Μια μαμά που το παιδί της βρίσκεται στο φάσμα του αυτισμού μας εξιστορεί ένα περιστατικό που της συνέβει στο σουπερμάρκετ:
“Αν ήταν το δικό μου παιδί..” και “Μωρέ δώστο μου εμένα μια βδομάδα και θα δεις…”.
Χθες είχαμε πάει στο σουπερμάρκετ με τον Κωνσταντίνο, δεν ήταν η μέρα του, γιατί κακά τα ψέμματα μπορεί ο Κωστής τις πιο πολλές μέρες το ταξίδι μας να είναι συναρπαστικό (έτσι το βλέπω εγώ τουλάχιστον) αλλά υπάρχουν και μέρες που είναι δύσκολες, που υπάρχουν ξεσπάσματα, γκρίνια, αδιαθεσία, για λόγους μη εμφανείς σε εμένα και μη εκφράσιμους για τον Κωστή.
Τέλος πάντων χθες είχαμε πάει στο σουπερμάρκετ, λίγο η μουσική, λίγο ο κόσμος, λίγο οι ήχοι, δεν αργήσαμε να χαλάσει η διάθεση του παιδιού, άρχισε να καλύπτει τα αυτιά του και να προσπαθεί να σκαρφαλώσει έξω απ’ το καρότσι για να αρχίσει να τρέχει, πήρα τα απολύτως απαραίτητα και πήγα στο ταμείο, πίσω μου μια γυναίκα, δεν είχαμε μεγάλη διαφορά ηλικίας, αρχίζει να ενοχλείτε απ’ την συμπεριφορά του παιδιού και σηκώνοντας το δάχτυλο της απευθύνθηκε προς τον Κωστή και ακολούθησε η εξής στιχομυθία:
- “Είσαι πολύ κακό παιδί το ξέρεις;” Ο Κωστής γούρλωσε τα μάτια και κοκάλωσε.
- Κυρία μου χίλια συγνώμη για την ενόχληση ο γιος μου έχει κάποιο θεματάκι ,δεν θα αργήσω θα μου χτυπήσει η ταμίας τα πράγματα και θα ηρεμήσει, τον ενοχλούν οι ήχοι και η πολυκοσμία, κάντε λιγάκι υπομονή.
Προφανώς δεν την ικανοποίησε η απάντηση μου και γυρνώντας σε μια άλλη κυρία δίπλα της λέει: “Κακομαθαίνουμε τα παιδιά μας και το βαφτίζουμε “θεματάκι”.. Αν ήταν το δικό μου παιδί…θα σου λεγα εγώ….”.
- Κυρία μου ο γιος μου έχει αυτισμό δεν είναι κακομαθημένος -ΠΑΝΤΑ ΕΞΗΓΩ-
- “Μωρέ δώστο μου εμένα μια βδομάδα και θα δεις…..αυτισμός ξε-αυτισμός σούζα θα κάθεται….τα δικά μου παιδιά τα έχω στρατιωτάκια ..”.
- Να σας ζήσουν … της απαντώ και παίρνω το παιδί και τα πράγματα μου και φεύγω, το παιδί έχει φρικάρει γιατί αυτισμό έχει δεν είναι ούτε κουφό ούτε χαζό….και αρχίζει να με ρωτάει συνεχόμενα και έντονα “I am a bad boy mommy? are u ok?” … Είμαι καλά αγόρι μου μην ανησυχείς και δεν είσαι κακό παιδί……………..
Της Ελένης Πιζάνια
Και ναι λοιπόν υπάρχουν και αυτοί οι άνθρωποι ακόμα και κυκλοφορούν ανάμεσά μας, οι αγενείς, με ελλιπείς μόρφωση, αστοιχείωτοι, αυταρχικοί όπως αυτή η γυναίκα που τα δικά της τα παιδιά τα είχε φοβισμένα, χωρίς βούληση και στρατιωτάκια!
Εγώ προσωπικά στη θέση αυτή της μαμάς δεν θα αντιδρούσα τόσο πολιτισμένα. Διεκδικείστε το μέλλον των αυτιστικών παιδιών σας, έχουν και αυτά ίσα δικαιώματα σ’ αυτόν τον κόσμο. Αυτιστικά είναι που έχουν κάποιες ιδιαιτερότητες όχι παιδιά ενός κατώτερου Θεού!!
