει σχέσεις, βόλτες, εξόδους και παρέες – “έπεσα” με τα μούτρα και αφοσιώθηκα ολοκληρωτικά στο πρώτο μου παιδάκι, στον Κωνσταντίνο μου.

Τα πρώτα χρόνια που έγινα μαμά, είχα αμελήσει τη θηλυκή μου πλευρά, είχα ξεχάσει ότι είμαι γυναίκα, και δεν υπερβάλω καθόλου.

Όλα ήταν συνυφασμένα με το μικρό αυτό ανθρωπάκι που είχα φέρει στον κόσμο και για αρκετό καιρό το κοιτούσα και δεν πίστευα ότι είναι δικό μου. Ευτυχώς μετά τα δυο πρώτα χρόνια, άρχισα σιγά σιγά να συνέρχομαι. Και λέω να “συνέρχομαι”, γιατί εννοείται η μητρότητα είναι το πιο σημαντικό επίτευγμα στη ζωή μιας γυναίκας. Με τη σκέψη των παιδιών μου ξυπνάω και κοιμάμαι, αλλά η ζωή μιας γυναίκας όταν γίνεται μητέρα δεν πρέπει να είναι μόνο τα παιδιά της. Όσο πιο χαρούμενη είναι η μαμά, όσο πιο ευδιάθετη και κατά συνέπεια πιο ήρεμη και λειτουργική είναι, τόσο βγάζει τις καλύτερες πτυχές του εαυτού της και είναι η μαμά που κάθε παιδί θα ήθελε να έχει.

Χαρούμενη μαμά ίσον χαρούμενα παιδιά, και για να είναι μια μαμά χαρούμενη πρέπει να κάνει πράγματα για τον εαυτό της και όχι μόνο για τα παιδιά της.

Και ξέρω, θα μου πεις ότι αυτό δεν είναι εφικτό, ότι ακούγεται ουτοπικό, ότι μία μαμά από την ώρα που ανοίγει τα μάτια της το πρωί μέχρι την ώρα που θα πέσει σχεδόν μισολιπόθυμη από την κούραση για ύπνο, έχει ένα τόσο γεμάτο πρόγραμμα, που δεν προλαβαίνει να πάρει ανάσα. Ότι από την ψυχολογική αλλά και σωματική κούραση δεν έχει διάθεση να κάνει τίποτα για τον εαυτό της. Αλλά πίστεψέ με, όταν μπεις στη διαδικασία να “προσέχεις”, να “περιποιείσαι” και να “κανακεύεις” τον εαυτό σου, όταν καθιερώσεις να αφιερώνεις έστω και λίγα λεπτά την ημέρα στην αυτοφροντίδα σου – με οποιονδήποτε τρόπο επιλέξεις να το κάνεις – θα έχεις περισσότερη όρεξη, ευεξία και δε θα “βουλιάζεις” μέσα στον ρόλο της μητρότητας.

Τα τελευταία χρόνια έχω κάνει μικρές αλλά σημαντικές αλλαγές στην καθημερινότητά μου, “με φροντίζω” εσωτερικά και εξωτερικά περισσότερο, με αποτέλεσμα να είμαι πιο αποδοτική και ευδιάθετη με τα παιδιά μου.

Θα μοιραστώ μαζί σου τις μικρές αλλαγές που έκανα στην καθημερινότητά μου, οι οποίες με μεταμόρφωσαν σε πιο λαμπερή, ήρεμη και χαρούμενη μαμά!

Όταν σηκώνομαι το πρωί, λίγο πριν ετοιμάσω τα παιδιά μου για το σχολείο, πλένω το πρόσωπό μου, εφαρμόζω τις κρέμες μου, και κάνω ένα ελαφρύ / γρήγορο μακιγιάζ. Ακόμα και να μην έχω να πάω κάπου αλλού μετά, εκτός από το να πάω τα παιδιά μου στο σχολείο, αυτή η πεντάλεπτη περιποίηση με κάνει να νιώθω πιο όμορφη και το εισπράττω στα βλέμματα των ανθρώπων που συναντώ. Αυτό με γεμίζει αυτοπεποίθηση και με βοηθάει να ξεκινήσω με πολλή όρεξη τη μέρα μου. Ακόμα και περιόδους που εργαζόμουν καθημερινά και κάθε πρωί έπρεπε να πάω στη δουλειά μου, αυτή η πρωινή περιποίηση επιβαλλόταν ακόμα περισσότερο, ένιωθα πιο όμορφη, περιποιημένη και κομψή!

Μία με δύο φορές την εβδομάδα κάνω μία μικρή περιποίηση στο πρόσωπο μου. Μη φανταστείς υπερβολικά πράγματα, πραγματικά αφιερώνω μόνο 10 λεπτά τη φορά, πήλιγνκ και μάσκα προσώπου. Συνήθως το βράδυ, όταν κοιμούνται τα παιδιά για να την απολαμβάνω με ηρεμία. Όταν θέλω βαθύτερη περιποίηση, επισκέπτομαι κάποια αισθητικό και αφήνομαι στα έμπειρα χέρια της, απολαμβάνοντας την πλήρη περιποίηση και χαλάρωση.

Προσπαθώ να μην παραμελώ τη διατροφή μου. Ξέρω ότι και εσύ μαμά ρίχνεις όλο το βάρος στο μεγάλωμα των παιδιών και “αφήνεσαι”, αν το κάνεις σε παρακαλώ  ΣΤΑΜΑΤΑ τώρα! Ξεκίνα διατροφή, άλλαξε διατροφικές συνήθειες, γιατί πραγματικά είναι μεγάλη αλήθεια ότι Ο,ΤΙ ΤΡΩΜΕ ΕΙΜΑΣΤΕ. Τα πολλά κιλά τις περισσότερες φορές σημαίνουν “Τρώμε για αναπληρώνουμε ασυναίσθητα άλλα κενά που έχουμε στη ζωή μας”. Ζήτησε ΤΩΡΑ τη βοήθεια ενός διατροφολόγου και άλλαξε τη διατροφή σου και τη φυσική σου κατάσταση. Δες πώς έχασα 15 κιλά, δεν τα ξαναπήρα και άλλαξε όλη μου η ζωή!

Βρίσκω έστω 10 λεπτά μέσα στην ημέρα να μείνω μόνη μου, να πάρω τις ανάσες μου και να κάνω κάτι που με κάνει να νιώθω όμορφα. Έστω και 10 λεπτά το βράδυ κλείνω την πόρτα στο μπάνιο, απολαμβάνοντας ένα χαλαρωτικό ντους. Αυτές οι μικρές ανάσες είναι σωτήριες και με αποσυμφορίζουν.

Κάθε μέρα ανάβω κεριά. Αμέσως αλλάζει όλη η ενέργεια και η αισθητική του σπιτιού, μυρίζει όμορφα και μου ανεβάζει τη ψυχολογία. Ειδικά τα βράδια μόλις έχουν κοιμηθεί τα παιδιά μου, απολαμβάνοντας απόλυτη ησυχία και διαβάζοντας ένα αγαπημένο μου βιβλίο. Αυτήν την περίοδο λατρεύω τα βιβλία αυτοβελτίωσης και ευζωίας.

Τουλάχιστον δυο φορές την βδομάδα – εσύ αν δεν έχεις τη δυνατότητα έστω και μία φορά – πάω μια βόλτα με τους αγαπημένους μου ανθρώπους, ξεφεύγω λίγο από την απαιτητική καθημερινότητα των υποχρεώσεων των παιδιών και όταν γυρνάω πίσω σ’ αυτά νιώθω πιο ορεξάτη και ευδιάθετη να ασχοληθώ ακόμα περισσότερο μαζί τους. Αυτό με κάνει να νιώθω για λίγο “ελεύθερη” και χωρίς υποχρεώσεις και μου γεμίζει τις μπαταρίες!

 Μια μαμά που θα τη θυμούνται όταν θα μεγαλώσουν με τις καλύτερες αναμνήσεις και θα είναι θετικό πρότυπο γι’ αυτά!

Ασχολούμαι με δραστηριότητες και χόμπι που με ευχαριστούν πολύ και που με κάνουν να νιώθω χαρά και ευζωία! Λατρεύω τις πεζοπορίες, το τένις, να γράφω τις σκέψεις μου, μέχρι και κείμενα που θα μπορούν να συμπεριληφθούν σε άρθρα ή σε βιβλία. Πηγαίνω για μασάζ ή spa ή ρέικι. Έχω βρει στο youtube μικρά βιντεάκια γυμναστικής και ακολουθώ το πρόγραμμα γυμναστικής τους έστω μια φορά τη βδομάδα, όταν έχω όρεξη μπορεί και τρεις φορές. Μου παίρνει μόνο 10 λεπτά τη φορά και με κάνει να νιώθω άλλος άνθρωπος! Αντίστοιχα εσύ βρες το χόμπι που αγαπάς και κάντο μέρος της καθημερινότητάς σου. Να είσαι σίγουρη ότι θα σε ανανεώσει και θα σε γεμίσει χαρά.

And last but not least γελάω, γελάω γελάω όσο περισσότερο μπορώ, επιδιώκω να νιώθω χαρά με τα απλά καθημερινά πράγματα και να νιώθω ευγνωμοσύνη για την κάθε μέρα που έχω την τύχη να είμαι ζωντανή. Το γέλιο με κάνει να αισθάνομαι υπέροχα, προσφέρει μακροζωία, με κάνει πιο δημιουργική, λειτουργική και παραγωγική.

Άσε τώρα τις δικαιολογίες ότι δεν έχεις χρόνο, ότι είσαι κουρασμένη, ότι δεν προλαβαίνεις. Όλα μέσα στο μυαλό σου είναι. Πώς προλαβαίνεις να είσαι σχεδόν όλη μέρα στο facebook και στο instagram; Αξιοποίησε τον χρόνο σου πιο ποιοτικά και θα δεις πόσο μα πόσο πολύ θα αλλάξει η ψυχολογία σου.

Αν μπορώ εγώ που είμαι μία απλή μαμά με δυο παιδιά, με χιλιάδες υποχρεώσεις και χωρίς ιδιαίτερη βοήθεια, σίγουρα μπορείς και εσύ! Συχνά μου στέλνετε μηνύματα στα social πόσο έχω ομορφύνει, πώς προλαβαίνω να περιποιούμαι τον εαυτό μου, τη διατροφή μου, τη φυσική μου κατάσταση με δύο παιδιά και τόσες πολλές ευθύνες και τόσο βεβαρυμμένο πρόγραμμα στη ζωή μου.

Γίνεται, αρκεί να το πιστέψεις και να το θέλεις πολύ! Μέρα με την ημέρα, κάθε μικρή προσπάθεια που θα κάνεις, θα φέρει τη μεγάλη πολυπόθητη και ουσιαστική αλλαγή στη ζωή σου!

Βάλε σήμερα, ΤΩΡΑ, στόχο να ξεκουνηθείς και θα δεις πόσο θεαματικά θα αλλάξει η ψυχολογία σου. Όσο πιο πολύ βαλτώνουμε στην καθημερινότητά μας, τόσο λιγότερη όρεξη έχουμε για το καθετί. Γίνε παράδειγμα προς μίμηση για τα παιδιά σου, όχι προς αποφυγήν!

Γίνε η μαμά που θα ήθελες κι εσύ ως παιδί να έχεις, όχι μια καταθλιπτική φιγούρα που απλά διεκπεραιώνεις τις οικογενειακές υποχρεώσεις χωρίς καμία περαιτέρω όρεξη για ζωή!

της Έφης Αργυροπούλου
Δημοσιογράφος, αρθρογράφος, συγγραφέας και blogger του Working Moms.

Διαβάστε όλες τις δικές μου σκέψεις εδώ.
Ακολούθησε το Working Moms και στο Instagram

Efi's Diary